In de stapel nog-niet-gelezen-strips, liggen een paar stripboeken Gorilla, een label van uitgeverij Strip2000. Soms beginnen die albums heel goed, met een mooie illustratie op de binnenkaft. In deze vlog laat ik er een paar zien van onder andere Etienne Willem, Laurent Astier en Callixte.
Nog niet uitgekeken? Check ook Amsterdam Comic Geek, mijn YouTube-kanaal over comics!
Mocht deze actiethriller ooit verfilmd worden, dan is de casting dus al gedaan. De vraag is: mag dat zomaar? Mag je bekende Hollywoodacteurs in je strip stoppen zonder hen om toestemming te vragen??
De twee albums die ze uitgaven lagen op mijn nog te lezen-stapel.
Deze sciencefiction-strip van Jean-Charles Kraehn speelt zich af op een verre, vergeten planeet genaamd Futura. Hier probeert een menselijke kolonie te overleven in een vijandig gebied. De maatschappij wordt geregeerd door een religieuze organisatie, dus je snapt dat hier veel onderdrukking aan te pas komt. En dat de bevolking allerlei onwaarheden over het verleden van de mens wordt wijsgemaakt.
Het is onder andere verboden om de kloof over te steken naar Terra Incognita af te reizen. Dat is precies wat drie jonge, rebelse wetenschappers wel doen om de waarheid te achterhalen.
De strip is vermakelijk, maar voelt niet erg origineel aan. Eerder als een echo van andere sciencefiction-verhalen. Kraehn vindt het duidelijk leuk om blote borsten te tekenen. Dat kunnen we hem natuurlijk niet aanrekenen, maar het valt wel op.
In het Frans zijn er tot nu toe ook nog maar twee albums verschenen, maar ik vermoed dat Kraehn er nog wel verder mee gaat. Wie weet pikt een Nederlandse uitgever de reeks dan op.
[hr]
Daarom Minneboo leest:
Recent nam ik mezelf voor om de 30 procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie eens door te nemen. Er is kastruimte nodig voor nieuwe strips, dus op deze manier hoop ik meteen wat titels te selecteren die weg kunnen. Daar doe ik geregeld verslag van op dit blog.
De fans van Aimée de Jongh en Kenny Rubenis, waar ik mezelf ook onder beschouw, kunnen weer rustig ademenhalen. Ook Suus & Sas van Gerard Leever zal in het fonds van L. worden opgenomen.
Uitgever Rob van Bavel is uiteraard zeer verheugd met de overstap van De Jongh, Leever en Rubbenis naar L en laat in een persbericht weten: ‘Sinds de overname van Uitgeverij L door Don Lawrence Collection in 2016 bouwen we aan het fonds dat de beste titels uit het binnen- en buitenland wil vertegenwoordigen. Deze titels zijn voor ons een enorme aanwinst.’ De eerste albums staan gepland voor het vierde kwartaal van 2017 en zullen medio oktober verschijnen.
Dat Van Bavel enthousiast is, snap ik wel. Alle drie de stripmakers slagen er namelijk in om met hun strips ook jonge lezers aan te spreken. Suus & Sas staat al jaren in de Tina – het meidenblad wordt dit jaar 50, maar is nog steeds voor dezelfde doelgroep bedoeld. Snippers en Dating for Geeks staan allebei dagelijks in de Metro. Om als uitgeverij op de lange termijn te kunnen overleven moet je ook de nieuwe generatie lezers aanspreken.
Zelf heb ik het meeste met Snippers en Dating for Geeks, en voel ik mij als veertigjarige kerel niet de doelgroep van Suus & Sas. Dat neemt niet weg dat ik het vakmanschap van Gerard Leever zeer waardeer.
Zidrou, pseudoniem van Benoît Drousie, is een Belgische stripscenarist, geboren in 1962 in Anderlecht. Zijn carrière begon voor de klas en het sociaal engagement is nog steeds terug te zien in de scenario’s die hij schrijft. Of deze verhalen nu humoristisch zijn of meer realistisch.
