De laatste Striptips gaat over striphappenings in Almere Haven en Den Haag. Want daar houden ze ook van het beeldverhaal.
Zaterdag 18 januari opent in de BG-105 aan de Kerkgracht 105 in Almere Haven de expositie Beeldverhaal. Hier exposeren diverse Nederlandse striptekenaars: Willem Benthuizen alias Argibald, André Massee, Nanda van Dijk, André Slob, Rob van Barneveld en Peter Pontiac. Naast de expositie zal er op 25 januari een workshop Striptekenen plaatsvinden en wordt er op 1 februari een Tekenjam georganiseerd. Op de Tekenjam worden beginnelingen en gevorderde striptekenaars uitgenodigd een hele middag lekker te tekenen in een gemoedelijke setting. De expositie is te zien t/m 8 maart.
Surf naar bg-22-24.nl voor meer informatie.
Op 25 januari 2014 vindt in Museum Meermannohet eerste Gala van het Stripboek plaats. De gedachte achter dit feest is de Nederlandse stripwereld op een serieuze en oprechte manier neer te zetten en het imago van het beeldverhaal uit het verdomhoekje te halen. Aldus een artikel in StripNieuws #53.
Aan de avond zijn ook prijzen verbonden. Dick Matena krijgt de prijs met de titel ‘Levend erfgoeddrager’. Ook is er een talentontwikkelingsprijs en die gaat deze keer naar Marissa Delbressine. Ten slotte is er nog de Rob van Eijck-prijs. Een tweejaarlijkse prijs die wordt gegeven aan een persoon of instantie die heeft bijgedragen aan de promotie van de strip in Nederland. Rob van Eijck zelf zal de eerste prijs in ontvangst nemen. Initiatiefnemers van het Gala zijn Maartje de Haan, directeur van Meermanno en Caroline van der Lee, die onder andere redacteur is van StripNieuws en hoofdredacteur van GRNVLD.
Informatieve stripsites
Wil je graag op de hoogte blijven van stripnieuws? Check dan eens de volgende (Belgische) sites:
Op www.stripelmagazine.be houdt Kurt Morissens je op de hoogte met nieuws, interviews en aankondigingen van albums. De site Stripspeciaalzaak.be is ook niet te versmaden wat dat betreft. Ook ziet het ernaar uit dat de site van Stripgids tegenwoordig weer geregeld nieuws brengt.
Tot slot. Een site die je zeker ook een keer moet bezoeken, is die van Thijs van Domburg. Laserpunch.wordpress.com. A Nerdgasm all the way, al is het nu even stil omdat Van Domburg aan het toeren is met zijn nieuwe cabaretprogramma.
‘I was born in Denmark 1978. I write and direct television shows for kids. I have a set of twins and not much time for anything. But when I have time I draw monsterdrawings on post-it notes… it is a little window into a different world, made on office supplies.’ Zo luidt het voorwoord van Sticky Monsters, een verzameling tekeningen van John Kenn Mortensen dat in 2012 werd uitgegeven door Square Peg.
Een kort en bondige introductie op een reeks illustraties waarnaar je uren kunt staren. Illustraties waarin bijvoorbeeld een groot ovaalvormig, harig monster met een lange spitsneus en een soort van gewei op zijn hoofd, achter een kind met een paraplu aan sluipt dat van steen tot steen springt. Of een vampierachtig meisje met grote oren en gevaarlijke tanden dat buiten de boomhut van een jongetje zweeft. Net boven de rand van de vensterbank staart het jongetje het meisje aan. Of een groep bleke, vettige creaturen met uitpuilende ogen, een grote bek en enorme klauwen als handen, die niet zou misstaan in een aflevering van Doctor Who. Ze lopen stampvoetend over de brug waar een jongetje met geruite pet onder schuilt.
De creaturen ademen soms de sfeer uit van een nachtmerrie of een horrorscenario, maar de andere keer lijken ze wel wat op de vriendelijke monstermuppets die je in Sesamstraat voorbij ziet komen.
