Tag: Winter
Categorieën
Geen schaatser
Zaterdag hadden Linda en ik allebei vrij en liepen we langs de grachten om naar schaatsers te kijken. In sommige grachten van Amsterdam voeren de rondvaartboten al een paar dagen niet om ervoor te zorgen dat het ijs heel bleef.
Zelf ben ik niet zo van het schaatsen. Ik heb enkele jeugdherinneringen aan het ijs en die maken duidelijk dat ik niet succesvol was op de ijzers. Ik herinner me dat ik me angstvallig aan een groene, houten stoel vasthield. Wel had ik later rolschaatsen, maar dat was maar een korte opleving van sportgedrag in mijn jeugd.
In het checklistje van wat Nederlanders Nederlands maakt, kan ik schaatsen dus niet aanvinken. Toch stond ik zaterdag even kort op het ijs van de Keizersgracht. Het kraakte behoorlijk en er stond al een laagje water op. Bij een van de wallen was een wak, waar kennelijk die dag of eerder iemand door het ijs was gezakt. Later die middag waarschuwde de politie ook dat het ijs niet meer veilig was.
Vlak bij ons huis was de kade trouwens ingestort. Waarschijnlijk was een gesprongen waterleiding de oorzaak. Je zult er maar net lopen terwijl de boel instort.
Of wonen we toch in the Bad Place? Daar duiken toch geregeld sink holes op? En laatst was het in de Marnixstraat ook al hommeles toen een deel van het fietspad instortte. Lopende door winters Amsterdam, geloof ik toch niet dat het the Bad Place is. Daarvoor is de hoofdstad van Nederland – ondanks dat er ruimte is voor verbetering – toch te veel the Good Place.
Categorieën
Spider-Man in een sneeuwstorm
Iedere keer als het heftig sneeuwt in Nederland, moet ik aan deze Spider-Man-comic van Charles Vess denken:
In een sneeuwstorm redt Spider-Man een meisje dat is ontvoerd. Ze waarschuwt hem voor het monster Wendigo, een monster uit een verhaaltje dat haar moeder ooit vertelde. De Wendigo slokt je op als je alleen buiten in de storm blijft.
Uiteindelijk zal het monster juist Spider-Man en het meisje redden van een van de schurken die op ze wil schieten. Wat mij vooral van het verhaal is bijgebleven zijn de sfeervolle tekeningen van Charles Vess.
Het korte verhaal is opgenomen in Amazing Spider-Man #277.
Categorieën
Winteruitzicht
Vanmorgen was ik vroeg op omdat Linda vroeg op haar werk moest zijn. Nog voor het ontbijt dit plaatje geschoten:
Soms kan ons uitzicht lekker rustgevend zijn. En een laagje witte sneeuw laat alles er meteen rustiger uitzien, vind ik. Ik vind het best leuk dat we een beetje winter hebben gekregen de afgelopen dagen. Ik geniet vooral van de sneeuwpoppen die mensen maken. Zelf hoef ik niet zo nodig met mijn handen in de sneeuw, maar ik zie graag het resultaat van andermans arbeid in deze. Sneeuw is toch voora leuk als die naar beneden dwarrelt, niet als je ’s zondagsochtends door de kou naar de supermarkt moet. Maar daar was het rond tien uur ook lekker rustig.
Rustig; rust. Stilte. Termen die steeds vaker in mijn hoofd klinken, omdat ik er steeds meer behoefte naar voel. Ik klink wellicht al een oude man op mijn 39ste, maar dat moet dan maar. De stad is druk, vol en luidruchtig. Soms droom ik ervan mijn biezen te pakken, weg te gaan en als sneeuw voor de zon te verdwijnen.
Categorieën
IJspret
Vandaag waren Linda en ik in Hoorn om koffie te drinken met mijn moeder. Dat doen we van tijd tot tijd. Daarna gingen we nog even de haven in en bezochten het Museum van de Twintigste Eeuw. Daarover later meer.
In de haven was een deel van het water nog bedekt met ijs, maar uiteraard was het ijs gebroken. We zagen het op en neer deinen. Ook hoorde ik dat oude bekende kruigeluid. Best leuk om weer eens te horen. Er zat leven in het ijs.
Met schaatsen heb ik niet veel. Heel on-Hollands van me, maar ik vind er gewoon weinig aan. Dat komt waarschijnlijk omdat ik het niet kan.
De afgelopen dagen zag ik op het NOS journaal hoe mensen probeerden te schaatsen op veel te dun ijs. Een vader liet zijn kind op het ijs schaatsen. Natuurlijk bleef pa er wel bij, maar ik vind dat toch onverantwoord gedrag. Als dat kind in een wak terecht komt, is die vader dan nog snel genoeg?
Categorieën
Bevroren bloed
Toen ik vanmorgen een kleine wandeling door het Westerpark maakte, kwam ik deze plas bloed tegen. Bevroren bloed, dat zie je niet vaak. De rode vlek heeft ook iets abstracts, vind ik. Ze is bijna mooi.
Zo’n ding roept allerlei vragen op.
Wiens bloed is dit eigenlijk?
Hoe komt die plas bloed hier? Met andere woorden: wat is hier gebeurd?
En tot slot, is dit eigenlijk wel bloed of iets anders?
