Die heerlijke zondagmorgen als een groot deel van de stad ontwaakt en een klein deel gaat slapen. Het is nog zo stil, ik pak mijn fiets en waan mij in een Burtonfilm.
Een zombiemeisje met een bloemenkrans in haar haar rijdt me tegemoet. Het is alsof ze zweeft, de panden van haar zwarte jas zweven met haar mee. Haar glimlach wordt versterkt door de zombiegrimas op haar gezicht.
Het geluk straalt van haar af. Ze heeft vast een heerlijke nacht achter de rug.
Linda Delis
Originally published on October 30, 2016 on HalloweenCult.com.
The Walking Dead is sinds 2003 een zeer succesvolle stripserie van schrijver Robert Kirkman en het is natuurlijk ook een bekende tv-serie.
In deze vlog laat ik je de strips van Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlard zien én praat ik over het nieuwe geeky YouTube-programma Next Level Heroesvan Bas van Teylingen en Bardo Ellens waarin ik te gast was. We hebben het hierin namelijk over The Walking Dead.
En dit is de eerste aflevering van Next Level Heroes:
Dit is het eerbetoon aan George R. Romero dat in 2005 in Schokkend Nieuws verscheen. De tekenaar ervan is natuurlijk Erik Kriek.
Ik schrijf natuurlijk, want Kriek kan als geen ander prachtige horrortaferelen op papier zetten. Check zijn In the Pinesof het Onzienbaremaar eens. Van het eerste boek is recent trouwens een Engelse editie verschenen.
Bart van der Put schreef de tekst van bovenstaand eerbetoon aan de horrormeester.
George Romero, de filmmaker die ons zombies bij de vleet bracht, is niet meer. Hij overleed op 77-jarige leeftijd aan longkanker. Als regisseur en co-auteur van Night of the Living Dead (1968) creëerde Romero de filmzombie zoals we die tegenwoordig nog steeds kennen.
Het gekke aan Night of the Living Dead is dat de rechten daarvan vrij zijn. Hierdoor zie je vaak een fragment van deze film in andere horrorfilms voorbijkomen. Je hebt Night of the Living Dead dus vaker gezien dan je denkt. En als dat nog niet het geval is: de film staat gewoon op YouTube.
Zelf heb ik niet zoveel met zombies: ze doen me teveel aan religieuze dwaallichten denken en aan CDA’ers. Toch vind ik de zombiefilms van Romero wel boeiend, omdat hij zijn zombies vaak gebruikte voor maatschappijkritiek: zo hekelde hij de consumptiemaatschappij door Dawn of the Dead in een winkelcentrum te laten afspelen.
Zombies winnen altijd
Het enge aan zombies is dat je uiteindelijk niet aan ze kan ontsnappen, want ze zijn altijd met meer. Ook al strompelen ze en denk je dat je altijd sneller dan de zombies kan rennen, uiteindelijk word je door de massa ingesloten. Ik zie hierin de metafoor dat de domme massa het altijd zal winnen van intelligente mensen. En dat zie je bijvoorbeeld al bij cultuur: de interessante films, de boeiende strips en kunst worden door veel minder mensen gewaardeerd dan domme series, films en muziek. Uiteindelijk winnen de zombies altijd. Dat neemt niet weg dat we weerstand moeten blijven bieden.
I really dig this video about how to make Pancake Zombies for Halloween or any other ghoulish occasion like birthday parties or, in my case, basically anything that has to do with cooking (I am not a fan of it). (via Maaike Hartjes)
De film bestaat uit een vijf korte verhalen die aan elkaar zijn verbonden doordat ze allemaal in het fictieve horrorstripblad Creepshow voortkomen. Creepshow staat voor stripbladen als House of Mystery, House of Secrets, The Witching Hour, Tales from the Crypt, The Vault of Horror, The Haunt of Fear en ongetwijfeld Creepy. In de proloog wordt het stripblad door een boze vader in de prullenbak gegooid.
Stephen King tekende voor het scenario en voor een rol van een de personages. King speelt op nogal cartooneske wijze een domme boer die rijk denkt te worden van een neergestorte meteoriet, maar die uiteindelijk door de steen verandert in een soort plantwezen. De eerste twee verhalen van de anthologie vond ik niet heel sterk omdat ze vooral erg flauw zijn. Horror en humor zijn zelden een goede combinatie. In ieder geval gaat bloedstollende spanning verloren zodra er flauwe humor in het spel is. Door segmenten met flauwe humor af te wisselen met verhalen met een serieuzere toon, is Creepshow een ‘mixed bag’ zoals dat heet. Maar goed, dat gaat vaak ook op voor horrorcomics.
Hou het maar bij schrijven, Stephen.