Met dunne lijnen brengt Mortensen (die zichzelf online ook wel Don Kenn noemt) in zeer gedetailleerde tekeningen een bijzondere wereld tot leven, waar kinderen en monsterachtige verschijningen in allerlei vormen en maten de hoofdrol spelen. Een wereld die alleen bestaat op gele post-it-velletjes – vandaar de titel ‘Sticky’ Monsters – wat alle tekeningen een herkenbare lichtgele kleur geeft. In het boekje zijn de illustraties even groot als de originele afgedrukt. Juist omdat de tekenaar verder geen uitleg geeft en tekst ontbreekt, kun je je eigen verhaal bij het werk verzinnen. In wezen is het iedere bladzijde Halloween, zij het dan wel in het herkenbare handschrift van een verder bij mij onbekende illustrator.
‘Trick or Treat?’
Wie lang genoeg kijkt ziet bepaalde thema’s en patronen terugkeren. Zo houden veel kinderen een ballon in hun hand, of houden ze een zwevend monster aan een touwtje vast alsof ze een ballon zijn. Veel monsters komen voor op zee waar iemand met een bootje vaart. De creaturen achtervolgen de kinderen vaak opgemerkt, en als ze wel door het kleine grut worden gezien, dan staart het kind ze met grote ogen aan. Soms maken de monsterlijke verschijningen onderdeel uit van het landschap.
Het werk van Kenn was ik wel eens tegengekomen op Tumblr. Hij houdt zelf al sinds 2009 dit blog bij en ook heeft hij zelf een Tumblr. Toen ik eerder dit jaar het boekje Sticky Monsters bij de American Book Center zag liggen, moest ik het aanschaffen. Geregeld pak ik het op en sla ik het boekje ergens open. Telkens ontdek ik weer een nieuw detail: een specifieke blik of een klein element op de achtergrond dat ik niet eerder zag. Het is heerlijk bladeren en vertoeven in de excentrieke, monsterlijk leuke en magische wereld van John Kenn Mortensen.
Acht studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht maakten de afgelopen maanden een schaduw-Villamedia. Een selectie van hun artikelen verschijnt de komende weken op villamedia.nl. Een van die stukken gaat over het weekblad Donald Duck.
Sommige magazines overleven alle stormen. Zelfs in een tijd waarin er steeds meer tijdschriften ten onder gaan, door de crisis en digitalisering. Een van deze magazines is Donald Duck. Dit blad heeft sinds 25 oktober 1952 een prominente plek in het Nederlandse tijdschriftenlandschap.
Nieuwere tijdschriften doen het goed, toch steekt de oplage van Donald Duck nog steeds met kop en snavel boven de andere titels uit. Donald Duck heeft een verspreide oplage van 260 duizend exemplaren per editie, volgens het HOI-instituut. Hoewel het goed gaat, is niet alles meer hetzelfde als zestig jaar geleden. De redactie oogt druk, tientallen medewerkers zitten in rijen achter de computers en tekentafels.
De drukte komt niet alleen door de ijverige medewerkers van Donald Duck. Dit komt voornamelijk omdat alle jeugdtijdschriften tegenwoordig zijn samengevoegd bij Sanoma. Hierdoor betekent bij Donald Duck werken, soms ook dat je voor een ander Sanoma jeugdmagazine aan de slag moet. Dit zijn tijdschriften zoals Zo Zit Dat of Tina. Frans Hasselaar, chef van de tekenredactie, geeft een rondleiding over de redactie en vertelt met trots, dat hij hier ondanks alle veranderingen al 28 jaar rondloopt.
Dit weekend vindt Het Stripgidsfestival plaats in Turnhout. Uiteraard ben ik daar bij, want dit is altijd een erg fijne stripbeurs. Ik kijk in het bijzonder uit naar de Lucky Luke expositie, en de lezingen klinken ook interessant. Lees hier het hele programma.
Wie het televisieprogramma Beeldverhaalnog eens wil terugkijken, met de extra interviews, kan hier terecht.
Vanmorgen zat ik The Invisibles Vol. 5: Counting to None te lezen.
Ga die serie lezen mensen, het is een van de beste reeksen die ik ooit onder ogen heb gehad. Grant Morrison is een van de beste stripschrijvers ooit. Ieder avontuur van dit aparte groepje vrijheidsvechters kriebelt de hersenen, doet je verbazen en verwonderen.
De covers voor de tradepaperbacks zijn getekend door Brian Bolland en dus ook deze:
De cover deed me denken aan een albumcover. In eerste instantie aan deze van The Beatles, maar bij nader inzien komen beide platen toch niet helemaal overeen.
