Categorieën
Minneboo leest Strips

Minneboo leest: Hazes – de stripbiografie

Het eerste deel van de striptrilogie over André Hazes is uit. Bloed behandelt de jonge jaren van de volkszanger en loopt van 1951 tot en met 1976, het moment dat hij zijn eerste singel Eenzame kerst uitbrengt.

Het verhaal van de stripbiografie werd gepend door Jan-Willem de Vries en Ben Westervoorde visualiseerde de geschiedenis van Hazes. Eerder dit jaar sprak ik Westervoorde over het project toen hij nog volop aan het tekenen was. De tekenaar maakt in het interview duidelijk wat hem zo fascineert aan de in 2005 overleden volkszanger:

Weet je, ik ben nooit een fan geweest van André Hazes. Maar in zijn genre was hij wel de top. In tegenstelling tot collega’s als Marco Borsato wist hij met overtuiging te zingen. Als Hazes zong dat hij een beetje verliefd was, dan geloofde je dat. Borsato is mij veel te plastic. Hazes had het hart op de tong en had de ziel van een blueszanger. Zijn teksten blijven hangen en zijn makkelijk mee te zingen. Dat is ook geen geringe prestatie.

Dat neemt niet weg dat ik zijn kist op de middenstip in de Arena altijd wat overdreven heb gevonden. Maar goed, zoals ik al zei: ik ben nooit fan geweest van zijn muziek.

De afgelopen jaren zijn er ook heel wat zaken over André Hazes verschenen, zoals een biopic en een musical. De documentaire Zij gelooft in mij van John Appel uit 1999 heb ik wel gezien trouwens en die gaf een goed beeld van hoe het leven van Hazes er toentertijd uitzag.

hazes

En nu is er dus een stripbiografie die ook nog eens in drie hardcover albums uitgegeven zal worden. Van de eerste editie is zelfs een zogenaamde Mokum-versie uitgekomen. Dit eerste deel toont dat André een moeilijke jeugd heeft gehad. Hij had een alcoholistische vader met losse handjes die zijn kinderen graag kort hield. Wanneer Hazes na een reeks kortlopende baantjes achter de bar staat en de zingende barkeeper wordt, heeft hij zijn thuis gevonden.

Het album zal voor de fans een feest zijn. Ik weet nu al dat mijn moeder, die wel dol is op het oeuvre van Hazes, de strip met interesse zal lezen. Zij zal het erg leuk vinden dat de geschiedenis van haar held in stripvorm is gegoten.

André Hazes – De stripbiografie # 1 – Bloed
Uitgeverij Silvester Strips € 19,95.

[hr]

Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.

Categorieën
Strips

Geciteerd in Haarlems Dagblad over Hazes

Stripmaker Ben Westervoorde stuurde me een krantenknipsel toe uit het Haarlems Dagblad waarin ik geciteerd word:

Hazes-Haarlems-dagbladRecent publiceerde ik een vlog met de stripmaker omdat hij bezig is met een stripbiografie over de volkszanger. Grappig dat dit door de betreffende journalist is opgepikt en geciteerd.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: De krabbenmars van Arthur de Pins

Mocht je deze zomer aan het strand wat willen lezen, dan is De krabbenmars lekker luchtig en thematisch verantwoord leesvoer.

In de kloeke uitgave De krabbenmars trakteert stripmaker Arthur de Pins de lezer op een smakelijk verhaal waarin de krabbensoort Cancer Simplicimus Vulgaris, oftewel de platkrab, de hoofdrol speelt.

De soort is door een vreemde gril van de evolutie niet in staat zich te draaien en kan dus maar één kant uitlopen. Een krabje is dus zijn hele leven tot dezelfde route veroordeeld en zal zich voor altijd zijwaarts voortbewegen. Tenminste, totdat een van hen in een moment van pure doodsangst een draai maakt en ontdekt dat hij niet langer is verbonden aan die eeuwige rechte lijn. Dat veroorzaakt nogal rumoer onder de krabben: er zijn er die voor verandering zijn, maar er zijn er ook die alles bij het oude willen houden. Er ontstaat een heftige onderlinge strijd, die niet alleen de evolutie van deze soort bepaalt, maar ook gevolgen heeft voor het ecosysteem van het kustplaatsje Royan in Frankrijk. De kleine krabbenrevolutie heeft uiteindelijk ook invloed op de menselijke bewoners aan de kust en die mensen spelen ook een rol in de strip. We volgen onder andere twee documentairemakers die gefascineerd zijn door de krabben en actievoerders van Greenpeace die protesteren tegen een oliepijpleiding.

