Categorieën
Bloggen Media

Column: Het recht om te negeren

Meningen, meningen, meningen. Het internet staat er vol mee. Blogjes, comments, hele sites worden gereserveerd opdat de Nederlander zijn opinie kwijt kan. Prima natuurlijk, want wat mij betreft doet iedereen waar hij zin in heeft. Verwacht alleen niet dat ik het allemaal ga lezen.

Het is goed dat er sites zijn als De Joop, De Jaap en GeenStijl (en de vele anderen die ik nu niet ga opnoemen). Dat pluriformiteit op het web belangrijk is, hoef ik niemand uit te leggen. Al zeggen begrippen als ‘links’ en ‘rechts’ mij tegenwoordig niet zo veel meer. Welhaast alles wat politici zeggen lijkt tegenwoordig onder het kopje populisme te vallen. Daarbij stoor ik mij aan het feit dat ieder wissewasje tegenwoordig buitenproportioneel wordt opgeblazen. Het zijn dus niet alleen de reaguurders die zich de longen uit het lijf schreeuwen om gehoord te worden, de media in het algemeen maakt van iedere mug een genetisch gemanipuleerd gedrocht dat het einde der tijden lijkt in te luiden. De Nederlandse media zijn maar wat bereid om iedere gebeurtenis tot op de laatste druppel uit te melken. We kunnen spreken van mediasoaps, of het nu gaat over een Dirk Scheringa, of een uitlating van Herman van Veen, die dankzij het verkeerd citeren in de Telegraaf overladen werd met dreigmails van aanhangers van de Partij die het Vrije Woord zou hoog in het vaandel zou hebben staan. Lange tenen, Nederland kent er ontelbaar veel.

En reaguurders reageren weer op andere reageerders. Zo wordt het web, de televisie, de krant, de blogosfeer een vergaarbak van reacties, ideeën en meningen. Ik doe daar zelf ook aan mee. Als voorbeeld: Ik heb niet zo’n hoge pet op van de Dutch Bloggies, dus dat schrijf ik dan op mijn blog. Andere mensen worden zielsgelukkig van de Dutch Bloggies en voelen de behoefte om hun geluk in woorden uit te drukken. Prima natuurlijk. Sterker nog: het zou gek zijn als het niet zo was. Organiseer vooral je Dutch Bloggies, je Gouden Kalveren, of welke prijs van de week dan ook. Ga voor mijn part de Ark van Noach nabouwen – om maar even een vreemde dwarsstraat in te slaan – als je echt niets beters te doen hebt. Als je daar gelukkig van wordt, wie ben ik om te zeggen dat je het niet moet doen? Verwacht alleen niet dat ik je event of wat dan ook serieus neem of een rondje op je bootje mee wil varen.Nee, Nederlandse webgebruikers slikken zelden iets voor zoete koek, al blijkt dan weer uit onderzoek dat ze zich in Nederland het vaakst ‘hufterig’ gedragen. Ik citeer Dagblad de Limburger:

Schelden via internet – via e-mail en op discussiefora – is vooral een Nederlandse hobby, concludeerde onderzoeker en criminoloog Frank Bovenkerk eerder. Nergens is de hufterigheid en het verval van normen en waarden zo ernstig als hier.

Als verklaring wordt het volgende geschreven: ‘Door internet kunnen mensen die voorheen nooit werden gehoord, nu ongestoord hun gang gaan. En omdat dit onder pseudoniem gebeurt, zijn er geen grenzen.’Nu kan ik verdere details van het onderzoek waarnaar verwezen wordt even niet vinden, maar Bovenkerks uitspraak dat de reacties in de laatste jaren verhard zijn, is ook iets wat mij gevoel aangeeft.

Toch durf ik niet meteen te beweren dat alleen de Nederlandse internetgebruikers zich bedienen van grove taal. De reacties op YouTube komen vanuit de hele wereld en die zijn ook vaak niet mals. Mensen schelden wat af. Ze maken elkaar graag belachelijk, of nog leuker: de mening, de passie van anderen zijn dikwijls doelwit voor spot. Je zult maar de GeenStijl-posse op je nek krijgen. Nee, ik heb met mensen als Van Veen te doen. Wat dat betreft, en dat wil ik toch even kwijt, ging Jeroen Mirck mijns inziens sportief om met alle kritiek die hij recent over zich heen kreeg van diverse partijen toen bekend werd dat hij een van de redactieleden van de Joop zou worden. Al is mij nog steeds niet duidelijk wat JeroenMircken nu precies betekent.