Ook Bohemian Rapsody van Queen dekt de lading niet helemaal:
De prent is gepubliceerd in de vaste rubriek The Line is Drawn, op de site Comicbookresources.com. Elke week wordt er een vraaggesteld die via Twitter beantwoord kan worden. Bijvoorbeeld: bedenk een mash-up tussen een stripfiguur en een beroemde platencover. Daarop kwamen verschillende suggesties waar een team van zes tekenaars dan mee aan de slag gaat, waar bovenstaande er een van is. Bekijk de rest hier.
Ken jij nog albumcovers waar het omslag van Invisibles 5 op gebaseerd zou kunnen zijn? Laat het me weten via het commentformulier. Thanx!
Sinds september heb ik er een Tumblr-blog bij over strips en films. Zoals het Tumblr betaamt plaats ik er vooral beeldmateriaal dat dikwijls van mijn archief afkomstig is. Ik vind het leuk om zeldzame afbeeldingen en stripplaatjes met de wereld te delen.
Om mijn Tumblr wat meer bekendheid mee te geven en het aantal volgers te doen toenemen, herblogde ik in het begin wel eens een plaatje van een beroemde Tumblr of eentje die veel volgers heeft. Dat leverde niet het gewenste resultaat op: het aantal volgers bleef laag.
Daar kwam wat verandering in toen ik deze Muppet-porno online zette. Deze samensmelting van Kermit en Piggy is veel geliket en veel geherblogd door anderen.
Toen herblogde comicschrijver Brian Michael Bendis een plaatje van me. Sailant detail: het was een scène uit Spider-Men, een strip die hij zelf heeft geschreven. Zo’n actie zorgt ervoor dat je opvalt. Mensen zetten massaal dit plaatje ook op hun blog. Het leverde welgeteld twee volgers op.
Het merendeel van mijn bezoekers is wat dat betreft nog steeds afkomstig van Google. Gerichte zoekresultaten leiden tot mijn Tumblr. En dat vind ik natuurlijk prima.
Archief van oktober.
Groot plezier had ik van mijn Tumblr toen ik daar mijn zure recensies over de laatste Amazing Spider-Man en de nieuwe serie Superior Spider-Man publiceerde. Die werden goed door anderen opgepikt. Omdat je al binnen een netwerk opereert van Amerikaanse stripliefhebbers, is het bereik van je mening dus opeens opmerkelijk groot. (Natuurlijk heb ik de stukken ook getwitterd naar de boosdoeners die de verhalen hebben gemaakt, dat zal ze leren! :))
Wat alleen nog niet goed lukt, is het aantal mensen dat mijn video’s ziet, laten toenemen. Ik zet Engelstalige video’s op Minneboo’s Comic Stash, maar die worden nagenoeg niet bekeken, geliket of op blogs gezet. Misschien is Tumblr helemaal niet geschikt voor video.
Tot nu is het een aardig bijproject gebleken waardoor ik allerlei mooi beeldmateriaal voorbij zie komen. Vooralsnog is dat genoeg voor me, al is het nog maar de vraag wat je er eigenlijk aan hebt als je beeldmateriaal geliket en herblogd wordt door mensen. Internetroem krijg je er niet van, maar het is natuurlijk wel leuk om mooie dingen te delen. Als online archief van mooi beeldmateriaal is Minneboo’s Comic Stash wel geslaagd, vind ik.
Erik Kriek tekende de cover van VPRO Gids #3 (2013) naar aanleiding van het programma Shot on Location. Hierin gaat dEUS-voorman Tom Barman op zoek naar de verhalen achter een eigentijdse filmklassieker op de locatie waar deze zich afspeelt en werd opgenomen.
Kriek heeft op ingenieuze wijze herkenbare elementen van de zes films die in het programma worden behandeld samengebracht: Gomorra, Trainspotting, Leaving Las Vegas, Das Leben der Anderen, Van God los en Bloody Sunday.
Shot on Location wordt zondags op Ned 2 uitgezonden tussen 18.50-19.20 uur. In aflevering 1 gaat Barman naar Napels waar de harde misdaadfilm Gomorra werd opgenomen. Check het op uitzendingvergist.nl.
Het blijft fascinerend: de locatie waar een film is opgenomen. Hele hordes toeristen reizen af naar de plek waar hun favoriete filmscène is opgenomen om zelf wellicht een stukje filmromantiek te ervaren.