krabbenmars_cover

Animatiefilm
De graphic novel komt voort uit een plan voor een animatiefilm en begon als storyboard voor die film. En die lange animatiefilm komt weer voort uit enkele korte films die De Pins maakte. Achterin het boek is een aardig dossier opgenomen met achtergrondinformatie, schetsen en archiefmateriaal, waarmee De Pins het een en ander toelicht over zijn luchtige, sociale satire:

‘Iedereen kan in mijn krabben projecteren wat hij wil; zo hoorde ik sinds de tekenfilm al heel wat verschillende interpretaties: sommigen zien er een verwijzing in naar de klassenstrijd; anderen interpreteren het als een reflectie op religie… En in Japan blijken mensen het te zien als een parodie op de arbeidsverhoudingen in hun land, zo vertelde een Japanse me. Voor mij symboliseren de krabben die in een rechte lijn lopen een soort van mentale starheid, of luiheid. En tot overmaat van ramp blijken sommigen ook trots te zijn op die rechtlijnigheid!’

krabbenmars_01
Contourloos en kleurrijk
Misschien ken je het werk van Arthur de Pins van strips als Schatjes en Zombillenium. De Pins hanteert een toegankelijke tekenstijl met doorgaans schattig uitizende, geanimeerde personages. De Pins tekent digitaal en gebruikt het programma Illustrator. Zijn tekeningen zijn contourloos en zitten vol met levendige kleuren. In De Krabbenmars probeerde hij een retrosfeertje te creëren die verwijst naar het werk van Saul Bass, Edmon Kiraz en Miroslav Sasek. Het verhaal speelt dan ook in het verleden, namelijk de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw, waar hij tot in zijn zeventiende jaar al zijn vakanties aan de kust van de Charente doorbracht.

Uitgeverij Silvester Strips bracht een mooie, hardcover editie uit van De krabbenmars met een prima vertaling van Frederik Van Wonterghem.

Categorieën
Strips

De allerlaatste tijger: Familiegeschiedenis hartverwarmend verstript

In De allerlaatste tijger vertelt Michaël Olbrechts de geschiedenis van zijn overgrootmoeder op Java. Hij won er de Silvester Strips Debuutprijs mee.

In de zomer van 1996 vertelt vader Filip tijdens een autorit naar Nederland aan zijn kinderen de levensgeschiedenis van hun overgrootmoeder Anneke naar wie ze op weg zijn. Omaatje, toen inmiddels 97 jaar oud, groeide begin twintigste eeuw op Java op, als een van tien kinderen van een koffieplantagehouder. Stripmaker Michaël Olbrechts (Genk, 1987), een van de aandachtig luisterende kinderen op de achterbank, gebruikte deze familiegeschiedenis als inspiratie voor zijn debuut De allerlaatste tijger. Het album won terecht tijdens de Stripdagen Haarlem de Silvester Strips Debuutprijs 2014 (eerder de VPRO Debuutprijs, daarna Comic House Debuutprijs). Het is een toegankelijk getekend, hartverwarmend verhaal waarin Olbrechts op vakkundige wijze zijn eigen jeugdherinnering van de autorit afwisselt met belangrijke gebeurtenissen uit het verleden van zijn familie. En passant vertelt hij ook nog het een en ander over de oplopende spanningen tussen de inlanders en kolonialisten in voormalig Nederlands-Indië.

De stripauteur (tweede van links) als kind op de achterbank.
De stripauteur (tweede van links) als kind op de achterbank.

Met het album studeerde Olbrechts af aan de hogeschool Sint-Lukas in Brussel. Het komt wel vaker voor dat een afstudeerproject wordt uitgegeven. Uitgever Johan Stuyck van Oogachtend is tevens hoofddocent aan Sint-Lukas. ‘Ik wist dat hij geregeld een student kiest om diens werk te publiceren. Ik zag dat als mijn kans en heb daarom zo veel werk in mijn eindproject gestoken. Ik wilde Johan overtuigen door een omvangrijk boek te maken dat uitgeefbaar zou zijn,’ vertelt de Vlaamse stripmaker die een jaar had om aan de ruim 80-pagina’s tellende striproman te werken.
‘Qua onderwerp kregen we carte blanche. De geschiedenis van mijn voorouders kwam redelijk snel in mij op, want het is een interessant verhaal waar ikzelf meer over wilde weten.’