Wel boeiend vond ik het verhaal ‘Something to Tide You Over’, waarin de psychopaat Leslie Nielsen wraak neemt op zijn overspelige vrouw en haar geliefde door ze tot hun hoofd in te graven op het strand. Als het vloed wordt zullen ze volledig onderwater zitten, maar ja, wie lang genoeg zijn adem in kan houden, heeft een kans van overleven, aldus de psychopaat. Terwijl het paar de marteling ondergaat slaat de schurk het proces ontspannen gade via zijn televisie die het signaal van zijn videocamera op het strand doorgeeft. Leuk aan dit verhaal is natuurlijk dat we Nielsen, die een tweede carrière kreeg door de lolbroek uit te hangen in de Naked Gun-reeks, eens een naargeestig personage speelt. Tweede bonus is dat Ted (Cheers) Danson een van de slachtoffers is. Zijn overbekende kop steekt uit boven het zand.
Nielsen en Danson. ‘kijk, Cheers is op tv!’
In het verhaal ‘The Crate’ wordt op een universiteit een oude kist ontdekt waarin een monster in verborgen zit. Professor Henry Northrup (Hal Holbrook) ziet een mooie kans om eindelijk eens van zijn uitermate vervelende echtgenote (Adrienne Barbeau) af te komen. Echt vies is het laatste verhaal waarin een appartement overspoeld wordt door kakkerlakken. Bah, zoiets wil ik nooit meer zien. Daarom maar een leuk Halloween-plaatje waar de film mee aanvangt om deze post af te sluiten:
Waarom de rubriek Frames? De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren. Creepshow keek ik in het kader van de weg naar Halloween.
Hoewel House II: The Second Story uit 1987 een sequel is op de House-film die een jaar eerder uitkwam, hebben de verhaallijnen van beide films niets met elkaar te maken.
Dat het huis toegang biedt tot andere dimensies is het enige dat men heeft overgenomen. Verder is House II: The Second Storyeen flauwe komedie die vooral lijkt te zijn gemaakt om special effects ten toon te stellen.
Toch doen de acteurs hun best met het flauwe script en wie zijn verstand op nul zet en de aftiteling haalt zal zich toch wel vermaken. Al zijn films als Bill & Ted’s Excellent Adventure, waar ik aan moest denken, een stuk beter.
Wel zit er een heus Halloweenfeestje in House II, maar tegen het visuele geweld van rondlopende zombies en dinosaurussen steken de gekostumeerde feestgangers toch enigszins bleekjes af.
Saillant detail: oktober 1987 bracht Marvel Comics een stripadaptatie van House II uit, geschreven door Ralph Macchio en getekend door Alan Kupperberg.
Waarom de rubriek Frames? De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren. House II keek ik in het kader van de weg naar Halloween.
Cinema is bij uitstek het medium waarin de doden weer tot leven komen. In films zijn overleden acteurs immers weer in hun volle glorie te zien. Om over de vele zombiefilms nog maar te zwijgen. (Wat dat betreft is het een zegen dat smell-o-vision nooit echt is aangeslagen.) De verbeelding van doden in cinema, een mooi thema voor een mash-up.
Menno Kooistra maakt al een tijdje speciale video mash-ups voor CinemaTV, het online filmmagazine van de VPRO. Dit keer combineerde hij 22 filmfragmenten waarin dode mensen rondwaren. Een erg vermakelijke montage met enkele leuke verrassingen.
Het einde van oktober is alweer in zicht. Dat betekent dat Halloween voor de deur staat. Wat mij betreft het mooiste jaargetijde en leukste feestje van het jaar. We kunnen weer onbeschaamd horrorfilms kijken, gekke bekken trekken en we mogen weer angstig onder het bed kijken naar wat voor gespuis daar weer onder ligt. Hieronder enkele Halloweenvideo’s die ik recent tegenkwam en je alvast in de stemming zullen brengen. Enjoy.
Deze eerste korte film stond vorig jaar al online maar ik vind hem erg sfeervol.
Zombies in Londen
Gezien de plunderingen die er een paar maanden geleden plaatsvonden in Engeland, krijgt deze video toch een vreemde nasmaak. Moest toch erg lachen om de verbaasde gezichten van de mensen in het restaurant die opeens een hele horde zombies voor het raam zien staan. Eet smakelijk.
Bloeddorst is coming!
Zombies, je moet ze niet te eten vragen, want dan sta je hoogstwaarschijnlijk zelf op het menu. In de trailer voor de aankomende Bloeddorst app staat screamqueen Natasja van Loon op het menu van zombie Menno Kooistra, toch weet ze zich handig te verweren. Eindelijk een goede functie voor de iPad gevonden!