Ik krijg soms ook tweets en comments op mijn blog van cultuurfundamentalisten die vinden dat ze moeten laten blijken dat mijn muzieksmaak, filmvoorkeur of de strip waarover ik schrijf in hun ogen abject is. Zij bezien de wereld door hun ogen en denken hun smaak de Enige Ware is. Ongevraagd, of in Nederlandse termen: geheel gratis, delen zij hun ‘onovertroffen’ visie met de rest van de wereld. Vooral ongevraagd, want dat irriteert het meeste en dan is het leuk natuurlijk. Wat dat betreft heb ik wel eens het gevoel alsof de Nederlandse blogosfeer veel overeenkomsten heeft met het schoolplein: groepsvorming, geschreeuw en vooral veel gepest. (Gelukkig wordt er door veel creatieve bloggers ook gewoon in de zandbak gespeeld en virtuele zandkastelen gebouwd, want daar word ik dan wel weer vrolijk van.)

Maar dat is natuurlijk maar een deel van wat eraan de hand is. Ik heb geen boodschap aan de meningen van cultuurfundamentalisten en negeer hen dan ook. Ik draai in mijn cd-speler waar ik zin in hebt. (Jezus, draai je nog cd’s? Ja, dat doe ik nog. iPod-loos ga ik zelfs door het leven.) Wat zij ervan vinden, interesseert me niets. Hun reacties zijn als de ontlasting die ik iedere dag het riool in spoel. Een druk op de knop en weg zijn ze. Negeren die hap, dat is mijn credo.

We hebben immers het recht om te zeggen wat je wilt in dit land maar ook het recht om te negeren. En het daarbij samenhangende recht om te modereren en te blokkeren, als het om websites en blogs gaat. Dat heeft wat mij betreft niet veel met censuur te maken (maar technisch gesproken is het wel een vorm van censureren natuurlijk) maar meer met je straatje schoonhouden. Vooral als het om comments gaat, want als je onder een stukje twee azijnreacties hebt staan, beheerst dat vaak de opmerkingen die volgen. Inhoudelijk ergens over praten is er dan niet meer bij. Erwin Blom zei dat laatst ook tijdens zijn lezing op Blog-Art.

Overigens heb ik bewondering voor mensen die serieus ingaan op de zuurkoppen die hun reactieformulieren bevuilen. Soms lijkt het wel een halve dagtaak voor ze om iedereen van repliek te dienen. Al denk ik soms dat je dan de ego’s van de zuurkop in kwestie alleen maar voedt, daarom snap ik ook heel goed waarom bloggers als Peter Breedveld en Bert Brussen ip-bannen en andere technieken inzetten. Anders blijf je aan de gang met die zeikspammers.

Categorieën
Media

Video onthoofding Vrijheidsbeeld zorgt voor commotie

Een geblindeerde replica van het Vrijheidsbeeld wordt onthoofd en het afgezaagde hoofd wordt kapot geslagen in een video die veel weg heeft van een onthoofdingsvideo die terroristen zo graag maken.
Tussendoor zijn anti-Amerikaanse leuzen te zien als ‘We don’t want your freedom’ en afsluitend: ‘Death to America’. Het lettertype lijkt veel op dat van oude computergames. Ook de explosies aan het einde suggereren de invloed van de videogame. Kijk maar:

De video maakt handig gebruik de kracht van het beeld. Niet alleen weten de makers de snuffmovies van terroristen goed na te bootsen, ook het afhakken van het hoofd van het symbool der vrijheid is rechtdoorzee in zijn simpelheid. Het gebruik van game-effecten en lettertype suggereert commentaar op de Amerikaanse overheid die te pas en te onpas soldaten stuurt naar de brandhaarden in de wereld om daar als een stelletje avatars het land ’te bevrijden’. Oorlog als game dus. De eerste keer dat ik de video zag gaf dat een onrustig gevoel, dat overigens verdween na herhaald kijken. Desalniettemin maakte deze video van onder de minuut meer indruk dan het 15 minuten durende Fitna van Wilders. Eenvoudige, krachtige symboolpolitiek. De video werd op 4 juli, Independence Day, op YouTube gezet. Ik werd er gister via het immer boeiende New York Blog van Pascal Theunissen op geattendeerd. Daar is ook te lezen hoe de onverlaten aan het beeld kwamen – een replicatie die in het café Vox Pop in Brooklyn stond. Volgens mij is het een kundig uitgevoerde studentengrap. Iets wat sommige commentatoren ook denken, zoals buckOne:

‘I’m willing to bet that this was done by some dumb ass local teenagers. This has no signs of being terrorist related. So, calm your horses. It’s a ridiculous act either way, though.’