Kruidenvrouwtje

Omaatje in jonge jaren.
Omaatje in jonge jaren.

Wat waren de grootste moeilijkheden waar Olbrechts mee te maken kreeg? ‘Ik moest mij goed documenteren. Een groot deel speelt zich af in Indonesië en het geheel speelt zich af in het verleden, dus het was goed opletten geen fouten te maken. Ten tweede moest ik het verhaal toegankelijk voor een groter publiek maken. Het moet immers ook interessant zijn voor lezers die geen band hebben met mijn familieleden.’

‘Ik ben in de familiearchieven gedoken. Gelukkig had mijn vader eind jaren zeventig, toen hij op de middelbare school zat, een interview afgenomen met mijn Omaatje. Daarin ondervraagt hij haar over haar jeugd in Nederlands-Indië. Uit dat cassettebandje heb ik veel informatie gehaald. Veel kapstokken in mijn verhaal zijn aspecten die in dat interview aan bod komen.’

‘Op familiefeesten had ik wel eens gehoord de moeder van Omaatje iets wist van kruiden en dergelijke, maar tijdens mijn research bleek dat ze in de kolonie echt een autoriteit op het gebied van kruidengeneeskunde was. Haar kruidenboek was in veel huishoudens te vinden. Een interessante vondst, want dit wijst erop dat het een krachtige vrouw was, in die periode in de geschiedenis was dat niet zo gebruikelijk.’

Schlemiel
allerlaatstetijger_cover‘Familieleden reageerden zeer positief op het boek. Degenen die wel van de familiegeschiedenis op de hoogte waren zien natuurlijk wel welke details ik heb aangepast. Dat waren altijd bewuste keuzes om het verhaal voor iedereen boeiend te maken. Over sommige personages had ik bijna geen informatie dus die heb ik naar eigen goeddunken ingevuld. Van de vader van Omaatje wist ik bijvoorbeeld alleen dat hij een koffieteler was. Ik heb er een beetje een schlemiel van gemaakt die niet in staat is met zijn kinderen te communiceren en die door zijn vrienden wordt uitgelachen omdat zijn vrouw zo ondernemend is.’

Michaël Olbrechts. De allerlaatste tijger
Uitgeverij Oogachtend

Dit interview is in VPRO Gids #34 (2014) gepubliceerd.

Categorieën
Strips

Michaël Olbrechts wint Silvester Strips Debuutprijs met De allerlaatste tijger

Tijdens de opening van Stripdagen Haarlem kreeg Michaël Olbrechts voor zijn boek De allerlaatste tijger (Uitgeverij Oogachtend) de Silvester Strips Debuutprijs 2014 uitgereikt. De jury achtte dit het beste Nederlandstalige stripdebuut van de afgelopen twee jaar.

Aan deze debuutprijs is een bedrag van 1.000 euro gekoppeld.

Uit het juryrapport:

‘Met zijn afstudeerproject De allerlaatste tijger laat Michaël Olbrechts zien dat hij goed tekenwerk kan combineren met een goed verhaal. De allerlaatste tijger vertelt over een jong gezin onderweg naar oma. Vader doodt de tijd door het vertellen van oma’s levensverhaal. Met zijn kleurgebruik en verteltrant, benadrukt Olbrechts het contrast tussen het vrolijke gezin op een zomerse dag en de schrijnende lotgevallen van oma in Nederlands Indië. Dat levert een boeiend en vaak grappig verhaal op, dat de lezer niet onbewogen laat.

Michaël Olbrechts is niet alleen een kundig verteller, maar heeft ook een prettige en geheel eigen tekenstijl, waarin de onbezorgde wereld van de klassieke Franco-Belgische school samenkomt met de expressie van de moderne Vlaamse strip. Kers op de taart is zijn oog voor detail, zoals wapperende haren voor het open autoraam en het glazen oog van oma. Een speciale vermelding verdient ook de unieke en uiterst verzorgde lettering. Het zijn dit soort kleine dingen die duidelijk maken met hoeveel plezier dit boek gemaakt is. De allerlaatste tijger is een veelbelovend debuut van een veelzijdig talent, van wie de jury verwacht in de toekomst meer te horen.’

allerlaatstetijger_coverEen eervolle vermelding van de jury gaat uit naar het boek Helden van de Tour van Jan Cleijne (uitgeverij Oog & Blik).

