Categorieën
English Halloween Striprecensie Strips

Top 5 Halloween Comics

My favourite Holiday by far is Halloween: it’s my happy time of the year. I love watching people being dressed like vampires, ghouls, witches and other creatures from the spirit world. For me it is the perfect time to gather round the television and watch horror movies until deep into the night, or curl up next to the fireplace to read comic books that to me have a nice Halloweenish flavour to them. If only I had a fireplace… Anyway, here’s my top 5 favourite ‘Halloweeny’ comics.

1. Nocturnals (Dan Brereton)

To me, it doesn’t get more Halloween-esque than the comic book series Nocturnals by American writer/illustrator Dan Brereton. Taking place in the fictional California town Pacific City, Doctor Horror and his band of misfit night creatures are fighting against evil vampire street gangs, hill billy swamp witches and robotic hitmen that work for the mob.

Doctor Horror is a scientific genius, master of the occult and father of Eve, aka Halloween Girl. Halloween Girl not only dresses like it’s Halloween every day, she also carries a plastic bucket in the form of a pumpkin head that contains toys that are possessed by spirits. Whenever Eve needs help, the toys come to life and transform into monstrous versions to protect her. These spirits also communicate with Eve providing information from the spirit world.

Both dad and daughter are natives from another dimension. They travelled to earth after their native planet got overrun by the Crim: parasitic squid like creatures that could have walked out of a H.P. Lovecraft story. Unfortunately the Crim have also reached earth and team up with the malicious Narn K Corporation. This powerful bioengineering firm specializes in controversial experimentation and covert weapons development, and also creates animal-human hybrids. Some of these hybrids have joined Doc Horror’s group. Such as Firelion: a big guy that has the ability to conjure and control fires and Komodo, a young animal-human hybrid. He’s also known as Dragon Boy because, well, he looks like one.

Brereton mixes elements from gangster and horror stories, science fiction and Halloween lore into deliciously and beautifully painted adventures that breathe the spirit of Halloween.

2. Batman: Haunted Knight (Jeff Loeb, Tim Sale)

One could argue that with all the weird costumed villains running around Gotham City, living there must feel like it’s Halloween every day. Therefore, comic book stories about Batman have to be part of this top five. Luckily for us, there are a couple of great Batman stories connected to the holiday.

Before the creative team of writer Jeph Loeb and artist Tim Sale made the impressive Batman story The Long Halloween, for three straight years from 1993-1995 they cut their teeth on three Halloween Specials, that were collected as Batman: Haunted Knight. All three stories take place in the early days of the Dark Knights career, before he hooked up with the Boy Wonder, and all three stories take place on Halloween, or the days surrounding the holiday.

In Fears Batman is trying to hunt down the Scarecrow and his crew are knocking out power grids so they can loot the city in the dark. The Scarecrow is an interesting villain because he uses people’s fear as a weapon, just like Batman is trying to evoke fear into criminals. In this story Batman has to deal with his own fears while he’s being trapped in a large maze with poisonous thorns, while Bruce Wayne has a new love interest that keeps a dark secret.

In the story Madness Batman is dealing with the Mad Hatter who kidnaps children to host a very twisted tea party. A young Barbara Gordon, James Gordon’s adopted daughter who later becomes Batgirl, is one of the victims and chosen by the Hatter to play Alice.

The final story Ghosts is Loeb’s reworking of the classic A Christmas Carol: Batman is visited by the ghost of his father, Poison Ivy, The Joker and Death, trying to get the message across that Bruce should be concerned about the legacy of Bruce Wayne and not only focus on his work as Batman. After all, Wayne and his money could do a lot of good for the world.

There’s a great Halloween-esque atmosphere in Haunted Knight – in a way even more so than in The Long Halloween since that story takes place on 12 different American Holidays, and just starts on Halloween. Also Loeb and Sale are able to reveal something new about Bruce Wayne and the night his parents were killed. After more than 75 years of Batman stories, that’s quite a feat.

3. Locke & Key (Joe Hill, Gabriel Rodriguez)

Locke & Key – de comic.

