Categorieën
Mike's notities Strips

Kadootjes

Van de week bood ik op de tweedehandsafdeling van Scheltema een tas vol oude strips aan.

Dat zijn strips die ik van uitgeverijen krijg toegestuurd en die ik heb gelezen of niet. Ik krijg namelijk veel meer opgestuurd dan dat ik in artikelen kwijt kan of wil. Lang niet alles wat er uitkomt is namelijk de moeite van het lezen waard. Dit is een prima manier om ervoor te zorgen dat ons huis niet dichtslibt met papier. En de strips krijgen zo weer kans om door nieuwe ogen gelezen te worden. Een win-winsituatie.

Sigmundklaasje. Illustratie: Peter de Wit

Ik geef ook wel eens albums weg aan vrienden. Zo ben ik een stapel met Sigmund weet wel raad met-albums aan het weggeven. Dit zijn boekjes waarin Sigmund-strips thematisch gebundeld zijn. Als je de reguliere albums al in de kast hebt staan, dan heb je veel strips dus dubbel. Omdat Sigmund toch wel de beste humorstrip van Nederland is, valt hij bij veel mensen in de smaak. Ik vind het leuk om het juiste thema aan de juiste vriend te geven.

Wie mijn boek zoekt zit in de stripkast bij Scheltema (bijna) altijd goed.

Bij Scheltema sprak ik nog met Co Sack, de man van de strips. Ik was benieuwd of de programmering van de Stripmaand al rond was. Die vindt altijd in januari plaats bij Scheltema en vaak is het een erg leuk en divers programma.

Co vertelde me dat ze me nog een uitnodiging gaan sturen om een lezing te geven. Over superhelden en Spider-Man. Dat lijkt me erg leuk om te doen en het is een goede manier om mijn boek weer eens onder de aandacht te brengen. Een paar maanden geleden was Scheltema de plek van mijn boekpresentatie en wie mijn boek zoekt vindt het daar vrijwel altijd aan in de stripkast op de eerste verdieping.

Toen ik met Co stond te praten, kwam Ron Poland van Strips in voorraad ook binnen met een paar dozen vol strips. En daarna nog Jos van Waterschoot. Hij is de hoofdredacteur van Stripnieuws en werkzaam als conservator Populaire Cultuur bij de Bijzondere Collecties van de UvA. Daar runt hij onder andere een megagroot striparchief. Jos en ik gaan wel eens koffiedrinken en dan neemt hij vaak het nieuwste nummer van Stripnieuws voor me mee.

Op weg naar buiten kwam ik deze Gouden Piet nog tegen.

Scheltema zit goed in de Sinterklaasversiering. Dat is natuurlijk niet zo gek deze tijd van het jaar. Een goudgekleurde Piet is een mogelijk antwoord op een zekere discussie die bijna net zo’n traditie lijkt te worden als de Sinterklaastraditie zelf. Een discussie waar ik verder niets over zal zeggen. Om vriend Frits Jonker even te parafraseren: ik heb geen zin om er een mening over te hebben. Al vond ik die Goudenpiet wel een vrolijk gezicht en vind ik Sinterklaas een sympathieke figuur: de goedheiligman die kadootjes brengt en daarmee de wereld wat vrolijker maakt. Iedereen heeft het in zich om een Sinterklaas voor anderen te zijn.

Een paar jaar geleden bepleitte ik nog op dit blog dat mensen met Sinterklaas en Kerst vooral strips kado moeten doen om op die manier het geluk te verspreiden. Ik weet niet of veel mensen strips aan vrienden en familie kado doen. Maar bij dezen zeg ik het dus nog een keer. En als je een strip uit eigen collectie weggeeft, maakt dat weer ruimte voor nieuw leesvoer in je kast.

