Bij wijze van ‘therapie’ blik ik terugblik op rampenjaar 2020. En dat doe ik door mijn Instagram-feed te bekijken. Eigenlijk wel een fijne manier om zo even terug te blikken en alles nog even de revue te laten passeren. Geregeld vraag ik me af waarom ik eigenlijk nog social media-accounts heb, maar zo’n terugblik doet me beseffen dat Instagram goed werkt als visueel dagboek. Wel met een beperkt verhaal, want ik laat vooral zien welke beeldverhalen ik lees, dingen die mij verwonderen en wat ik tof vind. Leuke afbeeldingen uit comics bijvoorbeeld. En daarnaast wil ik voor mezelf een beetje bijhouden wat ik in de loop der tijd meemaak als geek-zijnde.
Scenarist Willem Ritstier en tekenaar Fred de Heij hebben met Jenny Pine 1: Gelijke munt een mooie western afgeleverd. Een verhaal vol vaart en harde knallen. Prachtig getekend door De Heij, die misschien wel zijn beste tekenwerk in stripvorm laat zien.
De boekpresentatie van Opstaan… en doorgaan van stripmaker Willem Ritstier vond zaterdag 22 februari plaats in BOEKHANDEL DONNER in Rotterdam. Willem had me uitgenodigd om hem te interviewen voor publiek. Daarna praatten we nog even na over het boek.
Zaterdag 22 februari om 15 uur interview ik stripauteur Willem Ritstier over het vervolg op Wills kracht, getiteld: Opstaan… en doorgaan. In boekhandel Donner. Coolsingel 129 in Rotterdam.
Dinsdag 27 augustus
Het is alweer een maand geleden sinds ik in dit ‘dagboek’ heb geschreven en dat heeft alles te maken met VEDA. VEDA staat voor Vlog Every Day in August, hoewel er ook een April-variant van bestaat wanneer mensen iedere dag een vlog maken en uploaden in die maand. Elke dag vloggen, daar heb ik me dus vooral mee beziggehouden deze maand.
Tussendoor schreef ik enkele artikelen en was ik te gast bij Omroep Max om over de veiling van Amazing Fantasy #15 te praten – de comic waar het allereerste Spider-Man-verhaal in staat. Ook was ik te gast bij meerdere nieuwsprogramma’s van de NOS om te praten over de breuk tussen Disney en Sony nu hun overeenkomst om Spider-Man te laten optreden in de Marvel-films tot een einde kwam. Op het moment van schrijven zijn beide partijen er nog niet uit, maar uiteindelijk komt het er op neer dat Disney gewoon meer geld wil krijgen van de Spider-Man-gerelateerde films die Sony maakt en dat de hele strijd eigenlijk bestaat uit twee giganten die publiekelijk aan het onderhandelen zijn. Het geeft maar weer eens aan hoe big business de superheldenfilms tegenwoordig zijn geworden. Al is de alomtegenwoordigheid van dit genre in de bioscoop en de kleine buis ook een behoorlijk dikke hint.
Veel Spider-Man dus in de afgelopen maand en in dit dagboek heb ik daar dus nog niets over verteld. Ik heb mezelf voorgenomen om vanaf nu de draad van dit project weer op te pakken. Toch geeft dit alles mooi aan dat een professionele geek op meerdere platforms tegelijk aanwezig is, en het ene platform daarom meer aandacht eist voor een periode dan het andere. Het is soms ook de vraag welk medium het meest geschikt is om je geeky boodschap over te brengen. Het is erg tof dat de Nederlandse omroepen als Max en de NOS op de radio aandacht hebben voor Spider-Man. Daarentegen vind ik het zelf weer beter passen om een stripboek te bespreken via een vlog op YouTube, want dan kun je het een en ander uit het boek laten zien.
Voor VEDA bezocht ik ook meerdere stripmakers in hun atelier en studio’s. Zo konden we de makers in hun natuurlijke habitat aan het werk zien en dat is voor mij echt een meerwaarde van video ten opzichte van een geschreven interview. Hoewel ik daar natuurlijk niet tegen ben, want als het alleen om uitspraken gaat, voldoet schrift prima. Maar iemand als Fred de Heij zien inkten aan de westernstrip die hij samen met scenarist Willem Ritstier maakt, dat kan het beste in video. Je ziet dan goed hoe Fred niet per plaatje inkt, maar met zijn pennetje over de hele pagina gaat bijvoorbeeld. Ook kun je goed zien hoe hij dat pennetje vasthoudt en hoe hij varieert tussen het maken van dikke en dunne lijnen. Het deed me dan ook goed dat juist dat soort video’s heel goed bekeken werden.