Zidrou richt zich aanvankelijk tot jonge lezers via de kindertijdschriften waarvan hij redactiesecretaris is. Hij wordt er scenarist van drie stripreeksen, waaronder Vlooienbaal, een familiestrip waarin hij zijn talent als opvoeder kan botvieren en waarin, volgens de samenstellers van de expositie, tolerantie, gulheid en samenleven centraal staan. Hier wordt ook Dokus de leerling geboren, een humoristische reeks waarin de slechtste scholier ter wereld centraal staat. In de expositie Zidrou en zijn slaven handlangers, is het lokaal van Dokus nagemaakt.
Tussen 1993 en 2001 zorgt hij op de pagina’s van het weekblad Robbedoes voor leven in de brouwerij, met personages zoals de Kannibrallen, de Boss en Tamara. De Boss is een reeks in de traditie van Robbedoes om het leven van de redactie van het blad te vertellen en draait om Thierry Tinlot, de lastige hoofdredacteur.
Eerlijk gezegd is de reeks Tamara die ik tot heden toe het beste ken van Zidrou’s enorme output aan strips. Deze werd in het Nederlands uitgegeven door Strip2000 voordat de uitgeverij failliet ging. Ze gaven ook de reeks Kale Kop uit: een strip over een tiener met leukemie, die avonturen beleeft in het ziekenhuis. Inderdaad, da’s weer wat anders dan Kuifje in Amerika.
De expositie loopt netjes door alle reeksen heen. Een tentoonstelling maken rondom een scenarist is wellicht minder evident dan over een tekenaar, want wat kun je laten zien behalve enkele scenario-pagina’s. Nu zijn die natuurlijk altijd interessant om te zien, maar het stripmuseum is er wederom in geslaagd om het verhaal zeer levendig en visueel te maken. Behalve de bovengenoemde schoolklas, kun je digitaal ook in de denkwereld van Zidrou stappen.
Zidrou schreef behalve humorscenario’s over eigen personages, ook enkele nieuwe avonturen van klassieke striphelden zoals Robbedoes en Kwabbernoot, Rik Ringers en Chlorophyl.
Vanaf 2000 schrijft hij ook meer graphic novel-achtige verhalen voor een volwassen publiek. Daarvan is ook aardig wat te zien in de expositie. Vooral de strip Mooie zomers, met tekeningen van Jordi Lafebre, kon mij bekoren. De verhalen gaan over een vakantie die een Belgisch gezin in het zuiden van Frankrijk doorbrengt. Ieder verhaal neemt de lezer mee naar telkens een andere zomer.
Overigens stelde Zidrou zelf voor dat de expositie Zidrou, een scenarist en zijn slaven zou gaan heten. Een leuke grap waarin de scenarist op speelse wijze knipoogt naar zijn relatie met het diverse tekentalent waar hij mee werkt. Daar hebben ze uiteindelijk handlangers van gemaakt, al spreekt de tekening op de poster boekdelen:
Na het doorlopen van de expositie had ik vooral zin om een stapel albums van Zidrou aan te schaffen en ergens rustig in de schaduw met een kopje koffie te gaan zitten lezen.
Zidrou, een scenarist en zijn handlangers is nog te zien tot en met 28 januari 2018.
De Nederlandse stripuitgeverij Strip2000 heeft besloten al zijn activiteiten stop te zetten. De uitgeverij, die in 2011 werd gestart door Peter van der Heijden, maakte indruk met eigenzinnige en verrassende keuzes. Na het plostelinge overlijden van Peter eind 2015 werd de uitgeverij voortgezet door Carolien van der Heijden en Kurt Morissens. Zij wilden de droom van Peter waarmaken door de uitgeverij nog grootser te maken en het uitgebreide fonds uiteindelijk een warm onderdak te geven in een groter geheel.
‘Omdat het lichamelijk en emotioneel te zwaar werd om Strip2000 te dragen zonder de gepassioneerde energie van Peter hebben we met heel veel pijn in ons hart besloten om alle activiteiten stop te zetten’, aldus Kurt Morissens, creatief directeur van Strip2000.