Bloeddorst #1 kwam een paar jaar geleden uit: een stripalbum vol met Nederhorror-verhalen. Een initiatief van Menno Kooistra, nu de drijvende kracht achter Bloeddorst #2, een magazine dat binnenkort op de iPad beschikbaar is.
Halloween Burka
Deze video was simpelweg te hilarisch om niet te embedden. Een pleidooi voor de Halloween Burka. Weer wat geleerd!
Halloween pep talk
Deze dame heeft geen burka nodig. Geen enkele vrouw trouwens, laten we dat voorop stellen. Ik heb de speech van Iamboycrazy met fascinatie bekeken. Altijd leuk als vrouwen ook opgewonden raken van Halloween.
Jezelf als zombie laten portretteren, of als vampier of weerwolf. Het was allemaal mogelijk afgelopen zondag in de Fame in Amsterdam. Daar zaten tekenhelden Maarten Janssens en Menno Kooistra een paar uurtjes tussen de dvd’s een ieder die dat wenste op papier van een metamorfose te voorzien.
Ik was erbij met mijn cybershotje en maakte de volgende video:
Zondagmiddag 31 oktober liep er een groepje zombies door Amsterdam. De pro Wilders demonstratie was een dag eerder, dus daar heb ik het niet over. Het was een officiële Zombie Walk door de binnenstad van Amsterdam.
Ongeveer 25 verkleedde enthousiastelingen liepen van de Dam naar het Vondelpark. Omdat ik nieuwsgierig was naar hoe dit eruit zou zien was ik er bij en schoot onderstaande video met mijn cybershotje.
‘Brains!’ riepen de meeste zombies die zich al strompelend door het winkelende publiek – consumentenzombies – begaven. Je kunt je afvragen of mensen die besmet raken met het Zombie-virus zich opeens alleen maar in het Engels kunnen uitdrukken. Daarbij zou ik niet weten wat er zo smakelijk is aan een stel hersenen. Nog los van het feit dat er met Zombies natuurlijk niet echt te praten valt. De eerste intellectuele zombie moet nog gevonden worden.
Er stond een rij voor de feestwinkel Louis Wittenburg (‘halloween en party supplies’) vrijdagmiddag. Ze hadden er dan ook werk van gemaakt: bewegende poppen uit horrorfilms voor het pand trokken de aandacht. Een man van de ‘Halloween crew’ liet mensen met kleine groepjes binnen. Zo groot is de winkel inderdaad niet, maar wel helemaal volgestouwd met Halloween-artikelen.
In Nederland lijkt Halloween vooral een feest voor volwassenen te zijn. Grote (dans)feesten waarin mensen verkleed gaan, een zombiewalk op de Dam zondagmiddag en je als Zombie laten tekenen in Fame door stripmakers. Kinderen komen aan hun trekken met Sint Maarten en Sinterklaas. Hoewel er wel ook speciale evenementen voor kids worden georganiseerd, zag ik gisteren op het Jeugd Journaal.
Ik spendeer Halloween graag met een stel vrienden: lekker horrorfilms kijken. Gisteravond waren Paul, Matt, Rob en Marloes bij ons thuis om Bride of Frankenstein, de eerste aflevering van The Walking Dead en The Frighteners te kijken.
The Walking Dead
Over de tv-bewering van de horrorstrip The Walking Dead ben ik gematigd enthousiast. Zag er wel goed uit allemaal en een aardige spanningsopbouw, maar wil eerst een paar andere afleveringen zien voordat ik een eindoordeel fel. Never judge a series by its pilot alone. De stripserie vind ik erg goed: mooi getekend, boeiende verhalen waarin de aard van de mens in moeilijke tijden wordt blootgelegd.
Vorige week nam ik alvast een voorproefje met het opnieuw bekijken van Sleepy Hollow. Deze film van Tim Burton is voor mij een van de ultieme Halloween-films. Schilderachtige beelden, een sfeervolle setting en een spookachtig verhaal dat nergens echt eng wordt. Ik associeer Halloween in eerste instantie ook niet met slasher-horror, maar meer met intrigerende spookverhalen. Ook hou ik erg van het uiterlijk vertoon wat bij deze feestdag komt kijken.
Halloween en horror mag wat mij betreft iedere dag gevierd worden. Zaterdag was de opening van de expositie Hell Awaits in de Melkweg. Een groepsexpositie samengesteld door kunstenaarcurator Arno Coenen. De titel Hell Awaits verwijst naar de gelijknamige plaat van Slayer en gaat over de esthetiek en thematiek van metal. Niet helemaal Halloween, maar het heeft er wel wat van weg. Daarom was ik gisteren ook bij de opening. Een video ervan volgt later. Eerst maar eens die Zombiewalk op de Dam checken vanmiddag.