Vanaf september wil ik me meer toeleggen op het schrijven van dit dagboek en andere projecten waar ik binnenkort meer over wil vertellen. Nu concentreer ik me nog even op de laatste paar video’s van de maand augustus.
Stripmaker Fred de Heij werkt graag alleen in zijn atelier aan een grote tekentafel. In deze vlog zien we hoe hij een pagina inkt van de westernstrip waar hij samen met Willem Ritstier aan werkt en die begin volgend jaar uit zal komen. Ondertussen praten we over het vak van stripmaker.
Striptekenaar Fred de Heij heeft een enorme staat van dienst in de stripwereld en is een van de beste Nederlandse tekenaars.
Hij tekende vroeger strips voor onder meer de Tina en tegenwoordig staan zijn strips onder andere in Eppo Stripblad. Fred tekende Haas en Claire DeWitt, een horrorwestern die hij maakte met Willem Ritstier. Ook tekende Fred zijn eigen blad Pulpman vol met heerlijke pulpstrips. Hij vindt het geen probleem om erotiek te tekenen en seks in zijn strips. Ik wilde Fred wel eens bezoeken in zijn atelier. Daar laat hij zien waar hij nu aan werkt en vertelt hij welke strips hij zelf graag leest. Ook hebben we het nog even over de ophef die zijn cover voor de stripglossy vorig jaar veroorzaakte bij kleingeestige lezers.
In deze vlog duik ik in de stapel nog niet gelezen stripalbums. Met albums van Flip van Willem Ritstier, Geef mij maar Amsterdam van Ype Driessen en een strip over het Louvre in Parijs.
Wat vinden we eigenlijk van Flip en hoe kijken jullie tegen fotostrips aan?
De Nederlandse stripmaker Wilbert van der Steen wint met de graphic novel Zon de Willy Vandersteenprijs 2017.
Gefeliciteerd, Wilbert! Dat is natuurlijk wel even een applausje en felicitatie waard.
Hieronder het persbericht:
De Willy Vandersteenprijs bekroont het beste Nederlandstalige album van het voorbije jaar en is een initiatief van Stripgids en auteursrechtenorganisatie Sabam For Culture. Van der Steen krijgt 5.000 euro en een opdrachttekening van de vorige winnaars, Gerben Valkema en Eric Hercules. Die wonnen vorig jaar de prijs met Elsje maakt geschiedenis.
De prijs werd donderdagnavond uitgereikt in het Suske en Wiske-Kindermuseum in Kalmthout, dat dit jaar haar 20-jarig bestaan viert.
Zon is het verhaal van bastaardjongen die door zijn moeder verafschuwd wordt, maar door zijn opa op handen wordt gedragen omdat hij het familiebedrijf kan overnemen.
Wilbert van der Steen.
‘Na rijp beraad, sloten koffie en een pittige discussie beslisten we om de prijs toe te kennen aan Zon van Wilbert van der Steen, uitgegeven bij Blloan. Wilbert is, voor alle duidelijkheid geen familie van Willy’, aldus juryvoorzitter Helena Vandersteen. ‘De jury prijst de grafische kwaliteit en originaliteit van het album, net als het aangrijpende verhaal. Ondanks het feit dat de prijs uitdrukkelijk gericht is op het beoordelen van albums op zich, kijkt de jury toch uit naar een vervolg en ontknoping van deze familiesaga.’
Levende scène
Dat de Nederlandstalige stripwereld nog levend en wel is, toont het aantal strips die in aanmerking kwam voor de Willy Vandersteenprijs aan. ‘De jury beoordeelde niet minder dan 150 albums, en stelde daarbij vast dat de stripscene in de Lage Landen bijzonder vitaal is: klassieke uitgeverijen durven vernieuwende paden in te slaan – vaak met interessante spin-offs van klassieke reeksen of one-shots door verrassende auteurs – en er blijven ook nieuwe uitgevers opstaan die met vakliefde en visie tornen aan de gevestigde orde.’