Zaterdag voeren er een paar bootjes langs mijn huis met daarin Sinterklaas en heel veel Pieten. De kids hadden veel lol in het Piet-zijn. Daar werd ik wel weer vrolijk van, ook al schijnen kinderen dan weer minder strips te lezen tegenwoordig. Maar daar kunnen de Sinterklazen van Nederland dus verandering in brengen.

Categorieën
Mike's notities

Sprinterklaas

Zaterdagmiddag reisden Linda en ik af naar haar familie in Breezand. Uiteraard waren er dit weekend werkzaamheden aan het spoor dus halverwege de reis stapten we over op een bus om bijna een uur lang door de Noord-Hollandse polder te hobbelen. Ondertussen jankte een mislukte kloon van James Brown uit de speakers.

Onderweg kregen we echter een bliksembezoek van Sinterklaas. Hij ging er bij de voordeur in, liep langs de stoelen en ging er aan het einde van de bus weer uit. In zijn kielzog een vintage Piet.

sprinterklaas-sinterklaas

En, heel verfrissend na de afgelopen weken sociale media: er was niemand die de goede Sint uitmaakte voor racist. Zoals je weet vind ik aanpassingen maken aan de traditie prima, maar de toon van het debat stoort mij. Je kunt op Fakebook bijna niets over Sinterklaas plaatsen of de vingerwijzende goegemeente zit alweer recht op in zijn stoel ‘schande!’ en ‘racisme’ te roepen. Laatst sprak ik daar met Frits over en die zei dat mensen tegenwoordig gewoon zin lijken te hebben in een rel. Volgens mij heeft hij daar een punt. Mensen lijden aan relzucht.

Alle volwassenen in de bus vonden het gewoon leuk dat de Sint even langskwam. Al was het dan maar een paar seconden.

Iemand die ook de lol van Sinterklaas in ziet en er een eigen, subversieve draai aan weet te geven, is mijn blogmaatje Axel Watteeuw van 80sgeek.be.

In mijn wereld is de Sint een happy hipster en heeft hij tering aan het juist decorum. Samen met zijn Pieten, bouwt hij in zijn kasteel in Spanje elke dag een feestje. Wat moet een man anders die slechts 1 avond per jaar uit werken gaat? Laat me Paul Jambers vrij citeren: Wat drijft hem?

Check out de andere foto’s op Instagram.

Categorieën
Mike's notities

Dapper

Dit weekend kwamen we Sinterklaas en enkele Pieten tegen in de Jordaan. Ouderwetse zwarte Zwarte Pieten.

Gezien het huidige klimaat van onbegrip en haat waar we tegenwoordig in zitten, heb ik bewondering voor iedereen die nog als een ouderwetse Piet over straat durft. Je weet maar nooit wanneer er een gek met een protestbord op je in probeert te slaan.

Ik fotografeerde de Sint terwijl hij poseerde op straat. Die deuropening heeft ook een symbolische betekenis, want is de Goed Heiligman niet aardig in het nauw gedreven tegenwoordig. Hoeveel bewegingsvrijheid heeft hij eigenlijk nog?

sinterklaas-amsterdamVandaag sprak ik een goede vriendin van me. Zij heeft drie jonge meiden, dus ik was benieuwd hoe zij met het zwartepietprobleem omgaat. Het antwoord was: niet. Het maakt die kids helemaal geen bal uit wat de huidskleur is van Zwarte Piet. Paars, wit, zwart of geel. Een nieuw kleurtje wordt gewoon geaccepteerd. Daar kunnen wij als volwassenen nog een les uit leren.

De kids zijn immers de baas. Sinterklaas is hun feestje.

Verder op in de straat kwam ik nog echte Zwarte Pieten-liefde tegen.
Verder op in de straat kwam ik nog echte Zwarte Pieten-liefde tegen.
Categorieën
Mike's notities

Pakjesboot 12

Pakjesboot 12, de enige echte boot van Sinterklaas, lag dit weekend aangemeerd in de haven van Hoorn. Nieuwsgierigen konden tegen betaling aan boort om te zien hoe het er bij Sinterklaas aan toe gaat.

pakjesboot-12Ik zag zelfs nog een paar ouderwetse Zwarte Pieten rondlopen. Die zijn nu al vintage volgens mij, en anders duurt dat niet lang meer.