Peter van der Heijden richtte in 2011 de stripuitgeverij op. De Eindhovenaar besloot volop in te zetten op een humorfonds. Een gat in de markt en het fonds breidde snel uit. Daarnaast werden prestigieuze projecten binnengehaald zoals het Op Missie-project met de Nederlandse Veteranenstichting. Opvallend waren de verrassende acties en evenementen die de uitgeverij organiseerde. Zo werden er VIP-avonden georganiseerd op het hoofdkwartier van Strip2000, werd er een heuse schatzoektocht georganiseerd en relativeerde de uitgeverij zichzelf door een fotostrip te maken over hun dagelijkse bezigheden.
Omdat ik al een tijdje geen recensie-pakketten van de uitgeverij binnenkreeg, begon ik al te vermoeden dat er iets aan de hand was.
Ik vind het jammer dat Morissens en Van der Heijden hebben besloten met de uitgeverij te stoppen. Er zaten interessante en boeiende strips in hun fonds. Ze gaven onder andere Snippers, Dating for Geeks en Jump uit. Ik ben benieuwd of een deel ervan door een andere uitgever opgepakt gaan worden. En wat deze beslissing gaat betekenen voor uitgeverij Syndikaat, met wie Strip2000 bepaalde albums uitbracht.
De strips spelen zich af in het Italië van de jaren vijftig van de vorige eeuw en de maffia speelt een belangrijke rol. Ook zitten er snelle auto achtvervolgingen en race-scènes in de albums die verder vooral gaan over het oplossen van een misdaad.
Zo wordt Mauro in album #2: Cinecittà ingehuurd door de filmstudio om stand-in te zijn voor een bekende filmster. Hij wordt verliefd op de medespeelster die droomt van een carrière in Hollywood. Al snel raken Mauro en Gigi verwikkeld in de zaakjes van een gangster genaamd Dottore die zijn verdwenen dochter zoekt.
In het derde album wordt Mauro verliefd op een dievegge en dit leidt tot een directe en bloederige confrontatie met de man die haar bezit. En in album #4, De baai der leugenaars, krijgen Mauro en Gigi te maken met een verdronken vrouw en een stel valsemunters.
Kuifje 2.0
Mauro lijkt met zijn rode haar, kuif en vaste blauwwitte kleding, wel een beetje op Kuifje, al is hij iets minder slim, rechtlijnig en saai dan zijn voorganger. Mauro is in tegenstelling tot Kuifje namelijk wel geïnteresseerd in vrouwen en minder braaf. Daarentegen moet hij vaak uit de nesten gehaald worden door zijn oudere vriend Gigi, terwijl Kuifje toch meestal Haddock moet redden.
De afgelopen dagen las ik een stapeltje van de reeks gemaakt door Denis Lapière en Michel Constant en ik vermaakte mij daar prima mee. De albums worden in Nederland uitgebracht door Strip2000 onder het Gorilla-label.
De hardcover albums kosten €14,95.
[hr]
Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.
De albums gaan om de avonturen van Tamara, haar vriendinnen en klasgenoten en de zaken waar tieners mee te maken hebben. Uiteraard wordt Tamara vaak gepest vanwege haar omvang, maar dat is gelukkig niet de kern van de verhalen. Als Tamara een oogje krijgt op Diego, de nieuwe, knappe jongen op school, denkt ze geen kans te maken, maar hij kiest uiteindelijk toch voor haar. Sommige vriendinnen zinnen echter meteen op plannen om hun prille liefde te bombarderen.
Tamara is een erg frisse stripreeks met een diverse en bijdetijdse cast. Tamara’s ouders zijn gescheiden en moeders heeft het nieuwe geluk gevonden bij een donkere man. Tamara heeft dus een zwart halfzusje. Juist omdat hier geen punt van gemaakt wordt, druipt de politieke correctheid niet van de pagina’s af. Ook wordt er heel volwassen met het thema seks omgesprongen.