The series Locke & Key revolves around the Locke family. After the brutal murder of the father, the three siblings and their mother move to their ancestral home in Lovecraft, New England. The mansion is called Keyhouse and has magical keys and doors, giving the bearers of the keys magical powers. For instance, one of the keys gives you the power to temporarily die and turn into a ghost. Another key changes your sex. The Locke family will soon will find out that a devious demon, kept captive on the grounds, also has its eyes on the keys and is willing to shed blood to get them.

Author Joe Hill (yes, Stephen Kings’ son) gives an original twist to the haunted house theme and treats us to very rounded and likable characters. The three Key kids have a hard time dealing with the murder of their father and all of them do this in their own way. These characters imbue the horror story with a lot of heart.

The horror and violence in Locke & Key feel real and are not for the faint of heart. Gabriel Rodriguez‘s art style is very lively, consisting of stark, clear lines. It’s just cartoony enough to take some of the edge off of the depicted violent actions.

While not really a story revolving around Halloween, Locke & Key is a must read for anyone who likes to be scared by a very well crafted and hellish comic book. Perfect reading for a lonely Halloween eve.

4. Hellboy (Mike Mignola)

One of my favourite comic book series of all time and one that has a distinct Halloweenish feel to it, is Hellboy created by Mike Mignola in 1993.

As an infant demon Hellboy was summoned from Hell to Earth by Nazi occultists and Rasputin to unleash the Apocalypse. This summoning took place in 1944, the last days of the Second World War. Hellboy was found by Allied Forces and raised by Professor Trevor Bruttenholm. He’s now an adult, although he ages a lot slower than humans do.

Although Hellboy, with his red skin, cloven hooves for feet, an over-sized right hand made of stone and horns growing from his head, looks like a demon from hell, he’s a good guy fighting the forces of evil together with the an international agency called the BPRD (Bureau for Paranormal Research and Defence). Bruttenholm whom raised Hellboy as if he was a normal boy, founded the agency. Some of other members of the BPRD are strange creatures themselves, such as Abe Sapien, an amphibious man and Johann Kraus, an ectoplasmic physical medium. Together they fight against ghouls, monsters, ghosts, vampires and Nazi’s.

Mignola (and other writers and artists) combine superhero antics with the supernatural and folkloristic elements, creating a wonderful, somewhat goofy, Halloween-esque world. If it ever gets to too dark or horror like, Hellboy’s dry wit will always lighten the mood. Mignola’s expressionistic drawing style sets the right dark mood in which to visualize the stories.

5. Sticky Monsters (John Kenn Mortensen)

‘I was born in Denmark 1978. I write and direct television shows for kids. I have a set of twins and not much time for anything. But when I have time I draw monster drawings on post-it notes… it is a little window into a different world, made on office supplies.’ This is how John Kenn Mortensen introduces his sticky monsters: a wonderful collection of Halloween-esque creatures and creepy monsters, drawn on the famous yellow post-it notes.

The creatures sometimes resemble something out of a horror story or nightmare, other times they look more like overgrown Muppets. Each drawing seems to contain a whole story and sparkles the imagination. Mortensen creates a world where kids and creepy monsters take centre stage and offers perfect Halloween ‘Bat’-time reading.

I wrote this top 5 two years ago for Submarine Channel. These are still my favourite Halloweenesqe comics. However I am contemplating writing about recent discovered comics that I liked a lot and fit within the theme of Halloween. To be continued.
Originally published on October 25, 2017 on HalloweenCult.com.

Categorieën
Strips

Het is weer Batman Day

Vandaag is het Batman Day. Ik was het bijna vergeten, maar toevallig zat ik net Haunted Knight van Jeph Loeb en Tim Sale te lezen als research voor een schrijfklus. Een gelukkig toeval, want hoe beter Batman vieren door strips over hem te lezen?

batman_year-oneNou ja, strips lezen is een van de opties aldus DC Comics. Een Batman Day evenement bezoeken, Cosplayen als een van de personages uit de Batman-strips, een specifieke familieactiviteit doen of een vleermuisthematisch feestje geven, zijn andere opties.
Slimme zet van DC Comics, die Batman Day: gratis reclame voor hun eigendom dat hopelijk leidt tot de aanschaf van meer comics of merchandise rondom de held. Eigenlijk zou er ook een Spider-Man Day moeten zijn, hoewel ik moet toegeven dat dit bijna ieder dag het geval is in huize Minneboo.