Een keuze maken tussen de talrijke strips is moeilijk. Zeker als een andere strip tot op het einde meedingt voor de Willy Vandersteenprijs. ‘De jury prijst de pregnante verhalende kracht van veel werk en het lef van auteurs om ook heel persoonlijke verhalen aan het papier toe te vertrouwen. Een speciale vermelding wordt daarbij gemaakt van het verstilde strippareltje Wills Kracht van Willem Ritstier,’ besluit Helena Vandersteen.
Cover Wills Kracht van Willem Ritstier.
De Willy Vandersteenprijs is een initiatief van Stripgids in samenwerking met Sabam For Culture en de erven Vandersteen. De jury bestond dit jaar uit (niet-stemgerechtigd) voorzitter Helena Vandersteen, David Steenhuyse (hoofdredacteur Stripspeciaalzaak.be), Charel Cambré (stripauteur en laureaat van de Willy Vandersteenprijs 2015), Seb van der Kaaden (uitgeverij Personalia/Stripglossy), Koen Clement (directeur Europalia) en Esther Wouda (scripcoach/writer/producer bij Gloworm film)
De organisatoren danken het Suske en Wiskemuseum en de provincie Antwerpen voor de gastvrijheid en de steun bij de organisatie van de prijs.
Zelf heb ik twee keer in de jury van de Willy Vandersteenprijs gezeten. Dat waren twee boeiende en gezellige ervaringen. Het is een stripprijs waar een mooi geldbedrag mee gemoeid is en die gericht is op strips uitgekomen in Nederland en België. Kortom, een prijs die het medium serieus neemt.
Tijdens de stripdagen Breda 2014 maakte ik deze video met Van der Steen, toen nog druk met de reeks Ayak + Por.
Voor mij bestond de Dutch Comic Con Wintereditie 2017 uit heel veel leuke gesprekken met cosplayers, andere geeks en oude bekenden.
Voor het eerst zat ik op de Dutch Comic Con als auteur mijn debuut Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuurte signeren. Eerder deed ik dat al op de Amsterdam Comic Con en dat waren twee heel leuke dagen geworden waarin ik aardig wat nieuwe lezers voor het boek wist te vinden. Op de DCC in Utrecht zat ik op uitnodiging van Seb van der Kaaden in de stand van de Stripglossy.
Voor de Dutch Comic Con beursspecial die gratis werd uitgedeeld en die door het team van de Stripglossy is gemaakt, schreef ik een artikel met negen toffe en gekke Spider-Man-feiten. Altijd leuk als mensen je vragen om je comickennis te verspreiden. Vooral als je net een boek uit hebt over een zeker Webhoofd.
Mooie Spider-Man in de beurrspecial getekend door Romano Molenaar.
Het was erg gezellig om een stand te delen met mensen als Fred de Heij, Willem Ritstier, Aimée de Jong, Mark van Herpen en Meinte strikwerda. Kennu Rubenis en zijn zus Lesley zaten bij ons om de hoek. Ik ken de meeste stripmakers al jaren en dus voelt zo’n dag dan al snel als een soort reünie.
Aan het begin van de dag waren Aimée en ik bijna wakker. Zij tekent al een paar dagen tot in de laatste uurtjes aan een stripproject en ik was gewoon duf.
Dat gevoel werd nog eens versterkt doordat een paar oude bekenden bij de stand langskwamen om een praatje met me te maken. Waaronder Melvin van Dirtees en Frank Mulder van de site De Nachtvlinders.nl. Een erg leuke horrorsite waar ik graag even op rondkijk. Frank was sowieso een held die dag, want hij kocht een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man.
Frank Mulder: blogheld en horrorliefhebber met smaak voor goede boeken.
Remco Vlaanderen van Submarine Channel en mijn uitgeverij kwam ook even gezellig buurten. Voor hem was het de eerste keer Dutch Comic Con. Tonio van Vugt en Natasja van Loon, van het magazine Zone 5300en de Stripdagen Haarlem waren op de beurs als Doctor Who en Wonder Woman. Zo’n team-up zou een interessante comic kunnen opleveren.
WonderTas en Doctor van Vugt. En ja, dat is een sonic screwdriver in zijn broekzak… 🙂
En ik kwam een paar mensen tegen die ik heb leren kennen op de Amsterdam Comic Con. Sommige van hen hadden mijn boek gekocht en hadden er gelukkig een positieve mening over.