Anderen reageren minder, uhm hoe zal ik het zeggen, genuanceerd:

milehigh587: ‘Muslim talent at its best. No wonder we kill them.’

En zo gaat het nog ruim 800 comments door, want zoals gebruikelijk bij dit soort zaken lopen emoties hoog op en is een reactie geschreven voordat er ook maar enige bezinning plaastvindt. Het MSNBC-nieuws maakte een item over de video:


Wat denk jij? Hoax of een serieus bedoeld stukje terroristencinema?Lees ook:

Categorieën
Strips

Een nadere blik op het video-interview directeur Stripmuseum

Albert Kraai, de vestigingsmanager/directeur van het Stripmuseum in Groningen, is geïnterviewd door Volkskrant Banen in de serie De jongste van Nederland. Kraai is met 32 jaar immers de jongste museumdirecteur van het land. Journaliste Annette Posthumus maakte er ook een videootje bij. Het is natuurlijk een trend onder redacties dat er tegenwoordig ook video bij gemaakt moet worden. Het internet vereist bewegende beelden. En door een reclamespot in de preroll te stoppen verdient de krant er ook nog wat aan ook. In plaats van dat men de moeite neemt een professional voor de videocontent in te huren, worden de videoreportages vaak door de redacteuren zelf gemaakt na een snelle weekendcursus ‘Hoe maak je een video’. Het gevolg is veelal saaie, slechte video’s waarin de mogelijkheden van het medium tot aan een minimum worden gebruikt.Dat valt op het eerste gezicht wel mee met de video van Posthumus. Ze laat veel zien van het Stripmuseum. De video geeft een aardig beeld van wat het museum te bieden heeft wat betreft de exposities en de interactie die er met het publiek gezocht wordt. Het is leuk om de installatie van Sigmund te zien, toch een van de trekpleisters op dit moment. Schrijnend is het feit dat we een nagenoeg lege museumvloer zien. Waar zijn de bezoekers? De museumdirecteur moet zelf een onderdeel van de expositie demonstreren waar kinderen een tekenfilmpje kunnen maken, want geen kind te bekennen in het museum. Dat is in ieder geval al slechte reclame voor het museum.Vanuit journalistiek oogpunt gezien stelt de video niet veel voor. Aangezien de video op de site middenin het geschreven artikel staat ingevoegd, kunnen we aannemen dat het als bijproduct bedoeld is en dat het zwaartepunt van informatievoorziening ligt bij de geschreven tekst. (Tot mijn verbazing wordt de video elders op de site ook solo aangeboden.) Als losstaande reportage schiet het werkje immers danig tekort, want die paar quotes van Kraai die tussen de sfeerbeelden gemonteerd zijn mag geen volwaardig interview genoemd worden. De quotes die er in de video voorkomen zijn onvolledig en daardoor loos. Ik citeer Kraai even: “Je ziet dat het nu weer beter gaat met de strip. Er worden meer albums uitgegeven dan ooit tevoren en na een aantal moeilijke jaren is de strip weer op weg naar boven.” Interessant, kun je dat toelichten, want het feit dat er meer albums worden uitgeven betekent immers niet dat er meer verkocht worden?Kraai legt het niet uit en vervolgt: “Een op de drie boeken in België die verkocht worden is een stripalbum, daar kunnen wij als Nederlanders niet aantippen.” Dus het gaat niet goed met de Nederlandse strip? Wat bedoelt hij nu precies? Ik ga ervan uit dat Kraai weet waar hij het over heeft, want tja, hij is de directeur/vestigingsmanager van het Nederlands Stripmuseum, maar door de manier waarop het interview gemonteerd is, lijkt dat niet het geval te zijn. Na de korte demonstratie tekenfilm maken volgt nog iets over het museum als experience. Hoewel aan het begin van de video de vraag in beeld kwam, wordt dit nu volledig losgelaten. Dit is niet alleen een stijlbreuk, de laatste quotes lijken hierdoor nog meer los zand; de video lijkt hierdoor minder gestructureerd.Daarbij ontkrachten de beelden Kraais uitspraak dat het museum een experience moet zijn. Dat het museum opwindende experiences biedt, is niet echt aan Kraais gezicht af te lezen als hij de diagnose van Sigmund te horen krijgt. Wederom was het beter geweest als een bezoeker hiervoor model had gestaan dan Kraai zelf. Tot slot nog een brandende vraag: waarom worden er altijd van die lullige muziekjes gebruikt als het om strips gaat? Zo halen we het genre nooit los van het kinderlijke imago. Goede pr verzorgen voor het genre is natuurlijk niet de taak van de journalist, wel een goed item afleveren. Ook daarin valt mijns inziens dus nog wat aan te verbeteren.