Illustratie: Michael Turner
Illustratie: Michael Turner

Batman is na Spider-Man mijn favoriete stripfiguur. De creatie van Bill Finger en Bob Kane was het antwoord op Superman: een ‘normale’ man die de misdaad bestrijd nadat hij als kind heeft moeten mee maken dat beide ouders werden vermoord bij een overval. Dat klinkt simpel, maar in de loop der jaren zijn er een aantal verhalen verschenen die diep ingaan op de verstoorde psyche van Bruce Wayne. Laten we eerlijk zijn: die is door zijn jeugdtrauma niet helemaal lekker tussen zijn oren. De misdaad bestrijden door zich als levensgrote vleermuis voor te doen, is Wayne’s therapie om met dit trauma om te gaan.

Vorig jaar werd Batman Day uitbundig gevierd in Henk’s Comic & Manga Store in Amsterdam. (Op 13 september trouwens, maar een kniesoor die daar op let. Batman werd toen overigens 75 jaar oud.) Romano Molenaar, de Nederlandse stripmaker die zich met recht Batmantekenaar mag noemen, was in de winkel aanwezig om tekeningen te maken voor de fans. Nou ja, kijk de video nog maar eens voor de details:

keaton014De laatste tijd besef ik meer en meer dat Michael Keaton nog steeds mijn favoriete vertolker is van Batman wat de live-action versies betreft.

De eerste Batman-film van Tim Burton blijft een favoriete film van me:

Christian Bale doet het ook heel goed, maar ik heb toch wel moeite met zijn stemgeluid. Iedere keer als hij die als Batman opzet, lijkt hij auditie te doen als grunter voor een goth band. Ook heb ik een zwak voor Adam West, maar dat komt vooral door de nostalgische gevoelens die ik krijg als ik aan de televisieserie met hem denk.

Eigenlijk is dat ook wel mooi: al die verschillende versies van The Dark Knight. Behalve de versies van Joel Schumacher dan. Ik ben een enorme fan van acteur George Clooney, maar Batman & Robin is een verschrikkelijke film. Dat deze rolprent nogal wat trauma’s heeft veroorzaakt, werd laatst maar weer eens duidelijk toen ik voor de leuk Clooney als Batman op Facebook plaatste.

batman_clooney

Mensen reageerden geschokt en voelden de behoefte hun leed te delen. In de verkeerde handen kan Batman dus ook een flink trauma veroorzaken.

Goed, Batman Day. Ik zet het alvast in mijn digitale agenda voor volgend jaar: 26 september 2016.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Tim Sales Spider-Man

Tim Sale heeft maar een echt Spider-Man-verhaal getekend, maar zijn unieke stijl is dermate oogstrelend, dat ik er toch even een stukje over wil schrijven.

Samen met schrijver Jeph Loeb maakte Sale een reeks superheldenverhalen die een geheel eigen sfeer hebben. Ze maakten boeiende Batman-verhalen als The Long Halloween en het vervolg Dark Victory die zijn doordrenkt met nostalgie en tegelijkertijd heel eigentijds aanvoelen. Sales tekenstijl voelt retro aan. Wie zijn tekeningen goed bestudeert, herkent hierin de hand van een meesterlijk verteller.

Klik op plaatje voor grotere afbeelding.
Klik op plaatje voor grotere afbeelding.