Christopher Moloney houdt een blog bij dat volstaat met foto’s van filmlocaties. Maar het zijn geen gewone plaatjes, hij houdt een foto van de filmscene vast en schiet dat een plaatje van de locatie. Zo ziet dat eruit:
Dit is natuurlijk al een tijdje aan de gang maar het verbaasde me toch toen ik van de week opeens onderstaand bericht op mijn scherm kreeg:
Wie denkt Stichting Brein wel niet wie ze is? Wie overigens googlet op de site van Brein krijgt meteen een prachtig rode cirkel van Web of Trust bij de url te zien. Dat houdt zoveel in dat deze site niet gezond is voor je privacy. Typisch iets voor een dergelijk orgaan als Brein.
Gelukkig zijn er nog uitwegen op het web om dit soort Chinese praktijken te omzeilen. Deze heb ik overigens nog niet getest, maar ik hoor graag of mensen er goede ervaringen mee hebben. Ook Webwereld meldde in augustus vorig jaar een pleister voor dit probleem.
Dat neemt niet weg dat ik het belachelijk vind dat men het internet gewoon maar op slot te mogen gooien, simpelweg omdat er activiteiten kunnen plaatsvinden die men niet aanstaan. Sowieso erger ik me er groen-en-geel aan dat de Nederlandse overheid en wetgeving zo achterloopt als het om internet gaat. Waarom huren ze niet gewoon voor een bepaalde periode een paar experts is die de ambtenaartjes kunnen onderwijzen om daarna de wetten en copyrightregels deze eeuw in te trekken? Zo moeilijk moet dat toch niet zijn?
Marvel Comics: The Untold Story van Sean Howe, doet precies wat de titel belooft, namelijk de geschiedenis van Marvel uit de doeken doen. Howe laat geen enkele steen ongemoeid en naast de prachtige anekdotes van creatieve uitbarstingen, heel wat narigheid van de uitgeverij die ons Spider-Man, de Hulk, Fantastic Four, Iron Man en heel wat andere boeiende superhelden bracht. Op dit moment verslind ik het boek.
Deze week heb ik het hele hoofdstuk over Jim Shooter gelezen. Shooter was in de jaren tachtig editor-in-chief bij Marvel, oftewel: de hoofdredacteur van alle titels die uitkwamen. Ik heb altijd veel bewondering voor Shooter gehad, niet in de laatste plaats omdat ik als kind en later de strips die onder zijn supervisie uitkwamen erg goed vond, maar Howe schroomt niet om de minder goede kanten van Shooters perfectionistische karakter te beschrijven. Goh, die man heeft wel een paar rare fratsen uitgehaald zeg. Hij liet professionele tekenaars, mensen die echt wel weten hoe je en scène moet visualiseren, vaak pagina’s overdoen. Zoals ik het begrijp, werd hij door een groot deel van de staf gehaat.
Stan Lee en zijn creatie Spider-Man.
Marvel Comics: The Untold Story is op vele momenten smullen maar voor een fanboy als ik ook erg ontluisterend: levende en dode striplegendes worden weer gewoon feilbare mensen. Des te meer wordt duidelijk dat de uitgeverij jarenlang gerund werd door directeuren die de ballen verstand van strips hebben. Marvel is namelijk jarenlang van het ene conglomeraat naar het andere doorverkocht en zeker in de periode dat het bedrijf naar de beurs ging, moesten aandeelhouders tevreden worden gehouden. Meer winst was het credo en dat ging altijd ten koste van de kwaliteit van het product en vooral ten koste van het werkplezier van de creatieven die het product maken.
Jack Kirby in zijn tekenstudio thuis. Bron: seanhowe.tumblr.com
Chris Claremont, de schrijver die zestien jaar lang van X-Men een succesvolle serie maakte, werd op een gegeven moment zonder bedankje aan de kant geschoven. De Amerikaanse stripgeschiedenis zit vol met dat soort nare voorbeelden, met als grootste voorbeeld wellicht wel Jack Kirby die jarenlang streed met Marvel om zijn originele tekeningen terug te krijgen. Goed, Kirby draaide op een gegeven moment wel door en claimde dat hij zo’n beetje het hele Marvel universum in zijn eentje had bedacht en dat Stan Lee’s rol nihil was in de creatie van Spider-Man, Fantastic Four en De Hulk. Wanneer er tegenstrijdige berichten zijn over hoe iets heeft plaatsgevonden, meldt Howe beide versies van de geschiedenis.
