Overdaad schaadt zeggen ze wel eens. Dat gevoel heb ik de laatste dagen als verzamelaar en geek. Te veel nog te lezen en door te nemen, te veel series en films… Misschien mag het wel even wat minder. Verzamelmoeheid noem ik het maar even. Ondertussen neem ik wat Vergelders Specials door die ik laatst heb gekocht…
Tag: Verzamelwoede
Soms vragen mensen of ik hun oude comics wil hebben. Ik zeg dan zelden nee, vooral als het om een stapel Juniorpress comics gaat.
Toen Paul vroeg of ik nog iets kon met de verzameling van Thijs, aarzelde ik niet. Via videobellen namen we de stapels door en van de week kwam Paul de comics brengen. Nu begint het grote uitzoeken. Maar dat gaat een heerlijke klus worden.
Mijn huis begint zo’n beetje het Weeshuis voor comics te worden.
Bekijk de vlog over Todd McFarlane.
Lees ook Mijn vriend Spider-Man.
Waar is jouw stripverzameling mee begonnen en waarom juist dat album of die comic?
Stuur een selfie waarop je dit album vasthoudt en geef kort antwoord op bovenstaande vragen. Deze publiceren we dan op de brievenpagina van EPPO STRIPBLAD. De leukste inzending belonen we met een strippakket t.w.v. € 25,00. Mail je inzending naar redactie [at] eppostripblad.nl.
Mijn huis noem ik wel eens HET WEESHUIS VOOR STRIPS & COMICS.
Soms willen vrienden van me namelijk wel eens wat comics en albums kwijt en vragen dan of ik er nog iets aan heb. Ik ben dan altijd nieuwsgierig waar ze mee komen, dus zeg ik zelden nee tegen dit aanbod. Recent kreeg ik van mijn maatje Paul twee shortboxen met zijn oude comics. Veel JUNIORPRESS en MARVEL COMICS. Ook al is de kans dan groot dat ik veel van die Juniorpress-comics al heb, toch wil ik ze dan graag hebben. Het kunnen betere versies zijn dan de exemplaren die ik in de kast heb staan, of ontbrekende nummers zijn die een reeks compleet maken. Om het geluk te delen heb ik van de eerste short box een vlog opgenomen. Samen gaan we nu even door de verzameling heen.
Een druilerige maandag maar wel eentje met nieuwe Bunbun-kunst in huis, want Bunbun bestaat 15 en ik bezocht dit weekend de expo in de Utrechtste boekenbar.
Maar wat is nu precies het grootste probleem voor een stripverzamelaar? Check deze vlog voor het antwoord.
Schatkamer
Een terugkerende uitdaging voor een boeken- en stripverzamelaar als ik, is de uitpuilende boekenkast. Mijn werkkamer bevat aardig wat Billy’s en in de afgelopen jaren is daar veel vulling bijgekomen.
Omdat ik van de week zes pockets van de serie Strangers in Paradise heb besteld en enkele dikke essentials van Peter Parker, The Spectacular Spider-Man, werd het nog eens extra duidelijk dat er ruimte in de kasten gemaakt moet worden voor dit nieuwe leeswerk. Vandaag ben ik daarmee aan de slag gegaan. Ik heb een groot deel van de verzameling doorgeschoven naar de volgende plank, om op andere plekken ruimte te maken voor de nieuwe titels.
In mijn werkkamer is de indeling als volgt: de linker muur is voor de comics, beginnende met mijn favoriete series, namelijk alles wat met Spider-Man te maken heeft. Daarna gaat de collectie verder op alfabetische volgorde op titel. Soms plaats ik strips bij elkaar van een bepaalde stripmaker, maar meestal staan de Amerikaanse comics dus op superheldennaam of teamnaam. Avengers tot en met X-Men, zeg maar.
