American Comic book artist Tillie Walden made this great illustration in her sketchbook, anouncing the end of Summer and the beginning of Autumn. I absolutely love it.
Originally published on September 13, 2017 on HalloweenCult.com.
Tag: Tumblr
Categorieën
Comic Book Cities: Gotham City
Prachtige illustratie in silhouet door David Mazzucchelli uit Batman: Year One.
Gotham City door Berni Wrightson & Bill Wray uit Batman: The Cult #1 (Aug. 1989). Hun interpretatie van Gotham lijkt heel veel op New York.
Gotham City uit Batman van Tim Burton (1989).
Uit: Gothic van Klaus Janson. Deze illustratie deed me denken aan deze foto van New York/ Manhatten gemaakt door Andreas Feininger in 1944:
Categorieën
Comic Book Cities: Amsterdam
Wasco tekende de markt in Amsterdam West in een van zijn strips. Natuurlijk doet in de wereld van Wasco een pinguïn de boodschappen.
Guido van Driel gebruikte Amsterdam als decor van zijn strip Gasten.
Peter Pontiac tekende het bezoek van Robert Crumb aan Amsterdam op. In een strip voor Highlife toont Pontiac hoe uitgever Hansje Joustra (weergegeven als stripfiguur DirkJan) samen met Pontiac (potlood) de beroemde stripmaker Robert Crumb meeneemt naar een coffeeshop die naar hem is vernoemd.
Het Oudekerksplein in Amsterdam uit het album Suske en Wiske: Suske de Rat getekend door Luc Morjaeu.
Uit: De Vries #2
Art: Patrick van Oppen.
Script: Sytse Algera.
Ik vind het altijd erg leuk als in Nederlandse strips ook echte locaties voorkomen. Net als bij de verhalen van Marvel, maakt dit voor mij de verhalen echter. Als je nu op het Spui in Den Haag loopt, denk je wellicht: hier liep De Vries ook.
Henk Kuijpers maakt in de Franka-albums ook vaak gebruik van bestaande locaties. Ik geloof dat hij speciaal zijn vakantiebestemmingen hier voor uitkiest, zodat hij ter plekke foto’s kan maken om later in zijn tekenstudio uit te werken.
Categorieën
Mijn Tumblr-dilemma
Goed, inmiddels heb ik een volledige back-up van mijn stripblog op Tumblr binnen kunnen halen.
Die back-up bestaat uit een map met alle afbeeldingen en gifjes, geen video’s, en een map met posts. Die posts zijn in html-formaat, dus dat betekent dat je die alleen kunt openen in je browser. Als ik dat echter doe, zie ik vaak onopgemaakt de tekst van een post, maar niet altijd de afbeeldingen die daarbij horen. En aan de naam van het bestand heb je geen idee wat je openmaakt. Niet in de laatste plaats omdat alle bestanden dezelfde datum hebben.
Kortom, zo’n back-up laat nogal wat te wensen over. De vraag is: wat ga ik hiermee doen?
Alle bestanden automatisch integreren in dit blog, gaat waarschijnlijk niet lukken. De plug-in die WordPress heeft om Tumblr-blogs te importeren is 10 maanden oud, niet compatible met de huidige versie van WordPress en door een aanpassing bij Tumblr van de API-key, krijg je sowieso een foutmelding. Ik ben zelf niet technisch genoeg om dat soort dingen op te lossen.
Mocht je je afvragen waarom ik van mijn Tumblr-blog af wil: ik vind het niet ethisch verantwoord om nog langer een account bij dit bedrijf te hebben. Tumblr besloot recent alle NSFW-blogs te termineren en laten daarmee zo’n 50 tot 70% van hun gebruikers in de kou staan. Het een en ander leg ik uit in deze vlog.
Ik wil ook geen kleding aanschaffen die door kinderarbeid is vervaardigd en zodra ik dat weet, sla ik een winkel die dat soort kleding verkoopt, over. Ik zit niet meer op Fakebook vanwege allerlei redenen, maar vooral ook omdat ik Zuckerbergs onderneming een heel naar onethisch bedrijf vind. Het is een kwestie van kiezen wat je belangrijk vindt. Ik kan Fakebook niet laten verdwijnen, dat zit niet in mijn cirkel van invloed, maar ik kan wel geen account bij ze hebben. Datzelfde geldt voor Tumblr. (En in de toekomst misschien ook wel voor Instagram en Twitter.)