Zelf heb ik nooit een racistisch symbool in de Pieten van Sint gezien, zeker niet toen ik nog in de Sint geloofde. Ik zag Zwarte Piet eigenlijk altijd als een positief rolmodel. Hij hielp immers Sinterklaas en gaf cadeautjes.

Ik snap heel goed dat mensen dingen bij het oude willen laten, omdat ze bij Piet een positief gevoel hebben, maar ik vind het niet erg als we de knecht van Sinterklaas een update geven die bij sommige mensen minder tegen de borst stuit, als dat de gemoederen weer een beetje rustig maakt in Nederland. Al zie ik een stroopwafelpiet niet zitten. Misschien Piet maar helemaal afschaffen en bijvoorbeeld Krampus herintroduceren? Er zijn mensen die in deze duivelachtige verschijning een goed alternatief zien.

De boektrailer van The Krampus and the Old, Dark Christmas van schrijver Al Ridenour geeft een aardige indicatie van wat we dan kunnen verwachten:

Eigenlijk gaat de hele zwartepietendiscussie volgens mij veel dieper dan alleen de huidskleur van Sints employees, namelijk over wederzijds onbegrip. Over de onderhuidse spanningen die er in de samenleving heersen tussen verschillende culturen en hoe we daar niet mee weten om te gaan, omdat we naast elkaar en niet met elkaar leven. Wat je niet kent en vreemd overkomt, roept eerder angst op dan dat het nieuwsgierig maakt.

Categorieën
Strips

Beroepsdeformatie

Toen ik donderdagochtend 3 november richting SubQ liep om met de uitgever en redacteur over mijn boek Mijn vriend Spider-Man te praten, kwam ik mijn favoriete stripheld tegen op de Herengracht:

spiderman-ballon-ciaNou ja, een luchtige versie van Spider-Man. Hij hing bij het raam van CIA comics, een stripwinkel om de hoek bij het Achterhuis, mocht je de winkel binnenkort eens willen bezoeken. Spider-Man fungeert daar dus als een opvallend uithangbord.

Deze week liep ik vrijdagmiddag door de stad richting The American Book Center. Onderweg kwam ik een winkel van Zoe Karssen tegen. De etalageruit zit vol met vleermuizen die mij meteen aan Batman deden denken.

zoe-karssen-batmanKarssen is een modehuis, dus vooral gericht op mensen die met fashion bezig zijn. Ik ben daarom benieuwd hoeveel van Karssens klanten dezelfde associatie leggen als ik, want mijn blik is natuurlijk door mijn vak als stripjournalist behoorlijk gekleurd. Ik zie vaak stripdingen die andere mensen niet zien. Daardoor mis ik weer wat zij eigenlijk zien. Iedereen neemt zijn eigen achtergrond en visie mee in wat hij ziet.

(De een ziet in Zwarte Piet bijvoorbeeld een racistisch symbool van onderdrukking, de ander associeert die figuur simpelweg met warme nostalgische gevoelens uit zijn jeugd. Twee verschillende visies op een fictiefiguur. Daarom hebben ze bij de HEMA alvast maar gekozen voor de euh Spraytan Piet:)

spraytan-pietMaar dat even terzijde…

Nu zie ik op de site van Karssen dat het vleermuissymbool een terugkerend motief is in haar ontwerpen, maar ik betwijfel of dat ook maar iets met Bruce Wayne’s nachtelijke activiteiten te maken heeft. De volgende keer misschien toch maar eens binnenlopen om het te vragen, hoewel de wereld van high fashion een vreemde voor mij is. Die van low fashion trouwens ook.

