Wat doe je als je het niet eens bent met een boete die je hebt gekregen? Precies, dan maak je daar een video over en stel je de zaak aan de kaak.
Dat deed Casey Neistat, videomaker en kunstenaar. Niet de eerste de beste dus die zijn lens ergens op richt. Samen met zijn broer Van heeft Casey een show op HBO.
Deze video is een van de meest hilarische die ik sinds tijden gezien heb. Is dit Power to the people via video? Of de autoriteiten echt gaan luisteren naar het volk betwijfel ik ten zeerste: ik geloof zo langzamerhand nog zelden in het nut van politici, maar door zo’n video breng je wel een hoop potentiële medestanders op de hoogte van een misstand. Hoe meer zielen, hoe meer macht.
Ik ben nog nooit in de ruimte geweest. Waarschijnlijk gaat dat ook niet lukken, tenzij ik opeens miljonair word en zo’n luxe ruimtereis kan betalen. Gelukkig biedt YouTube een goedkoop alternatief.
Het is weliswaar geen ruimtereis, maar wel een prachtige video van beelden vanuit een ruimtestation. De scène is afkomstig uit de documentaire reeks Cosmic Journeys.
Je kunt de video bekijken met het commentaar erbij waarin wordt uitgelegd wat je precies ziet. Je kunt ook echter een rustig muziekje opzetten en je laten meevoeren in deze meditatieve reeks van aardoppervlakken.
En daarna ben ik erg benieuwd naar hoe jij dit fragment hebt ervaren en wat het bij je oproept.
De filmstijl van Wes Anderson, je houdt ervan of je vindt het niets. Er is volgens mij geen tussenweg. Ik hou erg van zijn films.
The Royal Tenenbaums uit 2001, The Life Aquatic with Steve Zissou uit 2004 vond ik fantastische films vol verbeeldingskracht en bijzondere personages. Evenals The Fantastic Mr. Fox waarin held George Clooney de titelrol voor zijn rekening neemt.
Bijzondere, aparte families en verstoorde familiebanden vormen een terugkerend thema in Andersons oeuvre. Familieleden proberen wanhopig de onderlinge relaties te herstellen. Dat gaat gepaard met veel ongemakken en het besef van onvermogen. Relaties tussen mensen zijn niet kant en klaar en vaak gecompliceerd.
Kijken we naar het leven van Peter Parker, een weesjongen grootgebracht door zijn oom en tante die zich schuldig voelt over de dood van zijn oom ben, dan is het predikaat gebroken familie op zich van toepassing. Ook de onmogelijke liefde tussen Peter en Mary Jane zou Anderson makkelijk naar zijn hand kunnen zetten.
Inmiddels zijn de opnames van de Spider-Man reboot in volle gang. Mark Webb regisseert de film. Voordat hij de klus kreeg, ging het gerucht rond dat Wes Anderson op de shortlist stond. Of dat echt waar is, weet ik niet, maar op YouTube vond ik een video die onderzoekt hoe de reboot eruit zou zien als Anderson daadwerkelijk heer en meester zou zijn over Spidermans web. Ik moest er hard van lachen, maar ben blij dat we volgend jaar een andere film krijgen voorgeschoteld. Tenminste, ik hóóp het.
YouTube-video’s kijk je natuurlijk lekker lui en makkelijk op je beeldscherm of iPhone. Gewoon, leuk luchtig vermaak. De mensen achter Upload Cinema denken daar anders over. Ze tonen iedere maand de mooiste webvideo’s op het witte doek. Maandagavond deden ze dat voor het eerst in de Stadsschouwburg om vijf jaar YouTube te vieren met de Canon van YouTube.
Zo’n canon stel je natuurlijk niet zo maar samen. Upload Cinema vroeg 25 experts uit het veld om hun top 10 in te zenden. Op basis van deze 250 video’s werd een programma samengesteld dat uit vier thema’s bestond: Solo’s, duo’s, ensembles en massa’s. De rode draad was het internet als podium, een plek waar mensen hun kunsten kunnen vertonen. Dagan Cohen van Upload Cinema praatte de avond aan elkaar.
