Street-art kan soms erg mooi zijn, maar over het algemeen ben ik geen fan van graffiti. Tags zijn lelijk en op een treinraam hoort dat geklad al helemaal niet thuis. Weg uitzicht. Mensen, als je dat schorem leert schrijven, vertel ze er meteen even bij dat er ook zoiets bestaat als papier.
… en dat bij mij om de hoek. Vraag is natuurlijk wel: waar zijn de rails gebleven?
Van de week zijn Linda en ik naar Zaandam geweest om een huis te bekijken. Uiteindelijk hebben we besloten het niet te nemen: Zaandam is niet onze stad. Neem het station bijvoorbeeld, dat ziet er uit als zo’n plastic huisje dat bij een Happy meal zou passen.
Een reclame op de NS stations. Geen idee wat die meiden gebruiken, maar ik blijf liever even bij ze uit de buurt denk ik.
Tijdens mijn sabbatical ben ik ook geregeld weer in Hoorn geweest, de stad waar ik veel jaren gewoond heb. Niet om oude herinneringen op te halen – moet er niet aan denken – maar om vrienden te bezoeken. Gezelligheid!
Als je in de trein vastzit omdat deze stilstaat in de sneeuw heb je genoeg tijd om een foto (of honderd) te maken.
Het web staat er sinds vandaag weer vol mee: foto’s en video’s van sneeuwlandschappen. Vaak is al dat wit betoverend mooi. Toch wilde ik er eigenlijk niets over online zetten, maar ik weer zo verbaasd dat het allemaal weer heel moeilijk ging met het spoor dankzij een paar centimeter sneeuw, dat ik het er toch graag even over wil hebben, maar dan in videovorm.
Bovenstaande twee shots schoot ik vanuit de trein vandaag. Ik heb in tegenstelling tot veel anderen mazzel gehad en zat het merendeel van de tijd in een rijdende trein en deed er maar 2,5 uur over om thuis te komen. Vooral de voorbij glijdende treinrails in de sneeuw hebben een hypnotiserende werking op me. Maar ook het rijdende verkeer in Amsterdam krijgt iets fascinerends door de witte beeldvlakken van de sneeuw.
Saillant detail: de twee shots heb ik op YouTube aan elkaar gemonteerd. Dat kan tegenwoordig met de YouTube Video Editor.
En dat is handig, want final cut pro slikt de beelden van de flip cisco niet. Zodra je ze wil monteren knalt Final cut pro versie 6 eruit.
Soms noodzakelijk kwaad. Nou ja, dit bakkie gekocht op Antwerpen CS was best te pruimen. Onderweg naar huis de laatste Hollands Diep gelezen.
Vaak vind ik hun aanwezigheid erg vervelend, maar mijn medereizigers zijn ook maar mensen natuurlijk. Ik verlang naar de kerstvakantie waarin ik even niet meer in de trein hoef.
De trein vertrekt net vanuit Schiphol richting Amsterdam. De hele weg heb ik ‘Brooklyn Dreams’ zitten lezen. Prima en boeiend leesvoer voor onderweg of waar dan ook. Nu even tijd om naar de duisternis buiten te staren. Zo’n treinraam lijst toch vaak mooi de wereld in. Soms is het heel fijn om je even in het beeld te verliezen.
Afgelopen zondag reisde ik af naar Antwerpen voor de boekenbeurs. Niet dat ik opzoek ben naar nog meer boeken, wel omdat ik daar een gesprek ging voeren met stripmaker Craig Thompson die op toer was om zijn nieuwe strip ‘Habibi’ te promoten. Onderweg nam ik mijn aantekeningen door, las ik nog wat in zijn werk en keek ik zo nu en dan naar buiten. Ik hou mezelf altijd wel bezig in de trein, toch slaat op langere reizen de verveling wel toe. Meestal schiet ik dan wat plaatjes uit het raam die meteen de prullenbak in kunnen. Deze vond ik wel aardig.
