Categorieën
Media Mike's notities

Algoritmevrij leven

Laatst vroeg iemand mij hoe het bevalt, een Facebook-loos bestaan. Heel goed, is het antwoord. Ik zou niet meer terug willen.

Ook begin ik steeds meer twijfel te voelen bij Instagram. Niet alleen omdat dit ook een bedrijf is van Fakebook, maar vooral omdat ze daar steeds meer aan het stunten zijn. Marloes de Vries viel het laatst op dat ze steeds vaker posts in haar tijdlijn krijgt van mensen die ze helemaal niet volgt. Ik heb het dan niet over gesponsorde reclameposts. Gewoon andere gebruikers worden er opeens doorheen gejast. Kortom, de programmeurs van Instagram bemoeien zich nog meer met wie je wel en niet krijgt te zien. Ik wil gewoon de posts van iedereen zien die ik volg en verder geen gezeur. Algoritmevrij leven. Dat wil ik. Zoveel mogelijk in ieder geval.

Sowieso ben ik de laatste maanden heel erg sociale media-moe. Het vraagt heel veel aandacht en ik kijk terug met een beetje spijt naar hoeveel uren ik het afgelopen decennium verloren heb aan loze zaken. Misschien heeft dat met mijn leeftijd te maken, maar ik wil de toekomst meer besteden aan dingen die voor mij echt belangrijk zijn.

Dat zijn geen wereldschokkende zaken, allerminst eigenlijk. Er is nog heel veel wat ik wil lezen en zien. De boekenkasten hier puilen uit met prachtig leeswerk en er zitten aardig wat boeken en strips bij die ik nog niet heb kunnen inzien.

En het wordt tijd om de lijst met gewilde vakantiebestemming maar eens als leidraad te gaan gebruiken. Daarvoor is dan eerst weer geld nodig, wat ik moet verdienen.

Misschien niet meer als freelancer – de journalistieke markt is volledig kapot bezuinigd – maar er zijn andere manieren om met mijn schrijftalent en aanleg voor beeld een inkomen te verwerven. Hopelijk op een vaste stek ergens met een leuk team.

Tot het zover is staat mijn smartphone steeds meer op stil en kijk ik zo min mogelijk op Whatsapp en Instagram. Ik vind het prima om dat soort apps voor werk te gebruiken – het hoort er nu eenmaal bij. Maar privé wil ik gewoon steeds meer mijn eigen gedachten in mijn hoofd horen en niet een Twitterstroom of ander geneuzel.

Categorieën
Mike's notities

Meer dan een consument?

Ik ben toch verdomme meer dan een consument? Die vraag spookte vanmorgen door mijn hoofd toen Linda me op een column in Metro wees.

Over de KLM die je bij het bestellen van een ticket via Facebook-chat benadert… En nog erger:

‘Een Amerikaanse vriendin kreeg na het online inchecken de vraag van haar vliegtuigmaatschappij of ze de andere mensen op haar vlucht wilde zien. Ze verveelde zich en begon te klikken. Op LinkedIn en Facebook zag ze een bonte reeks profielen voorbij komen. Onder andere een chefkok, advocaat, huismoeder, student en sieradenontwerper zaten op haar vlucht.’

groftaalgebruikWTF? Dus je zit in een vliegtuig en dankzij Fakebook weten andere mensen dat ook. Misschien niet alleen die ook met je meevliegen maar potentiële inbrekers zijn ook meteen op de hoogte dat je de komende twee weken je billen bruint op een buitenlands strand. Lekker dan.

En laatst wilde WhatsApp mijn gegevens ook al aan Fakebook doorspelen en krijg ik binnenkort reclames in mijn maag gesplitst. Let vooral op de formulering van dit in de blogpost van whatsapp hierover:

‘U kunt bijvoorbeeld informatie over de status van uw vlucht voor een aankomende reis, een ontvangstbewijs voor een aankoop of een melding van de leveringsdatum van een product ontvangen. Marketingberichten die u kunt ontvangen, kunnen een aanbieding bevatten waar u wellicht in geïnteresseerd bent.’

Poe, wellicht geïnteresseerd… Als ik ergens in geïnteresseerd ben, zoek ik dat vanzelf wel op. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik constant overal ‘nee’ tegen moet zeggen en dat leidt behoorlijk af van wat ik eigenlijk aan het doen was.

En ook op Tumblr plaatsen ze tegenwoordig reclame op je tijdlijn en op je blog. Ik heb vorige week de trailer van Suicide Squad zovaak door mijn strot geduwd gekregen dat ik die film nooit wil gaan zien.

En ja, ik snap dat het veel geld kost om al die servers van fakebook, whatsapp, tumblr en wat dan ook draaiende te houden. Geef mij een alternatief waar ik voor moet betalen zonder commercieel gezeur en ik ga ervoor.

Weet je, ik voel me wel de laatste tijd alleen maar consument. Op social media proberen bedrijven, bots en misschien ook mensen, mij op hun producten te wijzen. De Fakebooktijdlijn was toen ik daar nog op zat niet veel anders. Op straat word ik geregeld aangesproken door mensen die geld van me willen: krantenverkopers en daklozen, soms gecombineerd in één persoon. En overal waar ik kijk zie ik reclame-uitingen. Koop! Koop! Koooooooooop!

killing joke joker

De bank en de verzekeringsmaatschappij zijn er niet voor mij, maar zien mij ook als een wandelende portemonnee. Politieke partijen willen niet zo zeer mijn geld, maar wel mijn stem. Ze zijn er niet voor mij, ik ben er voor hen. Weer een zieltje gewonnen.

Ik weet niet precies wat de oplossing voor dit alles is, maar ik weet wel dat ik mijn buikje ervan vol heb.