Loeb en Sale maakten samen de zesdelige miniserie Spider-Man: Blue die in 2002 en 2003 in losse comics verscheen en later als trade. In dit verhaal is Peter Parker zelf de verteller. Hij spreekt in een reeks van cassettetapes het verhaal in van hoe Gwen Stacy en hij met elkaar verkering kregen. Dat ging allemaal niet zo makkelijk, want hoewel zowel Gwen als Mary Jane interesse in de niet onaantrekkelijke boekenwurm toonden, stonden Spider-Mans gevechten met verschillende schurken in de weg van het liefdesgeluk. In eerste instantie is The Green Goblin de vijand, maar die loopt tijdens een gevecht met Spidey geheugenverlies op. (Dat heb je kunnen lezen in deze aflevering van Spidey’s web.) Ondertussen worden Peter en Harry Osborn, de zoon van de goblin, steeds betere vrienden en gaan een appartement in de stad delen.

Spider-Man: Blue grijpt terug naar de late tienerjaren van Peter Parker die oorspronkelijk verteld werden door Stan Lee, Steve Ditko en John Romita Sr. Dankzij de voice-over van Peter krijgen deze oude verhalen een nieuwe dimensie. En dankzij het prachtige tekenwerk van Sale wordt deze oude geschiedenis gepresenteerd alsof ze vandaag de dag plaatsvindt terwijl er tevens een retrosfeertje omheen hangt.

Ieder deeltje toont na de openingspagina van de comic, de splashpage, een spread: een plaatje dat twee pagina’s bestrijkt. Deze spreads zijn van een ongekende schoonheid. De bovenste afbeelding in deze blogpost is de spread van #2. Hoewel gedetailleerd, kennen de illustraties van Sale ook grote kleurvlakken waardoor het oog gemakkelijk de informatie tot zich neemt.

Check de grote versie voor de tekst door op de afb. te klikken.
Check de grote versie voor de tekst door op de afb. te klikken.

Ook kent het werk van Sale mooi gebruik van diepteperspectief wat de tekeningen dynamisch maakt. Vooral bij de actiesequenties komt dat goed uit de verf:

Spidey vs. Kraven met Harry Osborn op de achtergrond.
Spidey vs. Kraven met Harry Osborn op de achtergrond.

In deeltje #4 vecht Spidey tegen een gangster die het pak van The Vulture gestolen heeft. Sale toont het gevecht waarin ons Webhoofd het onderspit delft door een reeks platen waarin onze held opbokst tegen de grote vleugels. Keer op keer krijgt Spidey klappen van ze totdat hij tegen een grote kerkklok aangeknald wordt. Pas daarna zien we de nieuwe Vulture van top tot teen. Een knap staaltje visuele vertelling waarbij goed duidelijk gemaakt wordt hoe hard die enorme vleugels eigenlijk aankomen als je erdoor geraakt wordt. Je moet niet vergeten dat de vaste Spider-Man-lezers the Vulture al jaren kennen en dat hij net als schurken als Kraven of Doctor Octopus eigenlijk een beetje sleets is geworden. Door de kracht van de vleugels te benadrukken op een visuele wijze is Sale in staat om de sleetse schurk weer opnieuw dreigend over te laten komen.

Wat ook opvalt is dat Sale relatief grote platen gebruikt om zijn verhaal te vertellen. Zijn stripplaatjes zijn vaak paginabreed. Dat geeft zijn werk een ‘cinematografishe’ kwaliteit. Hij kiest ook de juiste keyframes om zijn verhaal in relatief weinig afbeeldingen te maken. Toch heb je het gevoel dat je niets mist van de vertelling.

Gwen en MJ in de Sale-versie.
Gwen en MJ in de Sale-versie.

Het enige minpuntje aan Sales interpretatie van Spider-Man vind ik dat hij de held iets te gespierd tekent. Spidey hoort een slanker te zijn en niet het lijf te hebben als bijvoorbeeld Captain America of Thor.