Badass cosplayer Yakeem Pfluger, ook bekend als Urban Cosplay Ninja, heb ik ontmoet tijdens de Museumnacht in het Stripmuseum. Dit keer was hij niet als Spidey verkleed, maar als een personage uit een game. (Waar ik de naam van vergeten ben, sorry Yakeem.)
Van de Comic Con zelf kreeg ik niet heel veel mee, behalve dan dat er heel veel toffe cosplayers langs onze stand liepen. Daar zat ook een meisje tussen die als Batgirl verkleed was. Een van de tofste cosplayers vond ik het meisje dat als het personage uit The Ring was verkleed.
De Kerstman kwam ook nog even gezellig langs. In het dagelijks leven leeft hij onder de schuilnaam Stef de Reuver. In de decembermaand is hij in te huren als Sinterklaas of Kerstman. In de Stripglossy staat een groot interview met Stef die een hoog knuffelgehalte heeft.
De Kerstman is ook een soort superheld…
Ook cosplayers Frankjee en Rutger Gret kwamen nog even buurten. Frank was weer verkleed als Popeye en Gret cosplayt al een tijdje als Lucky Luke. Volgend jaar doet hij dat zelfs officieel voor stripuitgever Dargaud.
Popeye, Dr. TWHIP! en Lucky Luke.
Dat we op de beurs dus ook meer andere stripfiguren zagen rondlopen zoals net genoemde personages en dat de Stripglossy een actieve rol had in de organisatie van de Dutch Comic Con dit keer, is wellicht een teken aan de wand, want volgend jaar vinden de Stripdagen van het Stripschap ook plaats bij de Dutch Comic Con. In Rijswijk bleek de beurs en de oude formule toch op sterven na dood te zijn.
Het vermengen van comicfans en het geekpubliek met de meer klassieke stripverzamelaar is wellicht een goed idee. Het verbreedt de doelgroep van de Comic Con en zou voor een kruisbestuiving tussen de twee stripwerelden kunnen zorgen. Mits die vieze bananendozen thuisgelaten worden en het Stripschap ook met nieuwe dingen weet te komen. Anders valt er voor de bezoekers van de Dutch Comic Con, die toch meer geïnteresseerd zijn in comics, geekstuff en tv-series er weinig te halen op dat gedeelte van de beurs.
Maar goed, we gaan het zien volgend jaar in maart. Maybe it will be magic!
Of ik dan ook weer zal signeren weet ik nu nog niet. Wel op de Stripdagen Haarlem een paar maanden later waar Uitgeverij SubQ een stand zal hebben.
In Wills kracht laat stripauteur Willem Ritstier zien wat er met een gezin gebeurt als een van de leden borstkanker krijgt.
Ritstier kennen stripliefhebbers vooral van avonturenstrips zoals Ward,Claire DeWitten Nicky Saxx. Met Wills kracht vertelt de winnaar van de stripschapsprijs 2017 voor het eerst een zeer persoonlijk verhaal, namelijk het ziekbed van zijn vrouw en haar strijd tegen kanker die vijf jaar lang duurde.
Wanneer Will een knobbeltje in haar borst ontdekt blijkt al snel dat ze borstkanker heeft. Ritstier laat zien hoe ze daarna in de medische mallemolen terechtkomt, waarin artsen soms ook maar wat lijken aan te rommelen. Kanker is moeilijk te bestrijden en behandelingen zijn soms een gok. Een patiënt staat voor verschillende keuzen en lang niet altijd is zeker of de behandeling werkt. Daarbij worden er soms medische fouten gemaakt.
Toch gaat het boek meer over wat er in het gezin omgaat en dan met name in het hoofd van Willem. Het lange wachten terwijl zijn vrouw geopereerd wordt, de machteloosheid die hem overvalt en hoe zwaar het kan worden als je een gezin moet onderhouden en een doodzieke vrouw moet verzorgen.
Ik vind het heel moedig en bewonderenswaardig dat Ritstier dit persoonlijke en toch ook pijnlijke verhaal heeft willen vertellen. Het is immers het verhaal van hoe hij zijn vrouw verloor.
Ritstier werkte er zeven jaar aan. In het nawoord vertelt hij: ‘In 2010 begon ik te werken aan wat later Wills kracht zou worden. Mensen om mij heen dachten dat het een soort therapie voor mij was, maar zelf besefte ik dat pas tijdens het afronden van het verhaal. Naast het therapeutische element was er ook een behoefte om toch een soort monument voor Will te creëren. Na drie pogingen lukte het om een definitieve vorm te vinden voor de uitwerking. Vooral de laatste dertig pagina’s zorgden er voor dat ik in een emotionele achtbaan terechtkwam, maar gelukkig was er veel steun van mensen om mij heen.’