De jury bestond uit David Steenhuyse (stripjournalist en hoofdredacteur van De Stripspeciaalzaak.be), Sigge Stegeman (stripboekwinkel De Noorman Arnhem, oudredacteur ZozoLala), Amin Gemei (uitgever Dark Dragon Books) en Hein van Putten (art director, grafisch ontwerper). De jury stond onder leiding van Patrice van der Linden (eindredacteur Silvester Strips).

De Silvester Strips Debuurtprijs is wat we eerder de VPRO Debuutprijs noemden en later de Comichouse debuutprijs. Overigens vind ik het een mooie keuze van de jury, Olbrechts maakte een mooi persoonlijk en hartverwarmend stripverhaal met De allerlaatste tijger.

Categorieën
Strips

Voorpublicatie: De wereld die strip heet

Stripmaker Marq van Broekhoven (Peer de Plintkabouter, Jodocus de Barbaar en Marq Denkt) laat gelukkig weer van zich horen. Hij heeft in eigen beheer een bundeling van zijn columns uit Myx uitgegeven, met daarin ook een artikel over (de neus van) Gerard Leever en zijn lezing over Marten Toonder. De wereld die strip heet,  heet het boekje.

boek_marqvanbroekhovenDe dagen van Myx stripmagazine liggen alweer jaren achter ons. Het tijdschrift werd uitgegeven door Silvester Strips, daarna nog een tijdje door uitgeverij uitgever Edollandia. In MYX stonden veel Franse (vervolg)strips die ook als album bij Silvester werden uitgegeven. Daarnaast stonden er ook recensies, interviews en werk van Nederlands talent in. Toen Silvester strips het blad nog uitgaf heb ik er ook nog een paar artikelen voor geschreven, al nam mijn enthousiasme snel af voor het blad omdat de betaling voor het werk steeds later gebeurde.

Waarom bundelt Van Broekhoven zijn columns eigenlijk nu pas? Marq: ‘Omdat er vraag naar een bundeling van mijn columns uit de Myx is (een stuk of vijf fans) en omdat ik het leuk vind om eens een echt boekje met letters te maken. En als proef, om te zien of deze manier van uitgeven bevalt, voor als mijn Echte Roman af is.’

Strips of illustraties zul je niet in het boekje aantreffen: ‘Geen tekeningen of strips. Omdat dit mijn eerste ervaring is met Brave New Books wilde ik de kans op blunders zo klein mogelijk houden. En ik had ook eigenlijk helemaal geen zin om er tekeningen bij te gaan maken. Even heb ik getwijfeld over een Marq Denkt-stijl-plaatje op de titelpagina, maar daar heb ik ook maar van af gezien. Ook had ik toevallig een weekje geen ander werk, zodat ik mooi de tijd had om alles uit te werken. Voor illustraties had ik meer tijd vrij moeten maken.’

Om te kunnen proeven van wat je als lezer te wachten staat, publiceer ik hier als voorproefje een van Marqs columns:

Tieten en tepels

Laureline.
Laureline.

Het tweede paar blote borsten dat ik in mijn leven zag, maakte een onuitwisbare indruk op me.

De eerste blote borsten waren die van mijn moeder, gedurende het eerste jaar van mijn leven. Daar kan ik me (gelukkig) helemaal niets meer van herinneren. Ik moet ze dagelijks enkele keren van zeer dichtbij hebben kunnen aanschouwen en ik geloof niet dat ik overdrijf, als ik zeg dat in die periode mijn hele bestaan moet hebben gedraaid om die twee, maar ze zijn uit mijn geheugen gewist. Verdwenen. Weg.