Wie waren dan die experts? Erwin van der Zande, hoofdredacteur van Bright, filmrecensent Cees Driessen, maar ook blogger Nalden zaten in het panel. Bij de selectie hield men rekening met de volgende criteria: de video moet gemaakt zijn voor het internet, de video moet trendsettend zijn en bij voorkeur niet saai. Uiteindelijk ging het om wat het publiek vond, want dat werd gevraagd een favoriet uit te zoeken.
Canon
In de canon van YouTube kwamen klassieke YouTube-video’s van Esmee Denters, Chris Cocker met Leave Britney Alone en The Winnebago man voorbij. Ook een Nederlands ingesproken versie van de beruchte scène uit Der Untergang, waarin Hitler zich opwindt over een bedrijfsuitje. Tegenwoordig wellicht het meest gebruikte stukje film op het web. In de canon lag de nadruk op de solo-video’s waarin een persoon rare dansjes uitvoert voor de camera of een ander kunstje laat zien. YouTube lijkt voor dat soort video’s gemaakt te zijn. Relatief weinig korte fictiefilms zaten er tussen. Ongetwijfeld zullen veel aspirant filmmakers hun werk aanbieden op de site, maar die bijdragen raken een beetje verstopt tussen alle pretvideo’s.
Vijf jaar YouTube betekent dat er meer video’s op de server van Google staan dan je ooit zou kunnen zien. Per minuut komt er 24 uur materiaal bij. Het merendeel daarvan is natuurlijk het aanzien niet waard en het is lastig om uit het grote aanbod de krenten uit de pap te halen. De meeste video’s kijk je normaal gesproken ook niet uit. Dat maakte de avond juist bijzonder: je kon immers niet weg klikken op het moment dat de video saai werd. Of ongemakkelijk om naar te kijken: de video van Dancing Pedro, waar we een man te zien krijgen wiens lichaam alleen nog uit een torso bestaat en die er lustig op los danst.
Overigens ga je wel met andere ogen naar YouTube video’s kijken als ze metersgroot worden vertoond. Zo zie je bij een video van Esmee Denters opeens een technicus achter het venster zitten. Normaliter valt die weg in achtergrondruis.
Ik heb uit het aanbod vier video’s uitgekozen die mij bijzonder aanspraken. Een vijfde video zal ik later deze week behandelen in een aparte blogpost.
405 the movie
Een klassieker die gemaakt werd voor het YouTube-tijdperk. Volgens Ben de Dood (die ook in het panel zat) maakte deze video duidelijk dat amateurs met minimale middelen ook overtuigende special-effects konden toepassen in hun video’s. Ik vond het in ieder geval een indrukwekkend staaltje webvideo.
Will it blend?
Een iPhone in de blender. Simpel concept, maar prachtige destructieve poëzie.
Battle at Kruger
Een homevideo van mensen op safari – vermoed ik. Bijzonder aan deze video is dat zich voor de ogen van een ster toeristen een schouwspel ontvouwt dat niet alleen heel werkelijk is, maar ook nog eens een dramatisch verloop kent. Het commentaar van de toeristen maakt de video extra vermakelijk.
Bush and Blair: Enless love
Leuk in elkaar geknutseld.
De avond eindigde met een ‘verrassingsact’, namelijk het publiek in de zaal zelf. De toeschouwers die de hele avond hard hadden gelachen op al die gekke mensen op YouTube werden gevraagd als ensemble het lied Dragostea din tei: Maja Hi Maja Hoo te zingen voor een video. Daar stond ik ook tussen, maar gelukkig helemaal bovenaan in het donker. Ongetwijfeld staat die video nu op YouTube.
Wil je meer weten over internetvideo en het maken ervan? Ik geef lezingen en workshops over dit onderwerp. Vraag vrijblijvend informatie aan via het contactformulier.