Opmerkelijk genoeg tekent Ritstier in de strip geen gezichten. Hij communiceert via lichaamshoudingen en kleurgebruik. Dit geeft de personages een universeel karakter waardoor het particuliere leed ontstegen wordt. Ik vind de publicatie van dit soort stripverhalen erg belangrijk, want het maakt de lezer duidelijk wat je allemaal te wachten staat als jij of iemand uit je naaste omgeving de diagnose kanker krijgt. Het beeldverhaal als documentaire dus. Misschien helpt dit zaken bespreekbaar te maken voor mensen die in een vergelijkbare situatie zitten.
Deze pagina vond ik het ontroerendste fragment uit Wills kracht. Ritstier vat in vier plaatjes een heel leven samen:
Wills kracht verschijnt 3 oktober bij uitgeverij SubQ. Oktober is borstkankermaand.
Stripmaker Willem Ritstier krijgt de Stripschapprijs 2017 en letteraar Frits Jonker de P. Hans Frankfurtherprijs 2017.
Willem Ritstier getekend door Fred de Heij.
De Stripschapprijs is een oeuvreprijs die sinds 1974 jaarlijks wordt toegekend aan een striptekenaar of tekstschrijver die zich buitengewoon verdienstelijk heeft gemaakt voor het beeldverhaal in het algemeen en het Nederlandse beeldverhaal in het bijzonder. Dit jaar gaat hij naar Willem Ritstier. Niet onterecht want Ritstier schrijft al heel wat jaren stripscenario’s en heeft zo’n vijftig albums op zijn naam staan.
‘Willem Ritstier heeft zich in zijn ruim vijfendertigjarige carrière als één van de weinige stripmakers gefocust op het schrijven van stripscenario’s. Opvallend omdat Nederland nauwelijks een traditie kent van scenaristen. Slechts een handjevol namen, waaronder de grote drie uit de tijd van de Toonder Studio’s, Lo Hartog van Banda, Andries Brandt en Patty Klein, hebben bewezen dat dit een waar ambacht is,’ aldus het toegestuurde persbericht van het Stripschap.
Frits Jonker – letteraar, schrijver, blogger, verzamelaar en koffiemaatje – krijgt dit jaar de P. Hans Frankfurtherprijs. Ik citeer hier weer even het juryrapport, want ik vind het natuurlijk niet meer dan terecht dat Frits eens flink aandacht krijgt:
Door deze meesterletteraar de prijs voor Bijzondere Verdiensten toe te kennen, willen de commissie en Het Stripschap één van de meest ondergewaardeerde beroepen van het stripvak belichten. Het letteren van strips is onderschat en vaak onopgemerkt gebleven, maar heel belangrijk. Zoals Frits zelf al aangeeft, zorgt de lettering voor de harmonie binnen een striptekening.
En dat heeft deze winnaar meer dan eens bewezen te beheersen. Met een staat van dienst van bijna vier decennia is Frits niet alleen uitgegroeid tot een vakman eersteklas, maar is hij ook geliefd binnen de Nederlandse stripwereld. Als geen ander zoekt hij de grenzen van zijn vakgebied op middels creatieve uitingen en zelfgemaakte alfabetten. Door zijn passie voor het stripverhaal is hij altijd benaderbaar en denkt hij mee met het eindproduct.
Tevens heeft Frits zich breder ontwikkeld op stripgebied. Eind jaren tachtig was hij één van de drijvende krachten achter de Nederlandse uitgave van het literaire stripmaandblad Wordt Vervolgd. Hier maakte hij zich niet alleen hard voor het letteren, maar ook wist hij zich de vormgeving en de rol van het redacteurschap eigen te maken. Met als gevolg dat hij later zelf scenario’s en columns begon te schrijven.
Hoewel het handletteren de laatste jaren terrein heeft verloren op het digitaalletteren, doet nog altijd een vaste grote groep stripmakers en uitgevers een beroep op misschien wel de laatste handletteraar van Nederland. Want wat zou een blad als Zone 5300 en uitgeverijen als Xtra, Sherpa en Scratch Books zijn zonder de lettering van Frits? Om maar te zwijgen van strips als Claire en Willems Wereld, of het dit jaar genomineerde In the Pines van Erik Kriek en Album van het Jaar 2015, De Aanslag van Milan Hulsing. Allemaal recent werk.