Kortom, herkenbare situaties voor pubers. Ik zou Tamara dan ook niet alleen het label meisjesstrip willen meegeven, want voor de heren valt er ook veel te herkennen.
De albums bevatten een doorlopend verhaal, zijn luchtig van toon en vaak erg grappig. De Franse reeks werd eerder uitgegeven in het Nederlands maar de fans hebben Tamara zo’n zeven jaar moeten missen. Strip2000 pakte de boel weer op bij album 7 en inmiddels zijn er alweer vier verschenen.
Zidrou, Darasse en Bosse. Tamara.
Strip2000. Diverse albums, € 7,95
Het was vooral de cover die mij opviel. Een tiener die angstvallig in een wachtkamer zit in gecombineerd met de titel van het album, maakt nieuwsgierig:
Nieuwsgierig sloeg ik het album open met de bedoeling een pagina te lezen, maar het werd al snel een hele leessessie.
Het spoedgeval uit de titel is de negentienjarige Ramon die op een avond na het hardlopen bloed plast. Hij wordt met spoed onderzocht in het ziekenhuis en daar wordt blaaskanker geconstateerd.
Stripmaker en graphic designer Daniel Arruda Massa doet vooral verslag van wat er daarna allemaal met Ramon gebeurt: welke onderzoeken hij krijgt, hoe de operatie verloopt en met welke angsten hij mee moet leven. Negentien jaar oud zijn is immers nogal jong voor blaaskanker. Dit maakt Spoedgeval sowieso bijna een educatieve strip omdat het een aardig beeld geeft van wat iemand met deze aandoening allemaal moet ondergaan.
De cartooneske tekenstijl is niet subtiel, maar houdt het allemaal wel wat luchtig. Soms komt Arruda Massa met leuke visuele vondsten: de onderzoeken zien we steevast vanuit het point of view van de patiënt met in beeld vooral zijn twee benen terwijl, vaak een vrouwelijke arts in opleiding, tussen die benen aan het aankloten is. De operatie zelf beleeft Ramon alsof hij in een sciencefictionavontuur is beland. De artsen gaan in een soort onderzeeër de monsterachtige tumor te lijf.
Daniel, die ook de strip Zombie Hipsters maakte, baseerde zich voor Spoedgeval op de ervaringen van zijn broer.
En ondertussen ben ik dus niet veel verder gekomen met het opruimen van mijn kantoor. Maar ja, er kwam ook een spoedgevalletje tussendoor en die gaan altijd voor.
Daniel Arruda Massa. Spoedgeval
Uitgeverij Syndikaat / Strip2000, € 8,95
Daarom dit grappige stripplaatje uit Commando Kerstman 1: Reddingsoperatie van uitgeverij Strip2000. Een strip die ik van de week op mijn bureau tegenkwam en tijdens de lunch las. Een geinig verhaaltje in een dito tekenstijl. Een strip met een bijzondere onthulling over de Kerstman.
In Lapland worden de cadeaus volop klaargemaakt, totdat een explosie voor flinke opschudding zorgt. De rendieren Tornado, Comet, Thunder en Fury merken dat de kerstman verdwenen is en besluiten hem te gaan zoeken. Ze doen echter een ontdekking die het leven van iedereen kan veranderen.
Scenario is van Benjamin G & Baba. De Tekeningen zijn gemaakt door Olivier Tichit.
Zondagmiddag 12 juni stond ik tegen de avond samen met Stefan Nieuwenhuis en Anneke Claus op een perron op het station van Haarlem. We kwamen van de Pletterij waar die middag het boek Duplex was gepresenteerd. Daar had ik zelf niet zo veel mee te maken, behalve dan dat ik door Nieuwenhuis was uitgenodigd om de happening bij te wonen. Hij is namelijk de initiatiefnemer van Duplex, terwijl Claus een van de dichters is die aan het project deelnam.
