Timelapse video’s kunnen een heel rustgevende werking op me uitoefenen. Mits goed gemaakt natuurlijk en voorzien van de juiste soundtrack. Zoals deze. Londeness – A series of time lapses of London van Grigorij Richters, mag dan geen poëtische titel hebben, het is wel een heerlijke webvideo die Londen op een mooie wijze in beeld brengt.
De video past goed bij rustig wakker worden op zondagochtend, vind ik. Dat komt deels door de beelden, maar het stukje piano dat eronder staat heeft ook z’n kalmerende werking.
Soms is het gewoon fijn om ergens te zitten en de wereld te observeren zonder dat je er echt een deel van uit maakt. Als ik de versnelde mensen op de straat zie voel ik een grote afstand tot de medemens. Al die drukte en waarvoor eigenlijk?
In deze video gaat de aandacht vooral uit naar de prachtige architectuur van de stad en het verstrijken van de tijd die zichtbaar wordt in water en lucht. Ik ben wel benieuwd wat het effect zal zijn als je het omdraait: in plaats van een timelapse video waarin je versneld de tijd voorbij ziet komen, vertragen we de beelden. Zou dat ook een rustgevend gevoel geven of ons juist ongeduldige kijkers maken?