Dat is de ABC gelukkig niet. Ik vond er drie trades van The Fade Out van Ed Brubaker en Sean Philips voor een leuke prijs en een studie over de functie van superheldenkostuums. Ook kleding maar dan meer in mijn straatje.

Overigens had ik een goed gesprek bij de uitgeverij dat binnenkort nog vervolgd wordt met een tweede gesprek over de inhoud van Mijn vriend Spider-Man. Daarna duik ik weer onder om de komende maanden het boek te herschrijven. Ik ben vooralsnog niet van Spider-Man af. Gelukkig.

Categorieën
Film Spidey's web Strips

Spidey’s web: Waarom we Peter Parker niet zwart moeten maken

Als je Peter Parker laat spelen door een zwarte acteur, maak je inherent een ander personage van hem en geen getrouwe stripverfilming.

Spider-Man gaat deel uitmaken van het cinematografische universum van Marvel omdat Marvel Studio’s en Sony Pictures eindelijk een deal met elkaar hebben gesloten. Dat is voor mij goed nieuws, want nu kunnen de films van Marvel weer een beetje meer lijken op de Marvelwereld uit de strips. Al zal het nog een tijd duren voordat de X-Men en Fantastic Four daar deel van gaan uitmaken.

Klik op het plaatje, dan wordt ie groter.(Echt waar)
Klik op het plaatje, dan wordt ie groter.(Echt waar)

Er is op dit moment echter een hardnekkig gerucht gaande dat de nieuwe incarnatie van Spider-Man waarschijnlijk zwart zal zijn. Filmjournalist Jeff Sneider liet zich ontvallen in een podcast  (vanaf 44:30) dat hij uit betrouwbare bron had vernomen dat het 95% zeker is dat Spider-Man door een donkere acteur gespeeld gaat worden. Meteen ging dit gerucht als een lopend vuurtje door het web en schreeuwlelijk Dan Slott, die al een jaar of drie Amazing Spider-Man schrijft en daardoor mijn leven als Spider-Man-fan flink verzuurt, opperde op Twitter dat Peter Parker best door een zwarte acteur gespeeld kan worden. Er is volgens Slott niets inherent wits aan Parker.

Miles Morels is de nieuwe Ultimate Spider-Man.
Miles Morales is de nieuwe Ultimate Spider-Man.

amazing_spiderman_gwen_peteAllereerst dit: er bestaat een zwarte Spider-Man in the ultimate universe van Marvel, Miles Morales. Het zou voor de filmmaatschappijen een slim idee zijn om dit personage op te voeren in de films. De laatste twee Spidey-films met Peter Parker (Andrew Garfield) zijn redelijk geflopt. Dat komt onder andere doordat ze opnieuw de origin van de held hebben verteld. Daar zat het publiek volgens mij niet op te wachten. Daarnaast sloeg Electro in Amazing Spider-Man 2 een verschrikkelijk modderfiguur en werden er bepaalde scènes geschrapt door producenten wat het verhaal niet ten goede kwam. Om een frisse, nieuwe versie van Spider-Man aan het publiek te tonen zou Morales onder het masker een goede gok zijn. Miles’ fans zien dat wel zitten.

Samuel L. Jackson
Toen de superhelden van Marvel werden bedacht door Stan Lee, Jack Kirby, Steve Ditko en anderen, was het een andere wereld. Er waren vrijwel geen donkere helden in fictie te vinden. In ieder geval niet in comics. In de loop der jaren zijn er bij Marvel aardig wat etnische superhelden bij gekomen, maar in verhouding zijn dit nog steeds een handje vol ten opzichte van blanke helden. Nu er steeds meer behoefte lijkt te zijn aan diversiteit, aan helden met een andere etnische achtergrond én aan heldinnen, en de mediamakers doorhebben dat hieraan gehoor geven veel geld oplevert, is de roep om representatie in de filmversies van de strips groot. Iedereen draagt Nick Fury als voorbeeld aan, maar vergeten er vaak bij te zeggen dat Samuel L. Jacksons versie van Fury is ingegeven door de Fury uit het ultimate universe van Marvel. Dus ook al loopt er sinds jaar en dag een blanke Fury rond, in de films en de tv-serie Agents of SHIELD is hij zwart, want het is eigenlijk de ultimate versie. Sterker nog: schrijver van de strips Brian Michael Bendis had Jackson in gedachten toen hij Fury een make-over gaf.

