Je ziet niet alleen superhelden maar ook Popeye op de Comic-Con.
Hoe gaat het eraan toe op een Amerikaanse Comic con, oftewel een stripbeurs in de Verenigde Staten? Ik heb wel video’s gezien, presentaties en reportages, maar zelf ben ik helaas nog nooit in bijvoorbeeld San Diego geweest. Wat ik wel weet is dat de stripbeurzen in Nederland niet in de schaduw kunnen staan wat betreft de San Diego Comic-Con: grootser dan dit kan het bijna niet op stripgebied. Uitgeverijen én filmmaatschappijen presenteren hun waar, er zijn panels met de groten der aarde en de bezoekersaantallen zijn al even zo groot.
Het tumblr-blog American Comicon toont foto’s vanaf de beursvloer: opgedirkte stripliefhebbers, sexy stripnimfen, toys, bijzondere tekeningen, noem maar op. Veel (vooral volwassen) bezoekers verkleden zich als hun favoriete stripheld. Het kan dus zomaar gebeuren dat Captain America een broodje zit te eten in de cafetaria, of dat je met drie supermannen in de rij staat voor een handtekening van een stripmaker.
De anonieme blogger vat het zelf als volgt samen:
Ok. So.. This is a place for people who have never been to a comic book convention before, but they’re curious and would kinda like to see what these things look like… what all the fuss is about… It’s for people who used to go to comic-con’s but haven’t been in a real long time… and they kinda miss ‘em… It’s kinda like a Comic-Con Year Book, then. A Photographic Journal. An Online Pop Culture Museum of the Moment. A Visual Documentation of a 21st Century Comic-Con… Oh. And I’m MV Partsch. I took all the pics. And wrote all the words… Yeah. That’s pretty much it in a nutshell… Ok.. So. Here we go.
Bloggen is een prachtig medium dat mijn leven op vele manieren heeft verrijkt. Sinds een paar weken heb ik een Tumblr-blog naast Daily Webhead en deze site. Wat heeft het me tot nu toe gebracht?
Nou, vooral het plezierige gevoel dat ik krijg als ik iets publiceer. Het is gewoon heel erg fijn om zaken die je boeien met de wereld te kunnen delen. De laatste paar dagen ben ik vooral losgegaan op Halloweeneske afbeeldingen, maar dat is zo rond 31 oktober niet zo gek.
Dat plezierige gevoel dat ik krijg van het bloggen staat eigenlijk los van het aantal bezoekers dat een blogpost trekt. Gelukkig maar, want de bezoekersaantallen op Minneboo’s Comic Stash zijn laag. Een kleine kanttekening: lang niet alle mensen die je content op Tumblr zien komen ook daadwerkelijk op je blog. Wanneer je via een keyword in je dasboard een zoekterm in tikt, dan zie je allerlei blogposts die daarmee corresponderen, maar dat wordt niet zodanig als een bezoek op je Tumblr erkent.
Archief van oktober.
Minneboo’s Comic Stash heeft ook bijna nog geen volgers, wat in de Tumblr-wereld toch belangrijk is. En de mede Tumblr-gebruikers die mij volgen zijn nagenoeg allemaal Nederlands, en dat terwijl ik dat blog eigenlijk in het leven had geroepen om met buitenlandse stripliefhebbers in contact te komen, (Nederlandse) stripmakers onder de aandacht te brengen en om mezelf buiten de landsgrenzen als stripkenner te promoten.
Toch moeten we niet te veel waarde hechten aan het lage aantal volgers. Veel bezoekers komen via Google op het blog terecht. En die bezoekers komen uit allerlei landen, maar vooral Nederland en de Verenigde Staten. (Wat overigens meteen laat zien dat Tumblr-blogs toch door Google worden geïndexeerd.)
Wat dat betreft is het een kwestie van een lange adem hebben, zoals altijd bij bloggen. Ik volg de Tumblr-blogs die ik interessant vind. Soms reblog ik wat content en geef er desgewenst een eigen draai aan. Soms plaats ik afbeeldingen uit mijn archief en bovenal post ik de Engelstalige afleveringen van de videoreeks Daily Webhead op het blog, want zoals Marco Raaphorstlaatst op zijn blog aangaf: sommige video’s kunnen wel een extra paar ogen gebruiken. Wat dat betreft ben ik het met hem eens dat het goed is om je content zoveel mogelijk te verspreiden. Een site als hoofdkwartier hebben is goed, want dan kunnen mensen je altijd vinden, maar schroom vooral niet om je video’s en andere content ook op andere plekken te publiceren om je ideeën en werk op deze manier onder de aandacht te brengen.