Toch zijn zoals gezegd de gevechten voornamelijk een afleiding van de rode draad in het verhaal, namelijk hoe Peter en Gwen eindelijk bij elkaar komen. Spider-Man: Blue eindigt dan ook op het moment dat ze elkaar voor het eerst kussen en hun relatie begint. Een korte epiloog, waarbij we Peter op de zolder van het huis van Tante May zien terwijl hij zijn laatste tapeje aan Gwen inspreekt en waarin blijkt dat Mary Jane al een tijdje meeluistert, maakt het verhaal af. Peter sprak de tapes dus in als een soort liefdesbrief aan zijn verloren liefde Gwen. En ook al heeft hij op dat moment in Mary Jane de liefde van zijn leven gevonden, Gwen zal altijd een speciale plek in zijn hart houden.

Loeb en Sale hebben een hele reeks van dit soort mini-series gemaakt, allemaal getiteld naar een bepaalde kleur: Daredevil: Yellow (2002), Hulk: Grey (2004) en Captain America: White (2008).

Categorieën
Bloggen Strips

Stripblog: Stripbeurzen in Amerika

Je ziet niet alleen superhelden maar ook Popeye op de Comic-Con.

Hoe gaat het eraan toe op een Amerikaanse Comic con, oftewel een stripbeurs in de Verenigde Staten? Ik heb wel video’s gezien, presentaties en reportages, maar zelf ben ik helaas nog nooit in bijvoorbeeld San Diego geweest. Wat ik wel weet is dat de stripbeurzen in Nederland niet in de schaduw kunnen staan wat betreft de San Diego Comic-Con: grootser dan dit kan het bijna niet op stripgebied. Uitgeverijen én filmmaatschappijen presenteren hun waar, er zijn panels met de groten der aarde en de bezoekersaantallen zijn al even zo groot.

Het tumblr-blog American Comicon toont foto’s vanaf de beursvloer: opgedirkte stripliefhebbers, sexy stripnimfen, toys, bijzondere tekeningen, noem maar op. Veel (vooral volwassen) bezoekers verkleden zich als hun favoriete stripheld. Het kan dus zomaar gebeuren dat Captain America een broodje zit te eten in de cafetaria, of dat je met drie supermannen in de rij staat voor een handtekening van een stripmaker.

De anonieme blogger vat het zelf als volgt samen:

Ok. So.. This is a place for people who have never been to a comic book convention before, but they’re curious and would kinda like to see what these things look like… what all the fuss is about… It’s for people who used to go to comic-con’s but haven’t been in a real long time… and they kinda miss ‘em… It’s kinda like a Comic-Con Year Book, then. A Photographic Journal. An Online Pop Culture Museum of the Moment. A Visual Documentation of a 21st Century Comic-Con… Oh. And I’m MV Partsch. I took all the pics. And wrote all the words… Yeah. That’s pretty much it in a nutshell… Ok.. So. Here we go.

Prachtig tekenwerk van Tim Sale.

Check American Comicon.

Categorieën
Film Strips Video

Op zoek naar Halloween

Het is een dag waar ik altijd met plezier naar uit kijk: 31 oktober, Halloween. Het leukste feestje van het jaar. Eigenlijk de enige feestdag die ik echt serieus neem. Kerst is verbonden aan allerlei regeltjes en daar ben ik wars van, terwijl je Halloween kunt vieren zoals je zelf wilt. Je kunt de feestdag naar eigen smaak inrichten.

Spider-Man versus The Hobgoblin. Illustratie: Charles Vess
Spider-Man versus The Hobgoblin. Illustratie: Charles Vess

Zelf ben ik niet zo van de verkleedpartijtjes, maar hordes volwassenen steken zich rond deze tijd in Halloweenkostuum om goede sier te maken. Prima natuurlijk. Even lekker losgaan, je eigen identiteit inruilen voor een fictieve. Of bepaalde karaktereigenschappen die je normaliter verborgen houdt naar de oppervlakte laten komen. In ieder van ons schuilt immers wel een Dexter. Die kun je niet loslaten, maar je kunt hem tijdens Halloween wel een beetje zuurstof geven.

Mijn fascinatie voor Halloween begon bij de films van Tim Burton. De sprookjesachtige wereld, waar vreemde buitenbeentjes wonen, skeletten kerstmis overnemen, huisvrouwen tot katvrouwen verworden en miljonairszonen zich als levensgrote vleermuizen uitleven, sprak mij als kind al erg aan. Nog steeds ben ik gek op het werk van Burton, maar mijn liefde voor Halloween reikt veel verder.