In de aankomende reboot van The Fantastic Four wordt Johnny Storm gespeeld door acteur Michael B. Jordan terwijl Johnny in de strips een blanke huidskleur heeft en de broer is van Sue Storm die gespeeld wordt door blanke actrice Kate Mara. Iemand opperde ergens dat ze nog steeds broer en zus kunnen zijn omdat hun ouders een interraciaal stel zijn. Allemaal leuk en aardig, maar ik heb grote bezwaren tegen lukraak de etniciteit van bestaande personages veranderen.

spiderman_upsidedownkiss_filmPeter Parker is een blank personage. Dat is hij altijd geweest. Ik zie filmadaptaties van strips het liefst zo trouw mogelijk. Bij een adapatie van het ene naar het andere medium moeten er altijd dingen worden aangepast. Een film is nu eenmaal geen strip. En een verhaal dat in 1962 is gedacht, zoals de origin van Spider-Man, behoeft updates als je in 2002 een film daarvan uitbrengt, wat Sam Raimi’s eerste Spidey-flick duidelijk laat zien. In de kern is het verhaal behoorlijk trouw aan die van de strips gebleven en dat vond ik juist zo goed aan Raimi’s films. Maar een zo’n update zou niet de huidskleur van het personage moeten zijn, want dan verander je een belangrijk onderdeel van zijn identiteit.

Stel je voor dat we een biopic maken over Martin Luther King en dat een blanke acteur die hoofdrol speelt. Of een film over Nelson Mandela en hetzelfde geintje flikken. De wereld zou op zijn kop staan. En terecht, want in hun verhaal, in hun geschiedenis speelt hun etniciteit een grote rol. Hetzelfde geldt voor bepaalde superhelden van Marvel. Black Panther moet ook gespeeld worden door een donkere acteur en Storm van de X-Men kun je ook niet door een roodharige Ierse dame laten spelen. Nu zou je nog kunnen zeggen: Ja, maar bij die personen en personages wordt hun geschiedenis mede bepaald door hun afkomst. Mijns inziens geldt dit voor ons allemaal in meer of mindere mate.

Kleur bekennen
Volgens Slott is er niets inherents blank aan Peter Parker, maar dat ben ik niet met hem eens. Onze huidskleur bepaalt deels onze identiteit. Huidskleur en afkomst zijn belangrijke kenmerken van hoe mensen je zien. Geloof je me niet? Vraag je dan eens af of je leven anders zou zijn geweest als je niet blank maar met een donkere huid geboren was. Of andersom. Stel dat alles in je leven hetzelfde is als nu, maar dat je een andere etniciteit hebt. Ik weet wel zeker dat mensen anders op mij hadden gereageerd als ik niet blank was geweest of als ik een Marokkaanse naam had gehad. Niet altijd, maar er zouden zeker momenten zijn geweest dat ik gediscrimineerd werd of was uitgescholden vanwege mijn huidskleur.

Lukraak personages van etniciteit veranderen is zeggen dat ras en huidskleur niet uitmaken. Dat is ontkennen dat onze maatschappij racistisch is. En die vlieger gaat al helemaal op voor Amerika, waar de kloof tussen zwart en blank groot is. Waarschijnlijk groter dan hier, maar Nederland is al te klein als het om Zwarte Piet gaat. Huidskleur maakt uit. Het zou mooi zijn als we in een wereld zouden leven zonder racisme en vooroordelen jegens de ander, maar voorlopig is dat nog een utopie. (En daarop wijzen maakt me nog geen racist.)