Een dikke tien jaar later zag ik het tweede paar. Ze waren van Laureline. Laureline was het collegaatje van Ravian, de tijd-ruimte-agent. Samen waren ze neergestort op een verre planeet, waar de bevolking sidderde onder het schrikbewind van De Meester, een gigantisch brein dat zijn tegenstanders middels beangstigende visioenen kon verslaan. Ik volgde deze avonturen elke week in het stripblad Pep. Met kloppend hart en rode oortjes. Tegen het eind van het verhaal volgde de onvermijdelijke confrontatie van onze helden met De Meester en mijn kloppend hart versnelde zijn klop, terwijl mijn rode oortjes nog intenser rood kleurden. In haar angstvisioen zag Laureline zichzelf in de greep van een enorme, huizenhoge machine. De tekening vulde bijna de hele bladzijde: een glimmend stalen monster van tientallen meters hoog, met in zijn klauwen een kleine, kwetsbare, naakte Laureline. Ze was op die Pep-pagina niet groter dan een centimeter en haar borsten moeten daar dus slechts een fractie van geweest zijn, maar ze maakten een onuitwisbare indruk op me.

Het was de eerste keer dat ik een naakt lichaam in een strip tegenkwam. Dat is één. Het waren de tieten van Laureline die ik hier mocht aanschouwen – en Laureline was het mooiste, spannendste, realistischte stripmeisje dat ik kende. Dat is twee. Maar bovenal werd ik omver geblazen door die tepels! Twee dikke, zwarte punten stonden daar vooruit te wijzen in de richting van de metalen moordmachine. Dus zo groot waren tepels? En ze waren zwart? De ene onthulling stapelde zich op de andere en de tekening groef zich een weg diep in het geheugendeel van mijn hersenen, om daar nooit meer uit te verdwijnen.
Mijn eerste vriendinnetje had heel wat uit te leggen…

Later ben ik me ernstig gaan afvragen, of die overweldigende tepels niet het werk zijn geweest van een ludiek redactielid (por dios!), of van mijn ondeugende broertje en zijn zwarte stiften, want toen ik jaren later het album van Ravian en de Vogels van de Meester gekocht had en met kloppend hart en rode oortjes doorbladerde naar de betreffende pagina, achterin het boek, ontdekte ik tot mijn verbijstering dat Laurelines borsten geen tepels meer hadden. Ze waren verdwenen. Weg.

Van Broekhovens bundel is voor € 16,90 aan te schaffen, onder andere bij Bol.com. ‘Maar op beurzen verkoop ik het voor € 15 (inclusief signatie/dedicace),’ laat de stripmaker weten.

Categorieën
Strips

Free Comic Book Day 2013

fcbd_kriek
Net als vorig jaar wordt in 2013 op de eerste zaterdag van mei de Free Comic Book Day georganiseerd in Nederland en België. Of eigenlijk: Free Comic Book Days, want het geldt zowel voor zaterdag 4 als zondag 5 mei. Bij bezoek aan de stripwinkel kun je kiezen uit een aantal gratis strips! En: het is niet verplicht om daarvoor eerst een strip aan te schaffen. De actie is juist bedoeld om mensen kennis te laten maken met strips en eens over de drempel van de speciaalzaak te laten stappen.

Titels waar je uit kunt kiezen en die op dit moment bij me bekend zijn: Sienna van uitgeverij SAGA, Agent 327 Dossier Heksenkring en De rest van de wereld min één van Uitgeverij L, Roodbaard: De duivel van de Caraïben van uitgeverij SHERPA, een kennismaking met LOVE, PANDALA en ATLAS en AXIS van uitgeverij Dark Dragon Books, een bundeling van drie avonturen van de series Moederskillers, Esteban en Alleen van Ballon Media, De Legendariërs en De verborgen geschiedenis van uitgeverij Silvester en het eerste album van De Tempelier van uitgeverij Daedalus.

De prachtige poster is van Erik Kriek. Meer informatie vind je hier en op Facebook.

Categorieën
Strips

Sint en Kerstman: Geef strips kado!

Het is weer pakjestijd! Een kado bedenken voor geliefde, vrienden of familie is eigenlijk niet zo moeilijk: geef ze een strip!

Sigmundklaasje. Illustratie: Peter de Wit

Als een van de weinige stripjournalisten van het land voel ik me een beetje een van de ambassadeurs van het beeldverhaal. Ik schrijf en praat graag over strips. Niet alleen in publicaties als de VPRO Gids, ook mijn blogs gebruik ik om nieuwe strips onder de aandacht te brengen, oudere beeldverhalen nog eens aan te kaarten of stripmakers in de spotlight te zetten.