Mijn Comic-Tumblr onderhoud ik al vanaf augustus 2012 en inmiddels heb ik daar zo’n 4700 posts vergaard. Daar zit heel mooi illustratiemateriaal bij. Door de manier van back-upen van Tumblr, weet ik nu vaak niet wie de betreffende illustratie gemaakt heeft en vaak niet wat de bron is, dus dat maakt het doorposten nu lastiger. Ik zou de oorspronkelijke posts er telkens bij kunnen pakken zolang als ik die Tumblr in leven houd, maar ja, gezien het aantal posts is dat ook een enorme klus…
Wat ik dus ga doen met al dat materiaal in het kader van michaelminneboo.nl, weet ik nog niet zo goed.
Het bloggers platform Tumblr trekt de stekker uit alle blogs die pornografische content bevatten.
Of wat Tumblr daar precies onder verstaat. Dit heeft een grote paniek bij de bloggers veroorzaakt die massaal een andere plek zoeken om hun content te delen. Bovendien is het een enorme beperking van de vrijheid van meningsuiting. Waarom doet Tumblr dit? Dat leg ik uit in deze vlog.
Categorieën
Gefragmenteerd bestaan
Eigenlijk weet ik niet zo goed waarom het delen van stripplaatjes mij zo’n fijn gevoel geeft, maar het is wel zo. Toch voel ik me de laatste tijd steeds meer gefragmenteerd door op al die sociale media platforms aanwezig te zijn.
Slaat het wel ergens op om op Instagram, Tumblr of welke plek op sociale media dan ook, afbeeldingen met anderen te delen? Als je je eigen werk te promoten hebt, wel. Die sociale media-kanalen zijn een prima manier om een publiek en klanten te vinden. In mijn geval gaat het vaak om tekeningen en filmbeelden die ik niet eens zelf heb gemaakt.
Waarom dan toch dat soort beeldmateriaal delen?
Toen ik laatst enkele afbeeldingen van een Iron Man-strip op mijn blog zette met een kort verhaaltje erbij, werd ik daar simpelweg vrolijk van. Dat komt deels omdat ik de strips met plezier las en omdat ik het tekenwerk mooi vind. Het geeft dan een kick om dat aan anderen te laten zien.
Het gaat mij dan niet om de likes, en ook niet per se om de reacties die zo’n post losmaakt. Ook al zijn goede, positieve reacties natuurlijk wel welkom en is het wel fijn als de post door anderen gezien wordt. Likes op Instagram geven een indicatie van hoeveel mensen de post hebben gezien, al is het geen accuraat getal natuurlijk. Het aantal likes zal altijd lager zijn dan het aantal mensen dat de post voorbij ziet komen. Daarentegen zijn die positieve reacties weer veel belangrijker dan de likes.
Maar uiteindelijk is voor mij het posten van het materiaal al voldoende. Misschien dat we inherent gelukkig worden van het delen van zaken die we goed, fijn of mooi vinden. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom ik nog steeds blog. Ik wil mijn geluk delen. Anders gezegd: de dingen waar ik blij van word wil ik delen. Liever dat dan de aandacht te richten op negatieve zaken. Soms is dat ook nodig, want er zijn genoeg misstanden in de wereld die aangepakt moeten worden, maar liever blijf ik in mijn gelukzalige bubbel.
Toch is het niet helemaal waar dat likes en comments er voor mij niet echt toedoen. De afgelopen maand heb ik aardig wat stukken gepubliceerd op HalloweenCult.com en daarop was de respons nihil. De posts werden door het algoritme van Fakebook vrijwel verstopt, waardoor daar weinig mensen ze hebben gezien. De enige reacties die de site tot nu heeft getrokken zijn dan ook spamcomments. Daar word ik als blogger niet vrolijk van. Posts die niet gezien worden en waar helemaal geen respons op komt, dat werkt erg demotiverend.
Zolang ik mezelf als belangrijkste doelgroep zie voor mijn Instagramtijdlijn, dus dat het een soort van visueel dagboek wordt, is het niet erg als de posts weinig geliked of gezien worden. Maar als de functie van het bijhouden van dat soort accounts verandert, bijvoorbeeld omdat ik actief iets wil promoten, of gewoon bevestiging wil in mijn smaak, en de respons blijft uit, dan lijkt Instagrammen mij niet meer zo zinvol.
Sowieso voel ik me de laatste tijd behoorlijk gefragmenteerd… Ik ben actief op Instagram, Twitter, Fakebook, Tumblr, LinkedIn en WordPress. Om ervoor te zorgen dat WordPress-blogposts publiek hebben, is het onontbeerlijk om deze op andere platformen te pluggen. Maar op den duur wordt het najagen van lezers behoorlijk vervelend en eerlijk gezegd saai werk. Als blogger ben je je eigen contentproducent, maar ook pr-agent.