Nog een voordeel van meerdere publicatieplekken: ik kan op allerlei passende plekken mijn content kwijt. Stripplaatjes op Minneboo’s Comic Stash, dagboekfoto’s op mijn fotoblog en blogposts over strips en bloggen op dit blog. Op die manier raakt geen enkel blog overwoekerd met content.
Ik heb er vertrouwen in dat mijn Tumblrtje ook zal groeien. En ondertussen ga ik vrolijk verder met bloggen.
Laatst had ik het er met blogvriend en huiscomponist Marco Raaphorst over dat je als blogger eigenlijk alles op één site moet plaatsen. Een digitale hangplek voor al je activiteiten. Raaphorst is namelijk iemand die nog wel eens van blog mag veranderen, ergens een nieuw stukje internet te claimen om niet lang erna weer naar zijn oude blog terug te keren. Hij is in dat opzicht een onrustige blogger, maar ik snap de verleiding van het witte canvas maar al te goed.
Het is soms heerlijk om opnieuw te kunnen beginnen, om op een verse plek te gaan bloggen. Toen ik van Mike’s Webs overstapte op mijn huidige blog, voelde dat ook als opnieuw beginnen zonder het verleden echt achter me te laten. Mijn fotoblog hangt aan een aparte url, omdat het een bij project is dat verder losstaat van mijn freelance activiteiten. Daar wilde ik het eigenlijk bij laten, want die blogs onderhouden is een tijdrovend werkje, maar Tumblr lonkte.
Tumblr is een vorm van microbloggen waarin je in een paar vaststaande vormen je content online kunt plaatsen. Het is eigenlijk bloggen voor dummies, want het wordt op die manier heel makkelijk gemaakt om snel een plaatje, video of citaat online te knallen. Het is begonnen als een vorm van microbloggen en biedt bloggers de kans posts van anderen te herbloggen en om makkelijk blogs te volgen of berichten te liken. Wat dat betreft lijkt het wel wat op Facebook, vooral omdat vriendjes worden van elkaar en elkaars blogs volgen een belangrijk element is in de Tumblr-wereld. Het is een aspect dat ik minder charmant vind, want voordat je het weet ben je weer in een populariteitswedstrijd terechtgekomen en daar ben ik echt te oud voor.
Ook zit de kracht van Tumblr niet echt in het plaatsen van originele content, maar juist in het functioneren van virtueel doorgeefluik. Zo toont de Tumblr-blogger zijn fascinaties aan de wereld. Eigenlijk is het een digitaal moodboard, dat Tumblr.
Maar goed, waarom dan toch een blog starten op Tumblr?
Als blogexpert/blogliefhebber/blogger is het altijd goed om kennis te nemen van andere vormen van bloggen en ermee te experimenteren. Daarom probeer ik graag zo’n Tumblr uit. Daarnaast maakt het aanmaken van een Tumblr-account het voor mij makkelijk om de vele stripblogs op dit platform te volgen. Updates van de mensen die ik volg verschijnen automatisch in een dashboard en dat handig. Al hebben de Tumblr-blogs ook een rss-feed.
Promotie
Een andere belangrijke reden is dat mijn ambities als stripjournalist stiekem tot over de taalgrens reiken. Daarom wil ik mezelf ook zichtbaar maken op een Engelstalig blog. Ik wil juist ook werk van Nederlandse stripmakers publiceren om dat onder de aandacht te brengen. En wie weet kan ik op mijn Tumblr-blog mijn Engelstalige video’s aan een nieuw publiek tonen.
Illustratie: Emma Ringelberg
Maar bovenal is het lege canvas zeer verleidelijk. Een nieuw blog zit vol met beloften en roept hoopvolle verwachtingen op. Het is bijna alsof je een nieuwe relatie begint, inclusief dat spannende gevoel in je buik dat je dan krijgt. Iets nieuws beginnen, een verse start.
Natuurlijk zijn dit deels valse beloften: na een tijdje is het nieuwtje ervan af en is het gewoon bloggen geworden. Maar dat maakt niet uit. Nu is het leuk, later is voor de toekomst.
Ik ga niet stoppen op dit blog. Mijn Tumblr-blog zal vooral een plek zijn om stripplaatjes, tekeningen en verwante zaken te plaatsen en archiveren. Het lijkt me een goede manier om te zien wat de stripliefhebbers in de wereld bezighoudt.