Sean Howe en zijn boek. Foto: Stefano Giovannini. Bron: www.brooklyndaily.com
Vroeger verdienden de stripmakers die interessante personages bedachten nooit het geld dat die personages opbrachten. Alles viel contractueel onder ‘work for hire’ dus de uitgeverij bezat de copyrights. Stan Lee bedacht veel van zijn superhelden in samenwerking met mensen als Kirby en Steve Ditko, maar de rechten van al die superhelden liggen bij Marvel. Mensen als Kirby en Ditko verdienden dus niets aan de mega-opbrengsten van de Marvel-films bijvoorbeeld.
Dankzij alle vunzige details die Howe bovenhaalt, gaat de glans wel een beetje van Marvel af.
Natuurlijk: de comicsindustrie is een commerciële onderneming. Tegenwoordig wordt er veel meer geld binnengehaald met licenties en films over de superhelden dan de strips zelf. Wie ook nu nog Marvel Comics leest, krijgt door de vele crossovers, herstarts van series en ander stuntwerk het idee dat de marketingafdeling van de uitgeverij de strips schrijft.
Zo is men nu weer eens aan het stunten met Spider-Man. Na Amazing Spider-Man #700 zullen ze de serie stoppen en met Superior Spider-Man beginnen. En er wordt gehint dat Peter Parker de overgang misschien niet overleeft. Alweer. Scribent Dan Slott promoot zijn verhalen flink op Twitter, maar ondertussen zijn de fans onrustig en angstig over wat de marketingmensen nu weer hebben bedacht. Want, dat het hier vooral om marketing gaat mag duidelijk zijn. (Ook al beweert Slott in een interview met Newsarama.com – spoilers! – dat de veranderingen in Amazing Spider-Man niet plotseling uit de lucht komen vallen en dat dit event al lang geleden gepland is.) Alle eventcomics, iets waar Shooter wel zo’n beetje mee begonnen is trouwens, hebben maar een doel voor ogen: meer boekjes verkopen.
X-Men rond 1977. Illustratie: Dave Cockrum. Bron: seanhowe.tumblr.com.
Marvel NOW!
De veranderingen in Spider-Man zijn onderdeel van de Marvel NOW!-Campagne: schrijvers en tekenaars van de ene serie worden opeens op een andere serie gezet. Superheldenteams worden lekker door elkaar gehusseld om een nieuwe dynamiek in de verhalen te brengen. Zo bevat het nieuwe team van The Avengers enkele X-Men, terwijl in X-Men er een tienerversie van Jean Grey rondloopt. (Grey stierf eerder in 2004 en schijnbaar ook in de jaren tachtig). Series worden stopgezet en krijgen een doorstart zoals Superior Spider-Man.
Het lijkt allemaal wat op naar wat DC Comicseen jaar geleden heeft gedaan: alle bestaande series stopzetten en met nieuwe 52 series bij nummer 1 beginnen. Een nieuw instapmoment om de mythe van hun superheldenstal te volgen. Nu zou dat ook meteen wat aanpassingen van deze helden betekenen, een soort van modernisatie waardoor de personages meer van deze tijd zijn.
Hoewel ik niet voor alle 52 nieuwe series kan spreken, viel de vernieuwing in Batman mij behoorlijk tegen. Deze week las ik de eerste bundel nieuwe Batman-verhalen The Court of Owls. Afgezien van een paar aanpassingen van zijn kostuum, dat nu wat meer lijkt op het pak uit de films van Christopher Nolan, zie ik weinig vernieuwing in de wereld van Bruce Wayne.
Spoilers!
Toch is het volgen van dergelijke verhaallijnen het leukst als je de comics per deeltje koopt. Dat doe ik al jaren niet meer: ik lees altijd trades die een paar maanden later uitkomen. Verzamelde comics zijn goedkoper dan ieder deeltje los kopen. Maar je betaalt daar als fan wel een prijs voor: over veel van de belangrijke plotpunten in Spider-Man hoor ik al via het web. Dat hoort nu eenmaal bij deze tijd en bovendien is het niet zo’n ramp: wat er gaat gebeuren zegt nog niets over hoe het gaat gebeuren.
Of Spider-Man nu sterft en hoe je de strip ook noemt waarin hij de hoofdrol speelt: uiteindelijk worden de ergste fouten, euh veranderingen, toch wel weer teruggedraaid, dus ik maak me er nog niet heel druk om.