Los daarvan blog ik vaak op Tumblr weer andere dingen dan op deze site. En zo ben je druk op allerlei plekken met .. Tja, met wat eigenlijk? Twitter is eigenlijk allang niet leuk meer. LinkedIn behoorlijk achterhaald en net als Twitter een plugfestijn. (En ja, daar ben ik zelf ook schuldig aan hoor, dat gaf ik net al toe.) Het delen en vinden van mooi beeldmateriaal op Tumblr is zoals ik net al zei heel inspirerend soms en fijn, maar van een afstandje gezien ook weer behoorlijk niksig.
En nu denk ik: wat heeft al dat gedoe eigenlijk voor zin? Het leven is relatief kort, en kan ik mijn tijd niet beter besteden aan andere zaken dan Instagrammen of Tumblr? Om over dat domme Fakebook nog maar te zwijgen.
Ik weet niet, misschien ben ik aan een lange vakantie toe van het online gebeuren.
Quite a lot of comic book professionals have an online presence by running a website or a blog. Marvel-scribe Brian Michael Bendis has his own tumblr blog on which he publishes art work, promotes his books and answers questions of fans.
So I asked him a question about him being a blogger.
Een blog als Transmissions from the Geek Room vind ik eindeloos fascinerend. ‘Zoiets wil ik ook!’ denk ik iedere keer als ik door de pagina’s vol met stripplaatjes scrol.
Deze Tumblr wordt onderhouden door Mike McNeely, die zich heeft voorgenomen om alle Marvel Comics vanaf 1961 te lezen.
My name is Mike and I have devoted quite possibly too much of my free time over the past three years in an attempt to achieve the insane goal of reading EVERY Marvel superhero comic book from the inception of the Fantastic Four in 1961 to…well, who knows when I’ll throw my arms in the air and give up. I very much doubt I’d make it through Onslaught or the Clone Saga.
Van de comics die Mike gelezen heeft, plaatst hij plaatjes op zijn Tumblr. Een heerlijk project en fantastisch om al die stripplaatjes zo te zien. Soms herken ik ze omdat ik de comics ook gelezen heb. Vaak wordt ik nieuwsgierig naar de betreffende strip.
Hoewel strips natuurlijk sequential art zijn, en de plaatjes eigenlijk allemaal in de juiste volgorde gelezen moeten worden om het verhaal te kunnen volgen, gebeurt er iets bijzonders als je een stripplaatje geïsoleerd van de rest laat zien. Opeens gaat je bijvoorbeeld opvallen hoe goed het plaatje is getekend. Hoe slim de compositie is. Hoe subtiel de lijnen zijn geïnkt. Op deze manier komt het vakmanschap van goede stripmakers opeens naar voren.
Nader beschouwd zouden veel stripplaatjes niet misstaan aan een museummuur of in een galerie. (Dat we ze daar bijna nooit zien heeft alles met imago en context te maken, maar dat is iets voor een andere keer.)
Dat is iets wat ik ook probeerde te bewerkstelligen met de rubriek Stripplaatjes onder de loep, maar ik moet bekennen dat de uitgave waar ik voor schreef, het niet toeliet. Vanwege de doelgroep moest ik het beschouwende aspect aan de oppervlakte houden. Maar dat even terzijde.
Aandacht voor strips hoeft niet uit een recensie of achtergrondartikel te bestaan. Er zijn vele vormen die je kunt kiezen om ergens over te bloggen. De formule van het blog Transmissions from the Geek Room wil ik eigenlijk al jaren implementeren op mijn eigen site. Gewoon mooie stripplaatjes laten zien, zonder dat daar dan een heel verhaal bij moet. Alleen de nodige informatie, zoals waar de afbeelding uit afkomstig is en wie haar heeft gemaakt.
Uit: Incredible Hulk #318
April 1986
John Byrne and Keith Williams
Tumblr is daar uitermate geschikt voor, want de nadruk ligt op dit platform op het publiceren van beeldmateriaal en niet op tekst. Ook de infrastructuur van Tumblr is daar op ingericht. Korte snacks, geen hele maaltijden. Zoals het internet steeds meer lijkt te worden. Bij lange verhalen, haakt men af.
Het dashboard in Tumblr werkt hetzelfde als de tijdlijn van Fakebook. Behalve dan dat je gewoon van iedereen de updates ziet en niet alleen maar wat het algoritme van Fakebook vindt dat belangrijk voor je is.