Categorieën
Mike's notities

Breinkoekje: Commentaar

Wat
je
ook
blogt
gezeik
krijg
je
toch.
Categorieën
Boeken

Column: Dimitri, bedankt!

Tot mijn genoegen heeft de Vlaamse schrijver Dimitri Verhulst maandag de Libris Literatuurprijs 2009 gewonnen met zijn boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol.

Bij deze wil ik de jury bedanken voor het uitverkiezen van Verhulsts boek. Maar vooral de Vlaamse schrijver moet bedankt worden om zo’n prachtige titel aan zijn werk te geven. Het schenkt mij een sardonisch genoegen dat deze heerlijke titel de hele dag door de lezers van de journaals uitgesproken gaat worden in dit Nederland der vertrutting.

Dit Nederland waar een Bond tegen het – fucking – vloeken bestaat die denkt volwassen mensen te moeten opvoeden en dat hoopt te doen door stationsmuren vol te plakken met kinderachtige leuzen. Het LageLand waar omroepen werknemers schorsen omdat ze een beetje bloot in bladen verschijnen en die geen tegenspraak dulden tegen niet-letterlijke interpretaties van een oud stoffig sprookjesboek. Een niet zo NederigLand waar de christenen aan de macht zijn door vooral alle belangrijke beslissingen uit te stellen uit angst de coalitie te breken, maar ondertussen van alles lopen te verbieden en welhaast tot in de slaapkamer komen controleren of je wel vroom leeft. En waar aan de andere kant oppositiepartijen met één programmapunt het premierschap denken te halen. Een Waterland waar een dwaze man de Ark van Noach na laat bouwen en menig brievenbus laat volstouwen met een reclamefolder voor het scheppingsverhaal.

Ik hoop dat de moraalridders van Nederland iedere keer als Verhulsts boek vandaag bij naam wordt genoemd, binnensmonds zullen vloeken van ongenoegen.Godverdomse dagen op een godverdomse bol! Zeker weten!Lees ook:

Categorieën
Daily Webhead Media Video

Video: Ellen ten Damme zingt Ilja Pfeijffer

Ellen ten Damme toert met haar band door de Nederlandse theaters met het programma ‘Durf jij?’. Ze componeerde muziek bij teksten van auteur en poëet Ilja Leonard Pfeijffer. Het is voor het eerst dat Ten Damme zingt in haar moerstaal. Hoe haar dat vergaat en hoe de samenwerking met Pfeijffer verloopt vertellen ze in onderstaande video.

Oplettende kijkers zal opvallen dat ze een klein gedeelte van dit interview al hebben gezien in de registratie van het Weerwoord festival. Voor de liefhebbers van het betere Hollandsche lied en voor de fans van Ellen en Ilja nu dus het hele gesprek. De rest kijkt maar niet.(Ook verschenen op EeuwigWeekend.nl.)
Lees ook:

Categorieën
Strips

Video: Over Laatste woorden

De controversiële Franse schrijver en filmmaker Michel Houellebecq (1957) staat centraal in de documentaire Laatste woorden. Houellebecq is bekend van romans als Elementaire deeltjes en Mogelijkheid van een eiland. Deze laatste roman heeft hij recent verfilmd. Tijdens deze verfilming werd de documentaire gemaakt. Tijdens het Weerwoord festival sprak ik met Erik Lieshout en Arno Hagers die de documentaire over Houellebecq samen met Reinier van Brummelen maakten. Ze praten over hun passie voor het werk van de schrijver, over de doelstellingen van de film en vertellen hoe de samenwerking met Iggy Pop verliep. Pop, zelf ook fan van Houellebecq, schreef speciaal voor dit project nieuwe songs.Laatste woorden wordt vrijdag 13 februari uitgezonden om 22.50 uur op Ned 2. En nu we toch aan het aankondigen zijn: vrijdag wordt ook de film Elementaire deeltjes naar de roman van Houellebecq uitgezonden. Ned 2, 23.55-1.45 uur.Een video-interview voor de liefhebbers.
Bekijk ook:

Categorieën
Daily Webhead Video

Video: Het ultieme Weerwoord

Afgelopen zondag liepen enkele kopstukken van literair Nederland en Vlaanderen zomaar in het wild rond in de Melkweg te Amsterdam. Nou ja, niet zomaar – ze traden op tijdens Het Ultieme Weerwoord. Dit programma vol poëzie, polemiek en literatuur, was de afsluiter van het Weerwoord festival dat zich vanaf woensdag rondom het Leidseplein afspeelde. Speciale gasten waren oudgedienden Cees Nooteboom en Remco Campert.Ik was erbij en wisselde enkele roerige woorden met onder meer Ilja Leonard Pfeijffer, Joost Zwagerman, Ellen ten Damme en Kluun.

 

Deze video maakte ik in opdracht van Stichting Weerwoord en staat ook op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:

Categorieën
Mike's notities

Schrijfblog: Weerwoordfestival gaat van start

De komende dagen ben ik op en rond het Leidseplein te Amsterdam te vinden. Nee, ik ben niet een straatact begonnen in de hoop mijn freelance inkomen aan te vullen: het is weer tijd voor het Weerwoordfestival. Weerwoord, wat is dat? Vraagt de nieuwsgierige lezer zich misschien af. Tijdens dit festival worden de poëzie, de literatuur en het vrije woord gevierd. Op uitnodiging van het Weerwoordfestival schrijven en brengen dichters en denkers, auteurs en filosofen hun schurend en polemisch weerwoord aan de wereld. Het festival speelt zich traditioneel af rondom het Leidseplein, met evenementen in onder meer De Balie, Paradiso en de Melkweg. Volgens de organisatie van Weerwoord weerspiegelt het programma: ‘het rumoer van het Leidseplein, de verscheidenheid van de theaters en het debat in stad en land. Vijf dagen lang biedt het festival lezingen, interviews, debatten, concerten, films en theatervoorstellingen.’Vanavond begint het feest met Het gedichtenbal in Paradiso. Ik kijk in het bijzonder uit naar Het Ultieme Weerwoord? aanstaande zondag in De Melkweg. Ilja Leonard Pfeiffer, Joost Zwagerman en Remco Campert & Cees Nooteboom zullen daar optreden. En als laatste maar zeker niet als minste act, zal Ellen ten Damme liedjes zingen met teksten van Ilja Pfeiffer. Campert de wildplakkerd
Als teaser werd eerder deze maand onderstaande video op het internet gezet. Remco Campert die wild aan het plakken is. Wat een kwajongen is hij toch.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Column: ‘Verdonk liegt’

Ik kijk met verbazing door het raam van de treindeur. Met grote letters staat er “Pas op: Verdonk liegt” op het raam geschreven. Op een schuifdeur staat dezelfde tekst. Duidelijke taal – precies zoals Rita dat wilt. Maar net als de boodschap van Rita is deze mededeling onduidelijk en tja, populistisch. Waar liegt Rita over, vraag ik me af. “Ja, waarover niet?” zal de gemiddelde criticaster wellicht uitroepen. Maar dat is mij iets te simpel.
Had de schrijver niet iets duidelijker kunnen zijn? Of bedoelt hij dat Rita gewoon overal over liegt? Maar had dan geschreven: “Pas op. Verdonk liegt over alles!”. Als de auteur de letters iets kleiner had gemaakt dan had dat er makkelijk op gepast. En anders zijn er nog ruiten genoeg in de trein. Daar kun je een heel politiek pamflet op kwijt als je wilt. Wie ben ik immers om iemand de vrijheid van meningsuiting te ontzeggen? Daar hebben we namelijk de mensen van het O.M. voor.
Misschien is deze noodkreet in een vlaag van woede gepend. Misschien weet deze schrijver niet dat er veel middelen zijn om je mening te uiten. Via blogs bijvoorbeeld, of youtube-filmpjes en cartoons. (Nou ja, voorlopig nog via cartoons, wie weet hoe lang dat nog mag in dit land.) Toch jammer dat de graffitischrijver zijn actie niet goed heeft doordacht. Zou hij een PVV’er zijn? Lees ook:

Categorieën
Strips

Een Nekschot voor vrije meningsuiting?