Na de zomer verschijnen er tien bundels vertaalde Marvel Comics. De Italiaanse uitgeverij Panini Comics, die de licentie beheert voor Marvelstrips in Europa, heeft een oud-medewerker Andrea Rivi toestemming gegeven voor een aantal vertaalde uitgaven. Hij zal de strips in Nederland uitgeven onder de vlag Nano Arte – wat ‘negende kunst’ betekent.
Dat hebben de vertalers, Peter de Bruin en Olav Beemer, zondag bekendgemaakt aan NRC Handelsblad. Marvel superhelden worden al jaren in het Nederlands uitgegeven. Vroeger onder de vlag van Hip Comics en Classics. In 1979 begon uitgeverij Juniorpress met het uitgeven van Marvel comics.
Nostalgie Ik koester nostalgische gevoelens wat betreft de uitgaven van Juniorpress. Ik las ze in de tijd toen ik geïnteresseerd raakte in strips en superhelden. De brievenrubriek en redactionele teksten van Ger Apeldoorn, die de X-Men vertaalde, zijn legendarisch. Ook leek de redactie van Juniorpress zeer betrokken bij de strips en haar lezers. Juniorpress stopte drie jaar geleden met het uitbrengen van Marvel Comics. Toen werden de licenties te duur en de opbrengst te laag. Zelfs tijdens de hoogtijdagen in de jaren negentig verkocht Juniorpress zo’n 5000 exemplaren per uitgebracht deeltje.
Z-press nam het over, maar ook dat was geen succes. Vorig jaar november verschenen de laatste deeltjes van Spider-Man en X-men bij Z-press. Gemiddeld verkochten ze 1000 exemplaren per nummer per maand. Geen vetpot dus.
Het is lastig om een nieuwe lezer in de wereld van Marvel te introduceren. Het universum is in de vroege jaren zestig bedacht en nieuwe verhalen bouwen voort op wat eraan voorafging. ‘De drempel is erg hoog voor een nieuwe lezer,’ vertelt Ger Apeldoorn, ‘daarom zijn ze bij Marvel tien jaar geleden begonnen met het Ultimate universum, om mensen een nieuwe ingang te bieden.’ In het ultimate universum wordt de oorsprong van de helden op een nieuwe manier verteld en geüpdatet naar de moderne tijd.
Zombies
De aankomende uitgaven zijn vertaalde tradepaperbacks, waarin min of meer complete verhalen samengebundeld zijn. De selectie van de eerste tien bundels is opmerkelijk te noemen. Het spits wordt in september afgebeten door Marvel zombies, een smakeloos verhaal waarin de Marvel-helden veranderd zijn in levende doden. De NRC meldt verder de volgende titels die verspreid tot eind volgend jaar zullen verschijnen:
Daarnaast worden klassieke verhalen als Kraven’s Last Hunt uitgegeven. In dit verhaal neemt de schurk Kraven op sublieme wijze wraak op Spiderman. Het verscheen in 1987 door de drie Spiderman-series heen. Born Again, een Daredevil-verhaal geschreven door Frank Miller en getekend door David Mazzucchelli, komt ook uit in Nederlandse vertaling. Dat ze Thor uitgeven is op zich niet verwonderlijk, want er zit een film aan te komen van deze held. Net als de Avengers.
House of M.
De Vliegende Hollander
Een Nederlandse uitgeverij die zich sinds een tijdje bezighoudt met het uitgeven van vertaalde comics is De Vliegende Hollander. Daar verschijnen trades van onder meer Hellboy en Sin City. Ook is daar net het eerste deel van From Hell en twee delen van Y:The last manverschenen. Allemaal geen Marvel Comics, maar misschien dat de mensen van Nano Arte het kunstje van De Vliegende Hollander hebben afgekeken.
Of de verkoop van Nederlandse Marvel Comics nu wel een succes gaat worden, moet nog blijken. Aan de vertalingen van Peter de Bruin en Olav Beemer zal het niet liggen. Die zitten goed in de materie. Maar ik vraag me af of de superheldenliefhebbers zitten te wachten op Nederlandse versies van strips die ze waarschijnlijk al in huis hebben, of die in de Engelse versie nog overal te koop zijn. ‘Ik denk dat je de fans alleen kunt paaien als je met mooie uitgaven op de proppen komt,’ zegt Apeldoorn. ‘Ik heb zelf mijn oude versie van Watchmen weggedaan toen de nieuwe versie uitkwam.’ Of de comics van Nano Arte inderdaad bijzonder mooi zullen worden, gaan we vanaf september zien.