Nieuwenhuis nodigde acht duo’s uit om een grafisch gedicht te maken. Dichter en stripmaker werkten dus samen om tot een uniek en dichterlijk beeldverhaal(tje) te komen. Het zijn dus geen verstrippingen waarbij een bestaand gedicht als basis voor een strip dient. Verstrippingen hebben in Nederland een beetje een slechte reputatie en dat is niet geheel onterecht. De meeste verstrippingen die de afgelopen jaren uitkwamen heb ik na een eerste lezing nooit meer opengeslagen. Ik heb het dan vooral over boeken als ‘Nederlandse literaire klassiekers verstript in één pagina’ of ‘De Avonden met integraal de oorspronkelijke tekst!’-albums.
Dan vind ik boeken als De Aanslag van Milan Hulsing interessanter omdat de stripmaker daar zijn eigen ding doet met de brontekst. Dat is dan ook geen verstripping meer in de stricte zin des woords, maar een vrije adaptatie waarbij het beeldverhaal een werk op zich is geworden. Hetzelfde geldt voor In the Pines van Erik Kriek. Die heeft die liedjes namelijk helemaal naar zijn hand gezet en gevisualiseerd op zijn eigen wijze. In the Pines kwam een paar maanden geleden uit en ik vind dat echt een fantastisch boek.
NederVlaams
De duo’s van Duplex zijn Tsead Bruinja en Lies van Gasse, Anneke Claus en Serge Baeken, Marije Langelaar en Wilbert van der Steen, Daniël Dee en Robert van Raffe, Maarten van der Graaff en Maarten de Saeger, Maud Vanhauwaert en Delphine Frantzen, Dennis Gaens en Sam Peeters, en Ellen Deckwitz en Ruben Steeman. Van Nieuwenhuis heeft dus een mix van Vlaamse en Nederlandse makers aan elkaar gekoppeld.
Enkele duo’s waren die middag in de Pletterij om hun samenwerking aan het publiek te presenteren. Twee dagen eerder had iets soortgelijks plaatsgevonden bij Poetry International in Rotterdam. Om de naam van het album eer aan te doen, wilde Nieuwenhuis zijn project vast twee keer presenteren. En waarom ook niet? Doorgaans komen er weinig stripmakers naar een poëziefestival en weinig dichters naar een stripfestival. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat hun lezerspubliek doorgaans veel kleiner is dan dat van andere schrijvers.
https://youtu.be/JmWR6Y02VCU
De middag in debatcentrum de Pletterij was voor mij de laatste halte wat betreft Stripdagen Haarlem 2016. Het was een gezellig weerzien met Serge Baeken, Tonio, Natasja en Stefan en een aangename kennismaking met Anneke en Delphine Frantzen, wier werk ik wel ken, maar nog nooit had ontmoet.
Engelse versie
Inmiddels is het Duplex-concept ook van start gegaan in Engeland. In juli vindt er een grote tweetalige Duplex-expositie plaats in het Nederlands Stripmuseum in Groningen.
Duplex is uitgegeven door Strip2000 in samenwerking met Zone 5300. Het is een album dat zich niet makkelijk laat duiden. De acht verhalen hebben ieder een eigen karakter en de tekenstijlen zijn zeer uitlopend. Het is zo’n boek dat je een paar keer rustig tot je moet nemen voordat de inhoud goed en wel in je neerdaalt. Het is ook zo’n project wat je aanspreekt of niet. Ik heb zelf niet zo veel met poëzie. Songteksten, ja, die snap ik, maar gedichten zijn een slag apart. Ik lees die met moeite.
Zoals je weet heb ik meer met strips. Bij Duplex geniet ik dus in eerste instantie van het grafische werk en dringt in tweede instantie pas de tekst echt tot me door. Ik vind dit soort projecten eigenlijk vooral interessant omdat ze de mogelijkheden van het beeldverhaal onderzoeken. In het bekijken van deze experimenten zit bij mij vooral het leesplezier bij Duplex.
[hr]
Daarom Minneboo leest:
Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een interview, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.
Ik kom natuurlijk al jaren naar dit tweejaarlijkse stripfeest en wat mij betreft is dit het belangrijkste stripfestival van Nederland. Eerst kwam ik alleen als liefhebber, maar ook alweer aardig wat jaartjes als stripjournalist.