Toeval of niet, maar een tijdje terecht stelde ik de VPRO gids voor om een interview met Frits te doen over zijn werk. Daarom ga ik vrijdag bij hem langs om hem te spreken. Uiteraard neem ik meteen even het winnen van de prijs mee. Het artikel komt in week 2 van 2017 in de gids.
In 2014 maakte ik met Frits deze video op Stripfestival Breda:
De Stripdagen vinden plaats op 4 en 5 maart 2017 in De Broodfabriek, Volmerlaan 12 in Rijswijk. De prijsuitreikingen vinden plaats op zondag 5 maart om 13.00 uur.
Plastieken Plunk En nu we het toch over stripprijzen hebben, kan ik meteen even mooi vermelden dat de Plastieken Plunk, de prijs voor het beste korte verhaal, dit jaar gewonnen is door Joris Sysmans met zijn strip Krieg. Jonas toog huiswaarts met de door Luc Cromheecke persoonlijk geknede trofee en 250 euro.
Het verzamelde internet besliste dat De Strip2000 Publieksprijs (50 euro) naar Dennis Marien moest gaan voor zijn strip Metamorfosen.
Tussendoor schreef ik enkele artikelen en was ik te gast bij Omroep Max om over de veiling van Amazing Fantasy #15 te praten – de comic waar het allereerste Spider-Man-verhaal in staat. Ook was ik te gast bij meerdere nieuwsprogramma’s van de NOS om te praten over de breuk tussen Disney en Sony nu hun overeenkomst om Spider-Man te laten optreden in de Marvel-films tot een einde kwam. Op het moment van schrijven zijn beide partijen er nog niet uit, maar uiteindelijk komt het er op neer dat Disney gewoon meer geld wil krijgen van de Spider-Man-gerelateerde films die Sony maakt en dat de hele strijd eigenlijk bestaat uit twee giganten die publiekelijk aan het onderhandelen zijn. Het geeft maar weer eens aan hoe big business de superheldenfilms tegenwoordig zijn geworden. Al is de alomtegenwoordigheid van dit genre in de bioscoop en de kleine buis ook een behoorlijk dikke hint.
De Willy Vandersteenprijs bekroont het beste Nederlandstalige album van het voorbije jaar en is een initiatief van Stripgids en auteursrechtenorganisatie Sabam For Culture. Van der Steen krijgt 5.000 euro en een opdrachttekening van de vorige winnaars, Gerben Valkema en Eric Hercules. Die wonnen vorig jaar de prijs met Elsje maakt geschiedenis.
Voor het eerst zat ik op de Dutch Comic Con als auteur mijn debuut Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur te signeren. Eerder deed ik dat al op de Amsterdam Comic Con en dat waren twee heel leuke dagen geworden waarin ik aardig wat nieuwe lezers voor het boek wist te vinden. Op de DCC in Utrecht zat ik op uitnodiging van Seb van der Kaaden in de stand van de Stripglossy.
Of ik dan ook weer zal signeren weet ik nu nog niet. Wel op de Stripdagen Haarlem een paar maanden later waar Uitgeverij SubQ een stand zal hebben.
Ritstier kennen stripliefhebbers vooral van avonturenstrips zoals Ward, Claire DeWitt en Nicky Saxx. Met Wills kracht vertelt de winnaar van de stripschapsprijs 2017 voor het eerst een zeer persoonlijk verhaal, namelijk het ziekbed van zijn vrouw en haar strijd tegen kanker die vijf jaar lang duurde.
Door deze meesterletteraar de prijs voor Bijzondere Verdiensten toe te kennen, willen de commissie en Het Stripschap één van de meest ondergewaardeerde beroepen van het stripvak belichten. Het letteren van strips is onderschat en vaak onopgemerkt gebleven, maar heel belangrijk. Zoals Frits zelf al aangeeft, zorgt de lettering voor de harmonie binnen een striptekening.
En nu we het toch over stripprijzen hebben, kan ik meteen even mooi vermelden dat de Plastieken Plunk, de prijs voor het beste korte verhaal, dit jaar gewonnen is door Joris Sysmans met zijn strip Krieg. Jonas toog huiswaarts met de door Luc Cromheecke persoonlijk geknede trofee en 250 euro.