De muur aan de andere kant staat vol boekenkasten met daarin de niet-comics. Europese en Amerikaanse albums, series en graphic novels. Vaak in Nederlandse vertaling. Hierin staan ook alle boeken die ik van uitgeverijen krijg toegestuurd en die ik voor mijn werken nodig heb. Of had. En dat laatste biedt de mogelijkheid voor opruiming. Lang niet alles wat ik ooit kreeg, wil ik bewaren. Daarin moet ik binnenkort eens serieus een schifting maken, want er ligt naast mijn bureau een flinke stapel met strips die nog niet eens in de kast passen.
Om die schifting te kunnen maken heb ik mezelf voorgenomen meer van de albums die ik nog nooit heb gelezen tot me te nemen de komende tijd. Met een beetje mazzel lukt het me om er drie per week te lezen. Dat betekent voorlopig ’s avonds minder Netflixen in ieder geval.
Misschien ga ik over de boeiendste strips nog stukjes schrijven of op een andere manier over ze bloggen. Dat weet ik nu eerlijk gezegd nog niet.
Anyway, ik duik weer even de schatkamer in.
Meer dan een consument?
Ik ben toch verdomme meer dan een consument? Die vraag spookte vanmorgen door mijn hoofd toen Linda me op een column in Metro wees.
Over de KLM die je bij het bestellen van een ticket via Facebook-chat benadert… En nog erger:
‘Een Amerikaanse vriendin kreeg na het online inchecken de vraag van haar vliegtuigmaatschappij of ze de andere mensen op haar vlucht wilde zien. Ze verveelde zich en begon te klikken. Op LinkedIn en Facebook zag ze een bonte reeks profielen voorbij komen. Onder andere een chefkok, advocaat, huismoeder, student en sieradenontwerper zaten op haar vlucht.’
WTF? Dus je zit in een vliegtuig en dankzij Fakebook weten andere mensen dat ook. Misschien niet alleen die ook met je meevliegen maar potentiële inbrekers zijn ook meteen op de hoogte dat je de komende twee weken je billen bruint op een buitenlands strand. Lekker dan.
En laatst wilde WhatsApp mijn gegevens ook al aan Fakebook doorspelen en krijg ik binnenkort reclames in mijn maag gesplitst. Let vooral op de formulering van dit in de blogpost van whatsapp hierover:
‘U kunt bijvoorbeeld informatie over de status van uw vlucht voor een aankomende reis, een ontvangstbewijs voor een aankoop of een melding van de leveringsdatum van een product ontvangen. Marketingberichten die u kunt ontvangen, kunnen een aanbieding bevatten waar u wellicht in geïnteresseerd bent.’
Poe, wellicht geïnteresseerd… Als ik ergens in geïnteresseerd ben, zoek ik dat vanzelf wel op. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik constant overal ‘nee’ tegen moet zeggen en dat leidt behoorlijk af van wat ik eigenlijk aan het doen was.
En ook op Tumblr plaatsen ze tegenwoordig reclame op je tijdlijn en op je blog. Ik heb vorige week de trailer van Suicide Squad zovaak door mijn strot geduwd gekregen dat ik die film nooit wil gaan zien.
En ja, ik snap dat het veel geld kost om al die servers van fakebook, whatsapp, tumblr en wat dan ook draaiende te houden. Geef mij een alternatief waar ik voor moet betalen zonder commercieel gezeur en ik ga ervoor.
Weet je, ik voel me wel de laatste tijd alleen maar consument. Op social media proberen bedrijven, bots en misschien ook mensen, mij op hun producten te wijzen. De Fakebooktijdlijn was toen ik daar nog op zat niet veel anders. Op straat word ik geregeld aangesproken door mensen die geld van me willen: krantenverkopers en daklozen, soms gecombineerd in één persoon. En overal waar ik kijk zie ik reclame-uitingen. Koop! Koop! Koooooooooop!
De bank en de verzekeringsmaatschappij zijn er niet voor mij, maar zien mij ook als een wandelende portemonnee. Politieke partijen willen niet zo zeer mijn geld, maar wel mijn stem. Ze zijn er niet voor mij, ik ben er voor hen. Weer een zieltje gewonnen.
Ik weet niet precies wat de oplossing voor dit alles is, maar ik weet wel dat ik mijn buikje ervan vol heb.