De kloof maak je niet kleiner door blanke personages zwart te maken. Wel door interessante zwarte personages die Marvel al heeft de spotlight te geven. Een zwarte Peter Parker is niet de Peter Parker die ik uit de strips ken. Dat betekent niet dat er geen zwarte, Aziatische of Latino Spider-Man kan zijn. Natuurlijk wel, maar noem hem dan niet Peter Parker.

Parkers etniciteit veranderen zou mijns inziens net zo radicaal zijn als een vrouw van hem maken.

Voor mij maakt het niet uit dat Peter Parker een fictiefiguur is en niet ‘echt’ bestaat. Dat hij fictie is geeft de mensen van Sony geen vrijbrief om zomaar zijn etniciteit te veranderen. Ik ken Peter Parker al dertig jaar en ik ken hem beter dan menig familielid of vriend of social media-contact. Over de hele wereld is Spider-Man bekend en het merendeel van de mensen die hem kennen weet ook dat Peter Parker onder het masker schuilgaat. Als men een film over hem maakt, wil ik die als Spider-Man-fan die het liefst zo getrouw mogelijk zien, En veel andere Spidey-fans ook. Hetzelfde gevoel kennen veel Star Wars-fans als George Lucas weer eens met een aangepaste versie van zijn films komt.

Overigens heb ik niet de illusie met dit betoog anderen van gedachten te doen veranderen. Als jij vindt dat Peter best door een zwarte acteur gespeeld kan worden, voor wat voor reden dan ook, kan ik je vast niet van het tegendeel overtuigen. En dat hoeft ook niet, want iedere Spidey-fan heeft recht op zijn eigen mening en visie op Peter Parker. Ik geloof ook niet dat als de mensen van Sony een zwarte Peter Parker prefereren om bovenstaande redenen, dat zij de mening van de stripfans mee laten tellen. Het grote geld regeert immers. Maar ik wilde het wel even gezegd hebben. Dat ben ik mijn vriend Peter wel verschuldigd.

Categorieën
Film Mike's notities

Sinterklaas en Zwarte Piet

In mijn schoen vond ik een Playmobildoosje met daarin Sinterklaas en Zwarte Piet. Dankjewel, Linda… euh Sinterklaas!

playmobil_zwarte_piet_02

Al vanaf het moment dat ik in Het Parool een foto zag staan van een Zwarte Piet-figuurtje van Playmobil, wilde ik deze al hebben. Ik verzamel doorgaans geen speelgoed, maar ik vermoed dat deze vorm van Zwarte Piet binnenkort tot het verleden behoort. Ik denk niet dat de Playmobil Zwarte Piet nog lang in het assortiment heeft zitten, gezien hoe fel dit jaar de discussie omtrent de assistent van de goedheiligman is opgelaaid.

Het setje wordt voor mij dan symbool voor hoe we vroeger Sinterklaas vierden. Tradities veranderen. Als Piet inderdaad alle kleuren van de regenboog gaat hebben in de toekomst, en er rode, groene en blauwe Pieten met Sinterklaas op pad gaan, dan heb ik, voor de komende generaties toch nog een traditionele Piet in bewaring thuis.

Vorig jaar vond ik het een nogal onzinnige discussie, want ik had zelf als kind Zwarte Piet nooit als racistisch ervaren. De laatste tijd besef ik dat ik niet voor anderen kan uitmaken wat ze als racistisch ervaren, ook als hetgeen wat ze als racistisch ervaren niet als zodanig bedoeld is.

In mei schreef ik over mijn Nederlanderschap en de vraag wat mij eigenlijk een Nederlander maakt. Het Sinterklaasfeest is een klein deel van het antwoord, want daar ben ik mee opgegroeid. (Al wordt Sinterklaas overigens niet exclusief in Nederland gevierd.)