Cartoonist Gregorius Nekschot is verhoord omdat zijn cartoons discriminerend zouden zijnVan de week is de omstreden cartoonist Gregorius Nekschot opgepakt door de Amsterdamse politie omdat zijn werk beledigend zou zijn voor moslims en mensen met een donkere huidskleur. De cartoonist werd verhoord en na anderhalve dag weer vrijgelaten. Enkele spullen zijn uit zijn huis meegenomen.NRC-Next meldt dat een woordvoerder van het Openbaar Ministerie (OM) wel als doel heeft hem te vervolgen. Het een en ander hangt af van de bevindingen van het Landelijk Expertise Centrum Discriminatie dat bij het OM in Amsterdam is ondergebracht. De keus kan dan zijn: een dagvaarding, waarna Nekschot zich voor de strafrechter moet verantwoorden, of een boete. Ik ben nooit fan geweest van Nekschots werk. Ik vind hem vaak erg grof, maar waardeer de cartoons voor wat ze zijn: een creatieve uiting van een kunstenaar die door middel van zijn werk misstanden aan de kaak wil stellen. (Zie voor een uitvoerige analyse van het werk van Nekschot deze recensie geschreven door (strip)journalist Jeroen Mirck.) Theo van Gogh was overigens wel een fan en plaatste Nekschots cartoons ook op zijn site de Gezonde Roker. Mensen als Hans Teeuwen – een vriend van Nekschot – en verschillende politici zijn verontwaardigd over deze aanhouding. En terecht. Op de website van OM staat vermeld dat het Openbaar Ministerie de cartoons mogelijk haatdragend zijn:

“Bij de beoordeling of de cartoons discriminerend zijn of aanzetten tot haat heeft het OM nadrukkelijk gekeken of de cartoons binnen de grenzen van de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van artistieke expressie passen. Het is bekend dat cartoonisten in hun spotprenten een bepaald standpunt ventileren. Cartoons hebben vaak een satirisch karakter en kunnen daardoor kwetsend zijn voor anderen. De kwetsendheid van een uiting is echter niet bepalend voor de strafbaarheid daarvan. Volgens het OM zijn bij de beoordeelde cartoons van Nekschot de grenzen van de strafbaarheid echter wel overschreden en daarom strafbaar.”

Bezwaar
Wat mij betreft is actie van het OM sterk overtrokken. Volgens het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) kwamen er veel klachten binnen over Nekschots werk. Een citaat uit de NRC-Next:

“Niet alleen imam Abdul Jabbar van de Ven maakt bezwaar tegen de tekeningen. Dat is echt onzin”, zegt MDI-directeur Niels van Tamelen. “We kregen in die tijd ruim tachtig meldingen van moslims of hun organisaties en van donkere mensen die beledigd waren.” Na de klachten, aldus Van Tamelen, werd de site van de cartoonist enige tijd scherper bekeken. “We hebben toen tientallen tekeningen geselecteerd waarvan wij het idee hadden dat ze over de grens waren. Zeker waren we daar dus niet van en daarom dachten we dat het beter was ze voor te leggen aan het OM.”

Wat mij betreft is deze actie een schoolvoorbeeld van de betutteling van de overheid. Gaan we nu in sneltreinvaart terug naar de jaren vijftig waarin je geen grapje over God kon maken zonder hel en verdoemenis over je uit te roepen? Mag een kunstenaar zich niet vrij uiten? Satire is bij uitstek een vorm om maatschappelijke misstanden aan de kaak te stellen; de cartoon is een prachtige uitingsvorm waarin een stripmaker zijn visie op de wereld verbeeldt. Vaak met een knipoog, soms met een grimmige grap. Is satire binnenkort ook verboden? Kortom: is dit het eerste nekschot voor de vrije meningsuiting?
Beledigd
En waarom is iedereen tegenwoordig zo snel beledigd? Dominee Gremdaat (de onovertroffen Paul Haenen) maakte zich recent ook al druk over alle mensen die zich zo snel beledigd voelen:

Ik word moe van al die mensen die zo snel op hun lange tenen zijn getrapt. Of het nu gelovigen, extremisten of Hyvers zijn. (En ja, even voor de duidelijkheid: dat van die Hyvers was natuurlijk een grapje.) Vrijheid van meningsuiting betekent ook dat er soms vervelende dingen worden gezegd. Ik vraag me overigens af wanneer een rechtbank bewezen acht dat een cartoon haatdragend of haatzaaiend is. (In het officiële persbericht van het OM staat ‘haatdragend’ terwijl in de nieuwsberichten ‘haatzaaiend’ gebruikt wordt.) Misschien loopt ‘deze arrestatie’ met een sisser af en krijgt Nekschot alleen een boete. Maar dat zou ook een belediging zijn van het vrije woord.Wordt ongetwijfeld vervolgd

Update:

  • GeenStijl maakte een videoreportage over het verhoor van Nekschot en ging bij Hans Teeuwen langs.