In een bevroren bloedvlek gaat een heel verhaal schuil. Misschien wel een heel boek vol verhalen. Toch besloot ik het hierbij te laten en liep verder.
Categorieën
Let it snow, let it snow, let it snow…
Een foto die Linda vanochtend maakte vanuit mijn kantoor. Ik vermoed dat heel Facebook straks ondergesneeuwd is met sneeuwfoto’s. Ach, daar zie ik de lol wel van in.
Categorieën
Lucide dromen
Ideeën en thema’s voor blogposts spoken al een paar weken door mijn hoofd, maar het leven van alledag is te vol om er echt even voor te gaan zitten. Gewoon even zitten schrijven en tijd voor mezelf nemen zat er niet in deze week.
Oh, schrijven deed ik genoeg. Over Peter Pontiac schreef ik een in memoriam en een aflevering van Stripplaatjes onder de loep over hem voor Eppo. Spijtig dat de aanleiding de dood van een groot stripmaker moest zijn, maar ik ben blij dat we er in het stripblad aandacht aan besteden. Verder ben ik aan de slag gegaan met andere afleveringen voor die rubriek, evenals andere schrijfopdrachten die op de deur stonden te kloppen.
Vandaag is het erg koud buiten. Hoe deze huismus dat weet? Er ligt een laagje ijs op het water en die is van achter mijn bureau duidelijk te zien. Ook kreeg zojuist een postpakket van Strip2000 dat ijskoud aanvoelde. Ik laat ze wel even ontdooien voordat ik ze ga lezen. Hoewel ik me afvraag of we nog echt sneeuwpret kunnen verwachten zoals in bovenstaande Calvin & Hobbes-strook. Op ontdekking ga ik echter veel de laatste tijd, vooral in mijn onderbewuste. Ik droom namelijk weer erg levendig. Niet alles is even rooskleurig, zitten ook heftige, nachtmerrieachtige dingen tussen. Dromen over verlies. Die horen er ook bij. Gek hoe je een bepaalde periode zo erg bewust kan zijn van de droomwereld. Het is soms alsof je in je slaap een parallel universum betreedt. Misschien is die parallelle wereld wel de echte werkelijkheid en degene waar ik me nu in begeef een droom.
Een vriend van me had het ooit over lucid dreaming oftewel terwijl je droomt besef je dat je droomt en kun je je droom beïnvloeden. Dat is mij nog nooit gelukt, maar misschien wel als ik me meer in de daarvoor beschikbare technieken verdiep. Die vriend van me zegt dat hij in zijn dromen vaak naar zijn handen kijkt en als hij ziet dat hij bijvoorbeeld aan een hand zes vingers heeft in plaats van de standaard vijf, dat hij dan weet dat hij droomt. En dan begint de lol.
Recent werd ik door acteur Jeff Daniels gewezen op een cover van Paul Simons Slip, Slidin’ Away, uitgevoerd door de band The Lone Bellow. Omdat ik na de laatste aflevering van The Newsroom met moeite afscheid nam van zijn personage Will McAvoy en de rest van de cast, besloot ik Daniels een tijdje te volgen op Twitter.
Een van zijn eerste tweets was naar deze prachtige cover van een heel mooi lied. The Lone Bellow slaat weliswaar een couplet van het liedje over, maar verder huilzingt de zangeres precies in de toonsoort die mijn gevoelige snaar raakt. Slip Sldin’ Away is mooie melancholie, zoals de tekst over de man die zoveel van zijn vrouw houdt dat hij bang is zichzelf te verliezen:
I know a man
He came from my hometown
He wore his passion for his woman
Like a thorny crown
He said, “Delores, I live in fear
My love for you’s so overpowering
I’m afraid that I will disappear”
Maar misschien is de levensvisie van de vrouw uit het liedje nog wel het mooiste:
She said, “A good day
Ain’t got no rain”
She said, “A bad day’s when I lie in bed
And think of things that might have been”
Vandaag was het weliswaar koud, maar droog. Het regende niet. Dus het was een goede dag.
Superheldenkostuums zien er vaak fantastisch uit, maar ze zijn niet altijd even praktisch. Spider-Mans kostuum al helemaal niet. Niet alleen ontbeert zijn pak zakken voor kleingeld, in de winter is het behoorlijk koud om in dat ding door New York rond te slingeren.
‘N-next time, I-I gotta bring my th-th-thermal Spidey suit!’ klappertandt onze held in Amazing Spider-Man #323 als hij samen met Captain America en Silver Sable op pad is in het winterse land van Symkaria. Overigens vertaalde Siebe Snoeren de tekst indertijd alsvolgt: ‘En W-W-WARM..! De v-v-volgende keer neem ik een WOLLEN spinne-pak mee..!
Jammer genoeg vergeet Peter zijn eigen slimme idee, want in Amazing Spider-Man #556 heeft hij het nog steeds koud:
In #615 heeft de muurkruiper soort van een oplossing gevonden voor het kouprobleem, maar erg modieus is die helaas niet:
Voor inspiratie voor deze aflevering van Spidey’s web hoefde ik niet ver te zoeken. Ik hou van de herfst maar gruwel van de kou in de winter. Reken maar dat ik een wollen spinnenpak onder mijn kleding draag de komende tijd.
Categorieën
Winters zelfportret
Categorieën