Zo zwart als roet
Uiteraard heb ik ook naar de documentaire Zwart als roet van Sunny Bergman gekeken. En zoals bij haar eerdere werk, heb ik daar gemengde gevoelens bij. Ik vind het goed dat er films over maatschappelijke discussies gemaakt worden die tot nadenken stemmen. En Bergmans film doet dat. Maar tegelijkertijd laat Bergman vooral de weg zien die zij aflegt, haar film blijft vooral steken in particuliere ervaringen, waarvan die van de filmmaakster als leidraad dienen. Hoewel ze tijdens haar reis ook zaken aanstipt die voor ons allemaal interessant zijn, zoals de onbewuste vooroordelen die we hebben ten opzichte van anderen. Ook verbaasde het me dat in 1987 Sesamstraat al aandacht had voor de racistische aspecten van Zwarte Piet. Ik wist niet dat de discussie al zo lang speelt.

Ik vond het interessant om de mensen van de Anti-Piet-organisatie aan het woord te zien, maar vond dat er weinig ruimte was voor het andere geluid. Van de pro-Pieten werden vooral de mensen geciteerd die zich racistisch via sociale media hebben uitgelaten. De heren van de pietitie kwamen weliswaar aan het woord, maar een erg duidelijk verhaal hadden ze niet. Dat kan natuurlijk ook aan de montage van de film liggen, want de regisseur bepaalt wat we wel en niet zien van een interview en kan de beeldvorming van dat gesprek dus op een heel simpele manier manipuleren.

Ik denk dat Sunny Bergman wel teveel in een film wilde stoppen, iets wat ze in een interview met de VPRO Gids ook toegeeft. Om ook nog eens de representatie van minderheden in Hilversum erbij te halen en daar enkele NPO-bobo’s op aan te spreken, vond ik wat te veel van het goede. Vooral omdat niet verder wordt uitgelegd wie die mensen uit het groepje zijn.

Wat ik dus vooral miste in Zwart als roet, was duiding door onafhankelijke stemmen. Dat had de film mijns inziens meer waarde en gewicht gegeven.

Categorieën
Strips

Sinterklaas in actie

Deze twee prachtige Sinterklaas-illustraties van Nans van Leeuwen zag ik op het blog van Frits Jonker staan:

Sinterklaas_nansvanleeuwen1

Misschien word ik sentimenteel op mijn oude dag, ik vind Sinterklaas dit jaar in ieder geval een fijn fenomeen. Hoewel het feest bij ons thuis niet wordt gevierd, want geen kinderen, denk ik met plezier terug aan de Sinterklaasavonden uit mijn jeugd. Vooral toen ik nog in de goed heiligman en zijn gevolg geloofde. Het is toch een magisch beeld: zo’n Sint te paard op het dak, van schoorsteen naar schoorsteen pakjes afleveren. Als kind zat ik altijd voor het raam, met mijn ogen de donkere daken af te tasten in de hoop een glimp op te vangen van Sinterklaas of Zwarte Piet.

Sinterklaas_nansvanleeuwen

Categorieën
Mike's notities

Zonnebankpiet

zonnebankpiet

Zwarte Piet ligt tegenwoordig te gevoelig, zullen ze bij de HEMA gedacht hebben. Daar lok je maar protesten mee uit. Een Witte Piet stuit echter traditionalisten tegen de borst, dus koos men voor de middenweg: De zonnebankpiet. Deze is niet zwart en niet wit, maar iets ertussenin. Al vermoed ik dat er onder de verpakking echter nog steeds bruine chocolade zit. Wellicht verandert dat nog, als de protesten volgend jaar zo half juni beginnen – men is er steeds vroeger bij. Dan besluit de HEMA misschien om op witte chocolade over te stappen. Niet dat dit veel uitmaakt, want slaafvrije chocola schijnt een mythe te zijn.