Lees ook:

Categorieën
Strips

Boze Spiderman-fans

Eerder schreef ik over hoe uitgeverij Marvel heeft besloten om een paar grote aanpassingen door te voeren in het levensverhaal van Spiderman. Men heeft zijn huwelijk gewist uit het collectieve geheugen en daarmee de afgelopen twintig jaar comicgeschiedenis genegeerd. Amerikaanse Spiderman-fans reageren hier fel op. Op Youtube zijn filmpjes te zien waarin fans hun ongezouten mening laten horen, mensen hun achterwerk afvegen met de betreffende strip en Joe Quesada – de Editor-in-chief van Marvel en een van de breinen achter de veranderingen – uitschelden. Er worden zelfs strips in de fik gestoken. Empathie
Nu gaat dat laatste me wat ver – boeken, strips, dvd’s horen niet op de brandstapel. Ik ben voor meningsuiting, maar dat soort praktijken riekt naar te ver doorgeslagen fanatisme. (Natuurlijk zien we vooral de excessen op het interpret. Het merendeel van de lezers zal niet via video of fora zijn/haar mening uiten. En het zijn vooral de antimensen die het hardst schreeuwen.) Toch is het fascinerend om te zien hoe mensen reageren als een fictionele held wordt aangepast. Mensen leven jarenlang mee met hun helden, zij het in boeken, strips of televisie, en die personages worden een deel van hun leven. Alsof het oude vrienden zijn die geregeld op bezoek komen.

Joe Quesada in gelukkiger tijden.

Toen ik afgelopen zaterdag Amazing Spider-Man # 545 las – de beruchte comic waarin de laatste dag tussen Mary Jane en Peter Parker wordt beschreven – kon ik me goed voorstellen dat fans zich bekocht voelen door Marvel. Hetzelfde gevoel bekroop me toen Peter Parker gekloond leek te zijn en toen Norman Osborn alias The Green Goblin niet dood bleek te zijn, maar al die jaren in Europa had gezeten.Ontmaskering
Quesada legde in de Howard Stern show uit dat de schrijvers weer terug wilden naar de wortels van Spiderman en dat ze eigenlijk al spijt hadden van het huwelijk op het moment dat de twee personages het jawoord hadden uitgesproken. Quesada vindt dat een getrouwde Spidey de creatievelingen van Marvel te veel beperkt. Als liefhebber van het personage ben ik geen fan van koers die Marvel vaart. Het lijkt me een poging om persaandacht te generen (nou, dat is ze gelukt), de verkoop een impuls te geven en om wellicht het filmpubliek tegemoet te komen. Het leven van Spiderman lijkt nu iets meer op dat van zijn cinematografische tegenhanger. Er zit wat in om Spidey terug tot de wortels te brengen, maar daarvoor hadden ze ook gewoon Peter en MJ echt kunnen laten scheiden in plaats van met een magische toverspreuk alles ongedaan te maken. Handig voor Marvel is nu namelijk ook dat hiermee de ontmaskering van Spiderman, in het recente megaverhaal Civil War, door niemand meer herinnerd wordt. De ontmaskering lijkt me voor het bedenken van verhalen een grotere beperking te zijn dan een huwelijk.

Persoonlijke aanvallen
De fans wijten het potentiële debacle aan Quesada en vallen hem dus openlijk aan op het internet. Het kan dan ook geen toeval zijn dat de fora van JoeQuesada.com offline zijn vandaag. Zogenaamd omdat er gemigreerd wordt naar een andere server. Als ik Joe was, zou ik toch maar tijdelijk wat lijfwachten inhuren. Je weet maar nooit. Laat ik om dit onderwerp af te sluiten de grote Stan Lee citeren: ‘Nuff Said’.Lees ook: Spiderman gaat scheiden.