Strip is zo’n rijk medium: er zit voor iedereen wel wat wils tussen. Van complexe beeldverhalen voor volwassenen die ook wel graphic novels genoemd worden tot luchtig, humoristisch vermaak en alles daartussen.

Om je opweg te helpen kun je de recensies op mijn blog lezen, de artikelen in de rubriek Minneboo leest en de recensies op de site van Zone 5300. Maar stap gerust ook de betere boekhandel en vooral een stripwinkel binnen. Daar hebben ze aan een half woord genoeg om je met het juiste album naar huis te sturen. En de ontvanger zal blij verrast zijn, want laten we eerlijk zijn: sokken, cd’s, luchtjes en make-up hebben mensen al meer dan genoeg.

Signeersessies
Wie de winkels in December bezoekt, heeft ook grote kans de strips uit de handen van de makers zelf te kunnen kopen. Er zijn namelijk aardig wat signeersessies door het land. In Amsterdam in boekwinkel Selexyz Scheltema bijvoorbeeld de volgende:

Zaterdag 1 december 15:00: Mick Peet en Erik Varekamp signeren het nieuwe deel uit de serie Agent Orange. Deel 5 De affaire King Kong.

Zaterdag 15 december 14:00: Jean-Marc van Tol signeert Fokke en Sukke: Het afzien van 2012.

En in stripwinkel Silvester te Haarlem is op 1 december een grote signeersessie met:
Eric Heuvel (January Jones, Bud Broadway, Geheim vd tijd)
Peter Nuyten (Apache Junction, Auguria)
Schwantz (Beestjes)
Gerben Valkema (Elsje)
Peter de Wit (Sigmund)

Het is natuurlijk helemaal tof om een krabbel of tekening te hebben in de strip die je kado geeft (of voor jezelf koopt).

Veel kado- en leesplezier bij Sint en Kerstdagen gewenst!

Categorieën
Strips

Dit weekend Free Comic Book Day

In de Verenigde Staten en Canada bestaat er sinds tien jaar een mooie traditie: Free Comic Book Day. In het eerste weekeinde van mei krijgt iedereen die de stripwinkel binnenkomt een gratis stripboek. Die traditie wordt nu, eindelijk, ook in Nederland overgenomen. Een paar winkels zetten de trend; volgend jaar doen naar verwachting meer winkels mee.

De deelnemende uitgevers Silvester, Oogachtend, Daedalus en Don Lawrence Collection hebben een aantal titels geselecteerd die zij op de Free Comic Book Day onder de aandacht brengen. In Nederland en België is er bijvoorbeeld keuze uit een deel Storm, De zeven van Aromater, of een deel van de serie The Walking Dead. Klanten hoeven niet eerst geld uit te geven in een winkel. Maar de aanbieding geldt wel zolang de voorraad strekt.

Bekijk hier welke strips er gratis worden aangeboden.

Free Comic Book Day is een traditie die in de Verenigde Staten tien jaar geleden is ingezet. Het is geen actie die per se door grote winkels wordt gedragen, maar juist de kleine gespecialseerde stripzaken. Op de gratisstripboekendag organiseren winkels signeersessies en presentaties met tekenaars.

De volgende stripspeciaalzaken in Vlaanderen en Nederland doen dit jaar mee met Free Comic Book Day:

Het beeldverhaal, Go-Joker, Lambiek in Amsterdam
Silvester in Den Bosch, Haarlem en Tilburg
Het gele teken, Hoorn
Het beeldverhaal Almere
Blunder, Utrecht
Dumpie en Mevrouw Kern, Leiden
Eppo, Eindhoven
Akim, Groningen
Yendor, Rotterdam
Sjors, Dordrecht
Fantast, Kampen
Atomik, Sittard
De Stripspecialist , Breda
Barabas, ‘s-Gravesande
Senor Hernandez, Nijmegen

Categorieën
Film

Animaties van Marten Toonder in EYE

Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van striptekenaar Marten Toonder, geestelijk vader van Tom Poes en Ollie B. Bommel, zijn in het EYE filminstituut april bijzondere animatiefilms uit de Toonder Studio te zien. Tevens vindt de presentatie plaats van het boek ‘De Toonder Animatiefilms’ van J.W. de Vries.