Categorieën
Strips

Marissa Delbressine over haar Sinterklaas-strip

Sinterklaas blijft gelukkig lachen. Illustratie: Marissa Delbressine
Sinterklaas blijft gelukkig lachen. Illustratie: Marissa Delbressine

De arme Sint heeft wat te verduren gehad dit jaar. Uitgemaakt worden voor slavenhouder gaat niet in je koude mijter zitten. Gelukkig zijn er ook nog steeds mensen die van Sinterklaas houden en ieder jaar een glossy over de goedheilig man op de markt brengen. Dit keer staat daar ook een stripverhaal in van Marissa Delbressine.

We leggen de sympathieke stripmaakster, die ondertussen alweer druk bezig is met het tweede album over Ward, enkele vragen voor.

Een stripverhaal over de Sint in de glossy. Hoe komt dat zo?
‘BCM is de uitgever van het blad en ze kwamen bij mij terecht vanwege eerder werk wat ik voor ze had gedaan in mangastijl. Dat was voor het zomervakantie doeboek van BNN’s Spuiten en Slikken in 2011. Die wilden toen graag een manga-strip in het blad hebben en ze hadden mij bij de redactie aanbevolen omdat ze via een BNN-interview wisten dat ik manga tekende. En ondanks dat het toen ging om het tekenen van een vijftal ondeugende urban sex myths, heb ik door te focussen op de humor toch goed weg kunnen sturen van die hentaisticker die de media zo graag op manga wil plakken. Een aantal maanden geleden werd ik benaderd voor een nieuwe mangastrip, ditmaal in het Sint magazine. Ik heb samen met de hoofdredactrice wat gebrainstormd over de richting en we kwamen al snel uit bij het concept van een schoenendief. Van daar uit ben ik het zelf verder gaan uitwerken en heeft mijn stagiaire Coco Ouwerkerk de inkleuring gedaan.’

'Spuiten & Slikken: Olifantenseks'.
‘Spuiten & Slikken: Olifantenseks’.

Waar gaat je verhaal precies over?
‘Het is een strip van vier pagina’s getiteld Wie de schoen past… en het gaat over een overijverige Zwarte Piet die meteen pech heeft op zijn eerste werknacht. Een schoenendief gaat er namelijk met de buit vandoor! Deze Piet laat het daar natuurlijk niet bij zitten en er volgt lekkere over-the-top chase-scene.’

sinterklaas_Marissa1

Vond je het na Ward weer eens fijn om in een meer manga-achtige stijl te kunnen tekenen?
‘Ja, heerlijk. En omdat ik bij deze strip ook het verhaal kon bedenken had ik alle vrijheid bij het indelen van de pagina’s. Juist dat vind ik een fijne afwisseling, meer nog dan de tekenstijl, al krijg ik daar ook veel ruimte voor bij Streets of Europe (de strip die in Strips2Go wordt gepubliceerd, MM). Het krantenstripformat van Ward werkt nogal eens als een keurslijf, dus is het fijn om af en toe weer eens een manga uitstapje te kunnen maken, voordat ik weer terug in de houding spring.’

sinterklaas_Marissa2

Heb je nog overwogen om Zwarte Piet een andere kleur te geven?
‘Ik heb er wel over nagedacht en ik heb de Pieten bijvoorbeeld geen dikke rode lippen gegeven en de huidskleur wat milder gehouden. De strip was klaar net voordat de grote discussie losbrak, waarna ik mij wat meer heb ingelezen over de achtergronden. Ik denk dat ik anders ook bijvoorbeeld nog de oorbellen achterwege had gelaten. Ik vind dat we er best over mogen nadenken om de racistische kenmerken te verminderen. Dat zou een goede eerste stap zijn die haalbaar is. Het is toch gewoon treurig hoe er geen normale discussie hierover gehouden kan worden. En social media wakkeren al die flamewars alleen maar aan. Maar aan de andere kant maakt het juist ook mensen wakker die misschien wat genuanceerder willen gaan denken.’