Sommige fans wel trouwens: ik vind het altijd een genot om boze, verbaasde en andersoortige reacties online te lezen. De vele haatvideo’s over Brand New Daywaren indertijd zeer vermakelijk en ook SevenWebheads maakte een onderhoude vlog over het laatste nummer van Spider-Man. Wie niet wil weten wat voor twists Dan Slott heeft bedacht, moet vooral de video niet kijken. Voor de rest: enjoy!
Ode aan stripmakers
Nog even terugkomend op het boek van Sean Howe: ik vind Marvel Comics: The Untold Story voor fanboys en stripliefhebbers zeker een aanrader. Ondanks alle nagerigheid is het boek toch vooral het verhaal van de stripmakers die de superhelden van Marvel al jaren tot boeiende personages maken. Het is een ode aan hun bloed, zweet, tranen en geniale uitspattingen.
Een nadeel van het boek is wel dat er geen illustratiemateriaal in staat. Dat heeft van alles met copyrights te maken. Gelukkig heeft Howe een zeer levendig Tumblr-blog en Facebook-pagina waarop allerlei juweeltjes uit de archieven van Marvel te zien zijn.
Sean Howe. Marvel Comics: The Untold Story Harper Collins. SBN: 9780061992100; ISBN10: 0061992100
Je ziet niet alleen superhelden maar ook Popeye op de Comic-Con.
Hoe gaat het eraan toe op een Amerikaanse Comic con, oftewel een stripbeurs in de Verenigde Staten? Ik heb wel video’s gezien, presentaties en reportages, maar zelf ben ik helaas nog nooit in bijvoorbeeld San Diego geweest. Wat ik wel weet is dat de stripbeurzen in Nederland niet in de schaduw kunnen staan wat betreft de San Diego Comic-Con: grootser dan dit kan het bijna niet op stripgebied. Uitgeverijen én filmmaatschappijen presenteren hun waar, er zijn panels met de groten der aarde en de bezoekersaantallen zijn al even zo groot.
Het tumblr-blog American Comicon toont foto’s vanaf de beursvloer: opgedirkte stripliefhebbers, sexy stripnimfen, toys, bijzondere tekeningen, noem maar op. Veel (vooral volwassen) bezoekers verkleden zich als hun favoriete stripheld. Het kan dus zomaar gebeuren dat Captain America een broodje zit te eten in de cafetaria, of dat je met drie supermannen in de rij staat voor een handtekening van een stripmaker.
De anonieme blogger vat het zelf als volgt samen:
Ok. So.. This is a place for people who have never been to a comic book convention before, but they’re curious and would kinda like to see what these things look like… what all the fuss is about… It’s for people who used to go to comic-con’s but haven’t been in a real long time… and they kinda miss ‘em… It’s kinda like a Comic-Con Year Book, then. A Photographic Journal. An Online Pop Culture Museum of the Moment. A Visual Documentation of a 21st Century Comic-Con… Oh. And I’m MV Partsch. I took all the pics. And wrote all the words… Yeah. That’s pretty much it in a nutshell… Ok.. So. Here we go.
Aangezien er aardig wat stripnieuws te melden valt, hier wat berichtjes op een rij.
Paul Teng krijgt de Stripschapprijs 2013
Het Stripschap is er vroeg bij dit keer om de winnaar van de Stripschapprijs bekend te maken. De reden hiervoor is het feit dat de organisatie 11 oktober precies 45 jaar geleden werd opgericht door P. Hans Frankfurther. Paul Teng krijgt op 9 maart 2013 tijdens de Stripdagen de prijs uitgereikt.
Paul Teng (Rotterdam, 1955) heeft zijn strepen verdiend in het binnen- en buitenland, vooral als maker van avonturenstrips. Hij begon zijn carrière in de jaren ’80 als schrijver en tekenaar van Delgadito, een avonturenstrip over een indiaan die wordt opgevoed door blanken. Daarna schreef en tekende hij Libertair intermezzo, dat zich afspeelt tijdens de Spaanse Burgeroorlog, gevolgd door De vrienden van Igor Steiner, over een Russische Jood ten tijde van de Russische Revolutie. In het begin van de jaren ’90 maakte hij twee stripromans over de geschiedenis van Rusland voor de Brusselse stripuitgeverij Lombard op scenario van de Russisch-Franse romanschrijver Vladimir Volkoff. Teng bleef lange tijd aan Lombard verbonden, waardoor zijn strips in een groot aantal Europese landen werden gepubliceerd.