Zo werkt WordPress niet. In ieder geval niet het template dat ik heb. Ook hoef je bij Tumblr posts geen titel mee te geven, terwijl dat bij WordPress echt wel handig is. (Het hoeft overigens niet pers se, want als je een titel achterwege laat, geeft WordPress de post automatisch een nummer, zodat er wel een unieke url voor de post ontstaat.)
Het is een van de redenen waarom ik tegenwoordig nog steeds actief ben op Tumblr, want mooie stripplaatjes en ander tof materiaal delen vind ik heerlijk. Toch zie ik dat blog echt als een secundair project en is deze site mijn hoofdstek. Wat ik elders doe, moet ik op michaelminneboo.nl eigenlijk ook kwijt kunnen. Daarom ben ik toch aan de slag gegaan met het idee van mooie stripplaatjes publiceren zonder er te veel context aan te geven. En weet je, het is voor mij enorm lastig om geen heel verhaal ergens bij te zetten. Dat zit kennelijk bij me ingebakken. Ik heb toch de neiging om het plaatje van een achtergrond te voorzien of er iets mee over te vertellen.
Nou ja, oefening baart kunst.
Overigens plaats Mike soms ook foto’s van zijn action figure-collectie. En heel af en toe een selfie met zijn dochter, als ze een Marvel-film gaan kijken in de bioscoop. Dat maakt het blog alleen maar leuker. Een persoonlijke touch, en een beeld van een volwassen geek. Dat is echt stripliefde.
Categorieën
Vallende superhelden door Lora Zombie
Een vreemd stukje superheldenkunst gemaakt door de Russische kunstenaar Lora Zombie.
Ik kwam haar werk tegen op Tumblr. Weet nog niet wat ik ervan moet denken, eerlijk gezegd. Maar dat vind ik er eigenlijk juist leuk aan. Ze noemt het zelf ‘Grunge Art‘. Whatever that means. Het is een beetje kitscherig, maar door het kleurgebruik en de humor ook wel weer fris. Soms wat ondeugend. En tikje berekenend en commercieel. Deze is soort van grappig:
En dit is de kunstenaar in kwestie aan het werk:
Categorieën
25 jaar Marvel
In 1986 bestond Marvel Comics 25 jaar en dat werd onder andere gevierd met een speciale covers: portretten van de striphelden, met daaromheen een speciale illustratie met zoveel mogelijk Marvel-helden.
Alle series die maandelijks uitkwamen, kregen voor het november-nummer zo’n speciale cover. Dit zijn er veel van, doch niet allemaal:
Mijn favorieten zijn de potretten op Peter Parker, The Spectacular Spider-Man en Wolverine op de X-Men-comic. Al vind ik Storm ook goed getroffen. En Thing, met hoed en regenjas, is ook een kostelijk portret.
Opeens ouder
Tegenwoordig is Marvel veel ouder. In 2009 werd de zeventigste verjaardag van Marvel gevierd. Oorspronkelijk zag men namelijk 1961 als het geboortejaar van Marvel, omdat Stan Lee en Jack Kirby toen met the Fantastic Four kwamen en de Marvel age of comics inluidden. Tegenwoordig noemt men 1939 als geboortejaar, toen het bedrijf Timely Comics heette en Jack Kirby en Joe Simon er werkten. In 1939 besloot uitgever Martin Goodman namelijk ook strips uit te brengen. Marvel Comics #1 (coverdatum november 1939) was de eerste. Al snel volgden Captain America Comics, Sub-Mariner en Human Torch.
Dat is allemaal mooi en aardig, de typische Marvel-held waar we allemaal zo van houden, werd dus pas echt gecreëerd in 1961. Maar goed, hoe oud je de uitgeverij ook vindt, het gaat het er natuurlijk om dat wat ze nu maken nog steeds leeswaardig is of niet.
Ook benieuwd hoe het er toen bij Marvel Comics aan toe ging? Deze aflevering van het Amerikaanse programma 20/20 laat het zien:
Categorieën
Superdrieling
Wie de illustraties voor deze soepblikken heeft gemaakt, weet ik niet, maar het is duidelijk dat de tekenaar zich niet te veel wilde inspannen. Alle drie deze supervrouwen, Wonder Woman, Batgirl en Supergirl, lijken namelijk hetzelfde gezicht te hebben. Kijk maar goed naar hun monden, neuzen en kaaklijn. Het is een superdrieling!
Meer leuke stripplaatjes vind je op ComicBookBrain.Tumblr.Com.