Gothic
Naar horrorfilms bijvoorbeeld en dan met name gothic horror. Oude films van Universal Studio’s kijk ik graag, en werk uit de Hammer Studio’s. Films waarin de gothic style zwaarder weegt dan het aantal slachtoffers dat op gruwelijke wijze wordt afgeslacht. Hoewel films over massaal hak- en snijwerk ook weer erg leuk kunnen zijn, daar niet van. Schurken als Freddy Krueger, daar mag je me gerust wakker voor maken. Liever wel zelfs.

En ook voor spookverhalen van schrijvers als Poe.

Goblin

De Green Goblin. Illustratie: John Romita Jr.

Voor mij is de wereld van Spider-Man, en het Marvel Universum in het algemeen, ook een en al Halloween wat de klok slaat. Superhelden gaan verkleed in de meest kleurrijke outfits, terwijl de superschurken daar niet voor onderdoen. Sterker nog, De Green Goblin, Spidey’s aartsvijand, is wat mij betreft bij uitstek een Halloween-character. De Green Goblin vliegt rond op een vleermuisvormige glider, hij draagt een groen trol-achtig masker en gooit met pompoenbommen.

Maar misschien is de Hobgoblin, die de Green Goblin als template gebruikte voor zijn wapens en kostuumontwerp, nog wel meer Halloween. De hoofdkleur in zijn pak is immers oranje, net als de pompoenen die tijdens dit feest een prominente plaats innemen. En hij is een kopie van de Groene Trol, weliswaar met wat aanpassingen maar toch. Het Halloween zoals we dat nu kennen is natuurlijk ook een verbastering van wat het ooit was. Het is een importproduct uit de Verenigde Staten.

Overigens geldt dat Halloweeneske natuurlijk ook voor het universum van DC Comics, en dan met name voor Gotham City, waar Batman huist. Gotham City wordt bevolkt door Halloweeneske schurken en helden: de Joker, de Madhatter, Scarecrow, Penguin, etc. Niet zo gek dus dat Tim Burton ooit twee Batman-films maakte.

Wie een pure dosis Halloween & Batman tot zich wil nemen, moet de strips The Long Halloween en de voorloper Haunted Knight maar eens lezen. Beide beeldverhalen zijn aan de hand van schrijver Jeph Loeb en tekenaar Tim Sale, een bijzonder team dat wel meer goede strips op zijn naam heeft staan.

Halloween beleef ik dus vooral tussen mijn oren. Ik lees graag over deze feestdag, ik kijk films, lees strips en verzamel op mijn Tumblr afbeeldingen die in deze sfeer passen.

Tegelijkertijd ben ik nog steeds op zoek naar het hoe en waarom van mijn Halloween fetisj en die van anderen.

Ik heb in de afgelopen jaren een reeks webvideo’s gemaakt over het onderwerp.

Over zombiewalks bijvoorbeeld, wat ik een fascinerend verschijnsel vind.

Maar ook dit soort bewegende decorstukken kunnen mij zeer bekoren. Het is kitsch natuurlijk, maar ook dat is onderdeel van Halloween.

Halloween in het echte leven, da’s lastiger te vinden. Zeker buiten het seizoen om. Toch is er genoeg gothic sfeer in de wereld, als je weet waar je moet zoeken. Daarom bezoek ik graag spookachtige kerkhoven. Wie lang genoeg op een oud kerkhof rondhangt, gaat vanzelf allerlei dingen zien die tegen de grens van het paranormale aanliggen. Wat dat betreft doet een gezonde dosis fantasie wonderen voor de Halloweenliefhebber die in het dagelijks leven ook een beetje spooky spanning zoekt.

Goed, genoeg geblogd over Halloween. Ik ga naar buiten, eens zien wat Amsterdam allemaal aan Halloween gedaan heeft dit jaar.