De jury van de Stripschapprijs schrijft: ‘Hoewel Paul Teng veel avonturenstrips heeft getekend, was er in zijn werk altijd aandacht voor de menselijke kant van het verhaal.’ Dat je het even weet.
De nieuwe Zone 5300 is uit. #99 alweer, met dit keer puik stripwerk van Marcel Ruijters, Tom Gauld, Joseph Lambert, Stijn Gisquière, Rik Buter en André Slob. Ook is Het ondernemersdilemmavan VPRO Debuutprijs-winnaar Martijn van Santen, een rake satire op de consumptiemaatschappij in vier kleurrijke pagina’s, in dit nummer opgenomen. Meer over de inhoud en wat voorproefjes is te zien op de site van Zone 5300 (waar anders?)
24 Hour Comics Day in Amsterdam en Zwolle
In het weekend van 20/21 oktober vindt de jaarlijkse (wereldwijde) 24 Hour Comic Day plaats. In Amsterdam kunnen stripmakers bij animatiestudio Mooves terecht. Al is de inschrijflijst al vol volgens mij.
In Zwolle organiseert de afdeling Illustration Design van ArtEZ, het 24 Hour News Cartoon Event. Onder leiding van TRIK (Nieuwe Revu, Het Parool) en recente Inktspotprijswinnaar Siegfried Woldhek (Vrij Nederland, NRC Handelsblad) wordt door illustratiestudenten, professionals en andere geïnteresseerden 24 uur lang het nieuws in beeld gebracht.
Op de academie zal een nieuwsredactie worden ingericht van waaruit alles wordt gecoördineerd, tevens tekenzaal voor alle deelnemers. In deze 24 uurs marathon zal al tekenend direct worden gereageerd op het belangrijkste nieuws van het moment.
De beste cartoons worden onmiddellijk gepubliceerd op de site http://smilingpoliticians.com.
Nu maar hopen dat er dat weekend iets nieuwswaardigs gebeurt naast 24 Hour Comics Day zelf.
En nu we het toch over ArtEZ hebben: Het online ArtEZ finals 2012 magazine biedt een impressie van het eindexamenwerk van de lichting 2012 van alle disciplines van ArtEZ hogeschool voor de kunsten. Meer dan 50 inmiddels oud-studenten hebben meegewerkt, van danser tot comic designer, van architect tot bassist. Met foto’s, interviews, filmpjes en onderzoeken. Het magazine werkt ook op tablet en smartphone.
Bekijk het werk van Amanda Majoor van de eerste lichting comic designers van Nederland, zij maakte een strip over de Swingjugend van Hamburg. Ook is een trailer te zien van de eindexamenfilm van Inge Meijer, zij won de Hendrik Valk prijs en de Young Art Korte Film Award. Check: www.finals2012magazine.artez.nl.
Vanaf 15 september doet de site Stripster het weer op z’n Spaans: oftewel, dan is de tweede special met Spaanse strips.
StripSter plaatste een oproep op de grote Spaanse fora om Spaanse tekenaars uit te nodigen een strip voor de site te maken. In totaal zijn er in de special veertig bijdragen van 24 tekenaars te zien over geschiedenis en politiek, piraten, ruimtewezens, sex en verlangens, autobiografie, fantasy, misdaad, horror en absurde humor. Ook is er een strip over de culturele blik van Spanjaarden op ons kleine kikkerlandje.
Striptember is begonnen Net als vorig jaar vinden er tijdens de maand september weer stripactiviteiten plaats in Amsterdam. Onder andere een expositie van Guido van Driel en een expositie op de wanden van het MC Theater in de Westergasfabriek. Verschillende kunstenaars uit andere disciplines experimenteren met de vorm van Graphic Novel. Met onder andere werk van Morcky, Lon Hendriks, Lordhhh, Dosjotas, Boxie en Zwazi. Check voor het volledige programma de agenda op Signalchannel.nl.
Soms moet je lang wachten voordat je een project af kunt maken. In 2011 besloot ik een paar bloggers die ik interessant vind, te interviewen om ze zo – hopelijk – aan een nieuw publiek voor te stellen. De Zeeuwse blogger Edwin Mijnsbergen stond al lang op mijn lijst. Recent hadden we eindelijk tijd om elkaar te ontmoeten.