De 100e geboortedag van Marten Toonder (1912-2005) wordt dit jaar uitgebreid gevierd, met o.a. exposities, een musical en heruitgaven van zijn werk. Toonder verwierf vooral bekendheid als stripauteur met zijn creaties Olivier B. Bommel en Tom Poes, maar op filmgebied was hij minstens zo actief: de Toonder Studio’s, in 1942 opgericht door Marten Toonder en Joop Geesink als de Geesink-Toonder Studio’s, produceerden in de bijna halve eeuw van hun bestaan honderden animatiefilms: commercials en opdrachtfilms, maar ook bekroonde vrije films en een serie Bommel en Tom Poes-films voor de Amerikaanse markt.

EYE conserveerde verschillende films uit deze collectie, waarvan een selectie op dvd verschijnt bij het boek De Toonder Animatiefilms van Jan-Willem de Vries. In deze collectiespecial wordt het boek gepresenteerd en worden de meest opmerkelijke en bijzondere door EYE geconserveerde Toonder-films vertoond, waaronder een aantal films die niet op de dvd zijn verschenen. Auteur Jan Willem de Vries en Leenke Ripmeester (verantwoordelijk voor de conservering van de Toonder collectie) presenteren de middag en spreken met Alan Standen, die onder meer verantwoordelijk was voor de geschilderde achtergronden van de Toonder-productie Moonglow (1954).

100 jaar Marten Toonder, de Toonder Animatiefilms wordt georganiseerd in samenwerking met de Toonder Compagnie en Uitgeverij Silvester. Het boek is verkrijgbaar in de winkel van EYE, na afloop kunt u uw exemplaar laten signeren door de auteur en oud-medewerkers van de Toonder Studio’s.

De avond is onderdeel van de serie Collectiespecial, waarin maandelijks aandacht wordt gegeven aan bijzondere deelgebieden van de EYE-collectie, zoals opdracht- en amateurfilms, animatie- en stille films en nieuwe restauraties.

Zondag 29 april, 16:30

Categorieën
Striprecensie Strips

Celluloid: spaatje blauw

De Engelse illustrator/stripmaker/kunstenaar Dave McKean heeft zijn strepen verdiend in de stripwereld. Iedereen die wel eens een deeltje van Neil Gaimans Sandman heeft gelezen, kent zijn intrigerende covers. Samen maakte ze ook de strip Violent Cases, waar McKean in 1987 mee doorbrak. Ook heeft hij met Grant Morrison Arkham Asylum gemaakt, vele cd-covers en de film Mirror Mask geregisseerd. Kortom, van iemand met kaliber mag je wat verwachten.

McKeans Celluloid wordt een erotische grafische roman genoemd. Het boek gaat over een vrouw die het maar niet lukt om een afspraak te maken met haar minnaar. Ze ontdekt een oude projector die geladen is met een erotische film. Ze raakt in de ban van deze film en tijdens het kijken opent een portaal naar een wereld vol met hitsige dromen en fantasieën. Ze wordt als het ware door de pornografische wereld van het celluloid opgeslokt. Wat volgt is een reeks seksscènes waarin de vrouw aan haar gerief komt. McKean citeert stijlen van verschillende kunstenaars. Van Gustav Klimt, Picasso en Salvador Dali. Iedere keer wanneer de vrouw een orgasme beleeft, schakelt McKean over in een andere stijl.

Celluloid is ook geen strip, maar eerder een kunstboek waarin de kunstenaar zijn spierballen laat zien.

Celluloid is geen porno: de platen van McKean mogen oogstrelend zijn, opwindend zijn ze niet. Als porno is dit dus een glas spa blauw: geen prikkels. Voor wat een grafische roman genoemd wordt is het verhaaltje overigens behoorlijk mager. In dat opzicht lijkt Celluloid wel weer op porno. Misschien moet McKean de volgende keer weer samenwerken met een goede scenarist, want dat zou het leesgenot ten goede komen.

Uitgeverij Silvester heeft een mooie hardcover uitgebracht, maar aangezien het verhaal tekstloos is, mag je je afvragen waarom er een Nederlandse editie van nodig was.

Celluloid raad ik vooral aan voor de McKean-fans. Liefhebbers van pornografie of grafische romans komen met andere uitgaven beter aan hun trekken.

Dave McKean – Celluloid
Uitgeverij Silvester, € 24,95
SBN: 9789058855558 (hardcover)

2vd5 sterren