Dit jaar was het voor mij extra feest, want ik mocht niet alleen Theo van den Boogaard uithoren over de documentaire die over hem is gemaakt door Nathalie Crum, ook had ik mijn eigen Strip Talkshow op zondag 5 juni waar ik stripmakers uit binnen- en buitenland mocht ontvangen aan mijn tafel in het café van de Philharmonie. Met deze talkshow kwam een droom uit. Een Matthijs van Nieuwkerk ben ik nog lang niet – want ik heb ook geen autocue – maar daar wordt aangewerkt.
Publiciteitsmedewerker
Als ik binnenkort weer tijd heb, zal ik nog een verslag met quotes van de show op mijn blog zetten. Vandaag ben ik vooral aan het bijkomen, want ik deed in de afgelopen maanden ook de pr voor de expositie Motion Comics: The Beginnings.
Afgelopen vrijdag hadden we journalisten over de vloer om Sutu en Gustavo Garcia te interviewen en de tentoonstelling te bekijken. Erg leuk om nu eens aan de andere kant van de grens journalistiek en publiciteit te staan. Persberichten schrijven, enthousiasme via sociale media aanwakkeren, contacten leggen, en ter plekke van mensen te woord staan: ik vond het fantastisch om te doen.
Adinda Akkermans van het radioprogramma Nooit meer slapen, maakte deze reportage. Sutu, Maaike Hartjes en Merel Barends komen hierin aan het woord.
Een week eerder hadden we Marcel Haster, ook wel bekend als de Stripvlogger, al over de vloer gehad en die maakte daar de volgende leuke reportage van. Ondergetekende heeft ook een gastrol:
Nu ik toch met video’s aan het strooien ben, Menno Kooistra, aka Mister VoorDeFilm, maakte in opdracht van de Stripdagen Haarlem een promotievideo die onder andere vertoond is op de openingsavond:
https://vimeo.com/168855792
En BlunderTV maakte weer een reportage over die opening:
Verder was het wederom inspirerend om met stripmakers kennis te maken die ik nog niet eerder had ontmoet, zoals Jean-Claude Mézières, Mike Diana en Sutu. Zondagmiddag heb ik de Australische motion comics pionier geïnterviewd voor een artikel. Als ik daar geen opdrachtgever voor kan vinden, publiceer ik dat gewoon hier. Ik vind zijn werk fascinerend en het was erg boeiend om te horen wat zijn beweegredenen voor sommige verhalen zijn.
Zondag maakte ik trouwens ook nog kennis met enkele dichters die mee hebben gedaan met het album Duplex van Stefan Nieuwenhuis, maar daarover later meer.
Waar ik dit jaar bijna niet aan toe ben gekomen, is het kopen van strips. Gelukkig had ik zondag 5 juni wel even tijd om de markt over te gaan en bij te praten met goede vrienden Rob van Barneveld en Matt Baaij, die allebei een standje hadden. Matt verkocht uiteraard weer Bunbun-boekjes en bracht glimlachjes op de gezichtjes van kindertjes die van hem een gratis sticker kregen. Get them while their young!
De vloek van Poppenstein
Rob van Barneveld doet al een tijdje heel goede zaken op markten met zijn kattenserviezen en stripjes. Van Rob is ook net een nieuw album uit: Pim #2: De Vloek van Poppenstein. Robs zeer vrije bewerking van Het monster van Frankenstein, een heerlijk album voor kids en hun ouders. En voor volwassenen zonder kinderen ook trouwens.
Bijpraten gebeurt gelukkig veel op een stripfestival en ik vond het dan ook fijn om veel oude bekenden te zien. Ik vind dat de organisatie een mooie editie heeft neergezet en was blij met het feit dat we dit keer tien dagen de tijd hadden om de vele activiteiten bij te wonen. En dan nog heb ik lang niet alles gezien. Gelukkig zijn sommige exposities voorlopig nog te zien, zoals die over motion comics. (Hint! Hint!)
